dün pet shop ta kuþlara bakarken sarý bir kanarya vardý. masum , sevgi dolu bakýþlarý , kafesine kapanmýþ onu kendi gibi yürekten sevebilecek birini bekliyordu. her türlü donanýmý vardý. olgundu , akýllýydý , dikkat çekecek kadar güzeldi , bakýmlýydý , bildiklerine bildik katacak kadar kývraktý , güzel konuþuyordu , kafesin kapaðý açýlsa daha ne hünerleri olduðunu gösterebilecekti.
kafesin dýþýndaki adam ise aslýnda kendisinin içeride onun dýþarýda olduðunu düþündü birden. aslýnda kefeste olan benim. çaresizim. aslýnda özgür kuþ o kanarya ama o kafeste ben dýþardayým diye düþündü. yýllarca kendi oluþturduðu kafesin içerisinde kýsýr döngüde kývranýp duran benim dedi. yürekten istediðini söylese de kafesin kapýsýnýn aralandýðý saatlerde bile kýsa uçuþlarla özgürlüðü hissedebilen , o anda çookkk mutlu olabilen , ama onu yeniden kafese çeken gizli bi gücün varlýðýndan etkileniyordu. neydi onu tekrar kafese çeken ve mutluluðu doyasýya yaþamasýný engelleyen bir türlü bulamýyordu. belki kendini o kafeste koruma da ve güvende hissediyordu , belki o hakettiði kafes hayatýný yaþýyordu. bilemiyordu.yýllarca hep yüce aþktan , gizli güçlerin olmadýðýný savunan , özgürlüðün öneminden bahsedip duran bu adama ne olmuþtu. neden sadece bu söyledikleri sözlerinde kalýyor ve yaþama döndüremiyordu. pek çok þeyi baþardým ve farklýlýlklarý yaratabildim diye düþünürken , neden onu gerçekten seven ve sadece seven sarý kanaryasýna sevgisini hissettiremiyordu. ya da neydi oun çýlgýnca sevgisini belli etmesine engel olan þey . neydi onu frenleyen , neydi onun kafesini yok edemeyen. bulamýyor ve bu dalgalanmalar hem onu hem büyük aþkýný yoruyor ve yýpratýyordu. hep bir sabah kalkacak ve herþey düzlecek gibi geliyordu ona. mucizelere inanmadýðýný , piyango almayacak kadar þansa ve mucizelere inanmayan bu adam nasýl bir mucize bekliyor ve kasesin kýrýlabileceðini düþünebirlirdi ki? þansý hep kendim yarattým , mucize de sadece ütopyalarda derken neyi bekliyordu adam ?
belki de bu adam kendine güvenmiyordu. kendi çaresizlikleri ve içsel yanlýzlýklarýný onu gerçekten seven insanlara býrakamýyordu yüreðini. yüreðinin kapýlarýný tam olarak açamýyordu. neydi onun bu yürek kapýlarýný aralamasýný engelleyen. yoksa yürek kapýlarýnýn menteþeleri mi paslanmýþtý. açýlýrken gýcýrrrttt diye ses çýkarýyor ve en ufak bir esintide yeniden kapanýveriyor. aslýnda sevecenim ve iyi kalpliyim derken kendine yalan mý söylüyordu kendine.nedir bu ikilem . bu gelgitler ve çeresizlikler onu çookk yýpratýyordu. bir yanda sevgiye aç bir yürek , diðer yanýnda aralanamayan yürek kapýsý. titrek yürek. yýpranan titrek yürek zaman zaman uçuyor özgürlüðün rüzgarýnda eziliveriyor gizli bir gücün binlerce tonluk aðýrlýðýnda...
yeter artýk diyor . yeter. kalkýn üstümden beni rahat býrakýn aðýrlýklar. daha fazla dayanamýyorum. boðuluyorum siz üzerimdeyken . býrakýn beni benle. ve izin verin gideyim özgür dünyama . dogmalarýn olmadýðý , zorunluklarýn olmadýðý , saatlerin olmadýðý , telefonlarýn olmadýðý . kalabalýklarýn yanlýzlýðýndan azýnlýklarýn kalabalýðýna taþýyýn beni. yargýlamayýn beni , hesap yapmayýn benim üzerimden. yýllar yýlý ben yaptým zaten sizin yerinize . yýllarca hiç durup tükenmeden çalýþtým didindim. hayat çarkým hep hareket halindeydi. dur durak bilmeden. birden de durdurmayýn bu çarký parçalanabilirim. parçalanýrsam 10,000 parçalý logo gibi olurum. toplayamazsýnýz beni.
huzura giden yolda benimle olun . beni gerçekten sevenlerle yanlýz býrakýn beni. beni hesapsýzca seven , sadece beni ben olduðum için seven kanaryanýn adamý , adamýn kanaryaya duyduðu sevgi saflýðýnda hissedin beni.kasefesimi de kilere atmayýn. orada bir yerde kalsýn. gün gelip te çaresizliðe düþtüðüm de , logo parçalarým birleþtirilemediðinde nefret ettiðim o kafese ihtiyacým olabilir.