Düþmekten yükselme doðar. -Victor Hugo |
|
||||||||||
|
Kapýyý hýzla çekti ama sevginin içerden gelen aðlama sesinden kapý gürültüsünü duyacak durumda deðildi.Yine çýkmýþtý evden,yine öyle aðlarken býrakmýþtý onu yataðýn içinde.Dönene kadar yorganý baþýna çekip hýçkýrýklara boðulacaðýný,aðlamaktan gözaltlarýnýn moraracaðýný biliyordu.Belki de bir çeþit intikamdý bu çýkýþ;onu öylece,zavallý bir halde býrakýp gitmek...Elini kapýnýn kolundan çekemiyordu.Ýçeri girse,sarýlsa boynuna”caným,caným affet beni”dese...Böyle olmayacaðýný biliyordu.Geri dönse onu daha da üzecek,daha zayýf hale getirip öyle çýkacaktý.Vazgeçti.Koþarak indi merdivenlerden aþaðý.Attýðý her adýmda,tersi olmasý gerekirken,hýçkýrýklar daha çok çýnlýyordu kulaklarýnda.Apartmandan çýktýðýnda,yaðmur damlalarý arasýnda kaybolan gözyaþlarýný býrakmaya baþladý arnavut kaldýrýmlý sokaða. Düþen her damla derisinin içine bir iðne gibi giriyordu. Sanki rüzgar kulaklarýnýn içine doluyordu ve baðýrýyordu olanca kuvvetiyle”SEVGÝÝÝÝ”...Vücudunu deleniðneler,hýçkýrý sesleri,rüzgarýnbaðýrýþý,”sevgiiii”;dayanamýyordu,býraktý kendini. Boðazýndaki düðüm açýldý ve çocuklar gibi baðýra baðýra aðlýyordu artýk. bastýðý kaldýrým taþlarýndan baþka bir þey görmüyordu;yüzlercesini geride býrakmýþtý Bacaklarý,kollarý,bütün vücudu titriyordu.Daha fazla taþýyamadý kendini. Kaldýrýmýn kenarýna býrakýverdi bitkin vücudunu.Çok üþümüþtü;soðuktan,dýþýný ve içini saran soðuktan donabilirdi. Bir alttan bir üstten,bir altan bir üstten geçen iðnenindiktiði yorganýncanýný acýtýp acýtmadýðýný düþündü önce.”sevdanýn üstünü örtmek kolay mý ,acýya katlanacak elbet” dedi sonra.”Biraz diþini sýkacaksýn canýn acýyacak,kanayacaksýn da belki,ama sevda herþeye deðmez mi?”Pembe kurdelalar takacaktý ona,yeþil þeritler koyacaktý.diktiði yorganlarýn hepsi birbirinden farklýydý,hepsi apayrý güzelliklerle donatýlmýþtý;bu da onlardan biri olacaktý.terini veriyordu yorganlara,parmak uçlarý delik deþik oluyordu bitirene kadar,gözleri küçücük bir iðnenin giriþ çýkýþlarýný takip etmekten zayýf düþüyordu.Aç kalýyordu,susuz kalýyordu,uyumuyordu...Demiþti ya,sevdanýn üstünü örtmek kolay deðildi.Kimbilir hangi yatak odasýna girecek,hangi sevdalý yürekleri ýsýtacak,ve ýsýnan yüreklerin,bedeblerin,ateþlerine,hazlarýna, mutluluklarýna,sýrlarýna þahit olacaktý.Bu düþünceler yüzünde kocaman bir gülümseme oluþturuyor,parmaklarýnýn acýsýný unutturuyordu. Ýðnenin arkasýna taktýðý kýrmýzý ip bitiverdi birden.Gözünü etrafa çevirdi,sarý yanýndaydý,mavi...ama kýrmýzý dolapta.sarýyla yapýverseydi gerisini,kalkmaya üþeniyordu.Ama hayýr.Ýllaki kýrmýzý olacak,santim santim ateþ kýrmýzýsýyla iþlenecekti ateþten yorgan.Kalktý,kapýnýn yanýndaki dolaba doðru yürüdü.Elini ipe uzatýp alýrken,kaldýrýmýn köþasine yýðýlmýþ bir vucut gördü.yanýna yaklaþtý kaldýrýmdaki vucudun.Elini omzuna koydu,çevril yüzdeki kançanaðý gözlere,titreyen mosmor ellere baktý.”gel içeri evlat” dedi derin bi nefes alýrken. Omzuna dokunan elin peþine düþtü.Isýnmaya ,yüreðini ve bedenini ýsýtmaya ihtiyacý vardý.Nereye gittiðini,kiminle gittiðini farkedecek güçte deðildi.ellerinin arasýnda tutuðu birþeyi aðzýna götürüyordu,boðazýndan aþaðýya sýcak birþeyler akýyordu.birkaç dakika sonra anladý elinde tuttuðu þeyin bir bardak çay olduðunu.Ýyiydi biraz daha ýsýnmýþtý.Yorganlarýn üzerine uzanýp uyuyuverdi.gözünü açtýðýnda ,önünde yaþlý bir yorgancýnýn kafasýný kadýrmadan ateþ kýrmýzsý bir iple yorganý iþlediðini gördü.Doðruldu.Konuþabilecekmiydi bilmiyordu ama birkaç kelime açýklama yapmasý gerektiðini biliyordu. ”rahatsýzlýk verdim,kusura bakmayýn.Ýyi deðilim bugün.Karýmla kavga ettim de.Bilirsiniz evlilik iþte...neyse,daha fazla rahatsýz etmeden gitsem iyi olur.”dedi,kalkýyorduki öyle bir “otur yerine” dediki yorgancý hem acýyý hem öfkeyi,hem sevgiyi hem nefreti ayný anda tüm bedeninde hissediyordu sanki.Dev cüsseli yorgancý yerinden kalktý,pamuk çuvallarý arasýndan geçip koca bir kutunun içinden el kadar bir yorgan çýkardý.Çatýlmýþ kaþlarýyla yürüdü,yorganý titizlikle serdi yere,üstünde ince ince iþlenmiþ bir kadýn yüzü vardý.Her iplik parçasý bir diðerinin bittiði yerden baþlýyordu.Bir sanat eseriydi bu.Ne büyük emek,ne büyük özen,ne cok uðraþ,ne cok zaman ve ne cok sevgiydi bu böyle...”Bu benim karým,Hayat.Nakýþ nakýþ iþledim onu bu yorgana,ömrüme nasýl iþlediysem öyle iþledim.Her yorgana iþlerim.Bir saniye dursa ellerim,bir iplik eksik koysam ihanet sayarým,mahvolurum. Geç saate kadar çalýþmýþtým o gün.Hava cok soðuktu ama artýk daha uzun çalýþmalýydým.Yakýnda üç kiþi olacaktýk.Ben,Hayat ve bebeðimiz. Hayat daha erken gelmemi,onunla daha çok kalmamý istiyordu.Gözünden ýramazdý beni.Kýzýyordum ona,duygusal davranýyordu.Kapýya geldim,yine kýzacak kavga edeceðiz düþüncesiyle açtým kapýyý.Hiç ses yoktu.Salona baktým,mutfaða sonra;yoktu.Yatak odasýna girdim karyolanýn üstünde ateþ kýrmýzýsýna dönmüþ beyaz yorganýmýz vardý,içinde de Hayat.Düþük yapmýþtý.Kollarýmýn arasýna aldým onu,salladým,sarýldým;buz gibiydi.Onu kaybettim.kaybettim onu.Þimdi al þu yeni yaptýðým yorganý,arkana dönüp bakmadan koþa koþa git evine,sarýl karýna. Diþlerini sýkmaktan kýrmak üzereydi.Ne kadar tüy varsa vucudunda diken dikendi.Kalbinin içinde öyle bir sýzý hissetti ki þakaklarýna vuruyordu acýsý.Yorgancýnýn verdiði yorganý sardý,aldý kucaðýna,koþa koþa çýktý dükkandan.Hýçkýrýk sesleriyle ayrýldýðý evine kalbinin gümbürtülerini duyarak gelmiþti.Ýçeri girdi,koþarak yatak odasýna gitti.Yataðýn üzerinde beyaz bir yorgan vardý,içinde de Sevgi.Çekti aldý yorganý ve ateþ kýrmýzýsý yorganý serdi.Sevgi’nin yanýna uzandý,sarýldý,alnýndan,yüzünden,dudaklarýndan öptü dakikalarca.”Caným,caným seni cok seviyorum,seni cok seviyorum”dedi.Elini gezdirdi,ayaklarýndan kulaklarýna kadar.Bütün vucudu sýmsýcaktý Sevgi’nin.Soydu onu elleriyle.Ellerinin yerini dudaklarý almýþtý þimdi.Vucudunun hiçbir köþesini öpülmeden býrakmadý.Sevgi de onu soyuyordu artýk.Gömleðinin düðmelerini çözdü,atletini cýkardý.sonra...gerisi birbirine dolanmýþ kollar,kilitlenmiþ dudaklar,birbirinin içinde kaybolmuþ gözler,yürekler...ter.Üzerilerini örten yorgan daha bir kýrmýzý olmuþtu sanki ateþlerinden ve birazdan utancýndan.Sevdanýn üstünü örtmek kolay deðildi.
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Ayþe Akça, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |