SAMSUN ASFALTI

Sevmeyi bilmeyen çocuksu
     Düþler gördüm.
Bir yaþam,
     Kayýp gitti kirpiklerimden.
Samsun asfaltýndan
     Dersime saptým.
Bir þiir gelip týkandý
     Soluk boruma
Þiir tadýnda ayrýlamadým.
Ehliyetsiz aþklarla      
     Ölümcül kazalar yaptým
          Samsun asfaltýnda
Yüzmeyi bilmeyen cankurtaranlar
     Suni teneffüs yaptýlar.
Oysa ben vurulmuþtum.
Upuzun bir öykü yazayým dedim
     Daha ikinci mýsrada týkandým.
Seveyim dedim;
Sevmeyi bilmeyen çocuksu,
          Düþler yaþadým.
Açtým;
     Ne kendimi
          Ne karþýmda kini doyurabildim.
Aç kalktým yer sofrasýndan
Ben aþkýmý Kürt þivesiyle anlattým.
Þehirli aksanýyla kulak kabarttýn.
Dayandým.
Ben köylerden çýkamadým,
Sen þehirde mahpus kaldýn!
Ya sen bana fazla geldin
Ya ben sana yetmedim.
Anlamadým.
Seveyim dedim;
Sevmeyi bilmeyen çocuksu
     Düþlerde býraktým
          SEVGÝMÝ!