gunlerdir telefonum yok.aslinda yapilan uyariyi dikkate almadigimiz icin bu duruma dustuk apartman sakinleri olarak. sonunda kablolari kesmis bizim herseyi soyledigi gibi yapan devlet dairesi calisanlari(!)biz inanmamistik ama cidden kesmislerdi iste sonunda herkesten bihaber gecirilen gunler.ama yine eski iletisim seceneklerinden mektup.bugun postakutusunda bisey gordugumde tanrim yine mi kredikarti borclarim diye soylendim ama bir de baktim uzaklardan gelen bir mektup.nasi oslemisim mektup almayi en son edirnedeki dostlarimla mektuplasmistim aradan tam 6yil gecti.6yil sonra ummadigin birinden mektup almak bekledigin ama ummadigin biri.eve girer girmez elimdeki posetleri bir yana atip hemen okumaya koyuldum.fotokopi sayfalarindaki yaziyi okurken konsantre olmaya calistim ama kagidin elimde biraktigi tuhaf histen de kurtulamadim.okuduktan sonra soyle bi keyif duydum icimde bir arkadasimin yazdigi yaziyi benimle paylasmasi hem de mektup gondermesi ne guzeldi.elimdeki tuhaf histen hala kurtulamamistimki bir de baktim ellerim simsiyah.fotokopiden kalma izler.acaba ayni izler onunda eline bulasmis olabilir miydi?kagitlari simdi elime aldigimda daha bi anlamli oldular benim icin.onun ellerinden sonra zarfa girmis ve simdi ayni kagitlara yalniz ben dokunmustum ve bir daha bir baskasina hic dokundurtmamaliydim.baska kimsenin izi olmamaliydi orda.derken ellerimi yikamak icin kalktigimda yere attigim posetleri alip mutfaga goturdum.banyoya girdigimde birde baktimki elimdeki siyahlik gitmis eser kalmamisti sanirim oraya buraya dokunurken ellerimde tasidigim yalnizca ikimizin dokundugu sayfalarin izi simdi tum evime yayilmis gibiydi tuhaf bir histi aslinda hem gulumsedim hem bundan kurtulmak istedim.evet evi temizlemeliydim.
Ne garip bir duygu bu hep gelmesini istedigin herhengi bir mektup,senin icin alelade olmayan birinden gelir,icinde hem olmasini istedigin biseyler vardir hem de eksik bir yani da vardir mektubun.bu da mutluluguna tuhaf bi anlamsizlik katar.ben neden mutluyum simdi?
Karnimi doyurdum simdi aklim bu kadar karisikken ondan mi ne ac da deildim aslinda midem bulanmaya basladi.tabi istemedigim halde yersem.hayatinda bazi an`lari boyle iste.kafaniz karisikken aslinda istemediginiz hatta hic ihtiyaciniz olmayan seyler yaparsiniz bu her anlamda olabilir,alis verise cikmak,yemek yemek,uyumak,sevmek,asik olmak,ders calismak,birini unutmak icin cabalamak...vs bu ornekler cogaltilabilir.nitekim uyku da olsa ask da olsa dogru zamanda olmadiginda ters tepiyor dengenizi alt ust ediyor nerdeydiniz gunun hangi vaktindeydiniz unutuyorsunuz.o gun hic yasanmamis gibi oluyor.ve engelleyemediginiz mide bulantilari iste tipki benim simdi yasadigim gibi.bu verdigim orneklerin hepsi icin gecerli.su ana kadar hayatimda ihtiyacim olmayan ne varsa yaptim sonuc: uykusuz geceler vakitli vakitsiz halsizlik sureklilik gosteren basagrilari intihar egilimleri falan.aslinda hepsi ne kadar gereksiz.cunku yasami yasamak inanin cok kolay yapmaniz gereken tek sey: kabullenmeyi bilmek ve ona gore davranmak.ya tabi tabi sacmaliyorum ben de bu kadar kolay olsaydi neden mutsuz insanlarin sayisi fazla?gunumuzde mutlu insana tuhaf gozlerle bakiliyor bu deli mi?mutsuzluksa aslinda olmamasi gereken kadar siradan.mutsuzum o halde sorun yok!mutluyum kesin atladigim birsey var!gibi seyrediyor dusunceler.
En azindan sunu soylemeye hakkimiz oldugunu dusunuyorum: mutlu olmak istiyorum!
Mutluluk diye aradigimiz sey her neyse onu da bir turlu bulamadim.gulmekse mutluyum,korkularmiz olmadan yasamaksa ben mutsuzum hem de cok mutsuzum...16:49