Burada deniz yok..Mavisine bakýp ta dinlenebilecek büyük su kütlesi..Dalgasýz, durgun dingin, mavi, koyu mavi, yeþil, uzak, yakýn..Soðuk, serin..Burada güneþ öyle çok parlamýyor..Yakmýyor insan tenini, ýstmýyor içini..     
     Öyle çok aðlýyorum ki..Herþey üzüyor beni..Herþey öyle zor ki þu sýralar..Ve en zoru da daha doðmamýþ olan içindi.Daha kötüsü olabilirdilerle kendini avutmaktan baþka birþey yapamýyor insan..Öyle ki insan hiç bilemiyor neler olacaðýný..Yarýný, bugünü, bir dakika öncesini, þimdiyi..Herþeye hazýrlýklý olmalý..En kötüsüne de en iyisine de..Çok zor..Daha zorlarý da vardýr mutlaka..Hergün gördüðüm çaresiz insan yüzleri..Bütün umutlar sendeyken hiç birþey yapamamak..Yokolan hayatlar,tükenen insan yaþamlarý..Bütün herþeye raðmen umutlarýný kaybetmeyenler..Ya da umutlarýný kaybeden ama sonsuz sevgilerini yaþatanlar..Onlar için en azýndan sevgilerini sýnýrsýzca verebilenler..Usanmadan..Yorulmadan..Býkmadan..Karþýlýðýnda birþey beklemeden..Çocuklarýný çok severek..Onlarý hýrpalamadan..Dýþlamadan..Kendilerini de toplumdan atmadan..Yine de herþeye raðmen yaþayabilip mutlu olabilenler..
     Aslýnda o kadar zor þu yazdýklarýmý yapabilmek..Herkesin harcý deðil..Çok güçlü karakter ister..Destek ister, anlayýþ ister, yürek ister, savaþ ister..Hemen herkes yapamaz bunu, hatta eminim çok ama çok az insan yapar..Hayatta güçlü olmak durumundayýz..Çok güçlü..
     Ve ben hiç güçlü deðilim þu sýralar..     
     Hiç kararlý deðilim..
     Hiç umutlu deðilim..
     Kendimi bile avutamýyorum artýk..Hemen tükeniyorum..Hemen yoruluyorum..Hemen kaçýp gözyaþlarýma sýðýnýyorum..Artýk onlar da yavaþça tükeniyorlar..
     Eski bir Türk filminde hiç yoktan aðlayabiliyorum..
     Hep yanlýz kalmak istiyorum..
     Sonra da kendimden sýkýlýyorum çabucacýk..