Dokunuþumla tenine
koparýldý güller
savruldu yüzüne

Bir parçam kaldý dudaklarýnda
ufak bir ýþýk avucumda
bu ýþýkla biz
yolaldýk geleceðe kanatlarýnda

bu ýþýkla biz
yaktýk elbiselerimizi
anadan doðma üryan
sarýldýk
yol aldýk yeniden
çýkartýp maskelerimizi
sararak yaralarýmýzý kanayan
kalakaldýk göz göze
durmadan aðlayan

bu ýþýkla biz
sildik gözyaþlarýmýzý
ve bu ýþýkla biz
geleceði ölüm saydýk
ölümu aþk....

ölümü aþk saydýk biz
þarapla yýkanan bedenlerimizde
týnýlarýný hiçe saydýk müziðin
nefes alýþlarýmýzýn
tellerini gerdik
ve yeniden vurduk tellere
çünkü biz ölümü aþk saymýþtýk
tek þarkýmýz buydu
ölüm.....

ve yeniden yolaldýk
ölümün gölgesinde
aþký izleyerek
yüreklerimizde
o sönmez ýþýk
ve o ýþýkla biz
hep sarýlacaðýz birbirimize