KARA NARÝN
Kara Narin, yutkunurken, suçlanýr
Dünyayý tersine çevirmiþ gibi.
Bir parça ekmek ister felekten,
Kaldýðý yer bir yýkýk duvar dibi.

Ötüþür horozlar, þafak vaktinde,
Bir küçük kap koymuþ küllü ocaða.
Titreyen bedeni güneþi bekler,
Gözleri dikilir, karþý ki daða.

Sýrtýna aldýðý þilte kimdendir,
Hangi hayýrsever bir rüya görmüþ.
Hangi dilek kapýsýný açmaya,
O þilteyi o garibe kim vermiþ.

Kara Narin karanlýkta sýr olur,
Iþýk tutsan tütsü yaksan görünmez.
Morlaþan gözleri dalgýn seyreder,
Yüreði yükseðe bakar, yerinmez.

Yýllar önce bildim, gördüm, yalnýzdý,
Emmi gelini bakar, gözetirdi.
Öksüzlüðü keyif olurdu bazen,
Yüreðime ilk yangýný getirdi.


Suskun bakýþlarý isyan renginde,
Bayrak bayrak yürür durur yýllarca.
Kýzýla yönelir yüzünün rengi.
Aðrýsýna kilit vurur yýllarca.

Bir tas kuru ayran verirse biri,
Üç gün süpürge döndürür kapýda.
Hayali umudu kendinden iri,
Bir kuru ekmek hayalinin topu da.

Kara Narin bir gün hasta düþünce,
Hastaneye götürürler, ve ölür.
Bir “nefes parasý” yoktur verecek,
Kefaretle kurtulur, sonra gömülür.

Aðýtýný bir yabancý yakarken,
Duasýna ehli iman katýlýr.
Bir ateþ topu tuttuðu dünya,
O býraktý hangi elde tutulur.

Ben yazdým hikayesini sen oku,
Koy kendini, düþün, benim yerime.
Kim çiðnedi çiðnenen bu hukuku,
Hangi aðrý düþer daha derine.