Herkeste bir aþýk olma duygusu var. Pek çok tanýdýðým insan aþýk olmak istiyor. Hem de sonsuz bir aþk istedikleri. Günü birlik aþk isteyen yok. Herkes sonsuz aþkýn peþinde. Sonsuz aþk…

Arkadaþ toplantýlarýnda ya da bire bir konuþtuðumda insanlar, aþýk olmak istediklerini dile getiriyorlar. Hem bu istedikleri öyle bir aþk ki, onlarý alýp uzak diyarlara götürsün, sýcaklýðýyla sarýp sarmalasýn. Ýstenen sonsuz aþk! Bulabilen var mýdýr acaba sonsuz aþký?

Aþk nedir peki? Nisan yaðmuru gibi bir anda yakalayýp insaný sýrýl sýklam býrakan bir bahar yaðmuru mu? Bir heyecan fýrtýnasý mý, yakalandýðýnda darmadaðýn olduðun? Bir tutku mu, vazgeçemediðin? Bir hayal mi, ulaþamadýðýn? Özlediðin mi, kavuþamayacaðýn için?

Nedir aþk? Neden bu kadar çok isteyen var? Gerçekten tanýyan var mý acaba aþký? Bilen, yaþayan, tanýmlayabilen var mý aþký?

Ey aþk! Nerelere gizlendin, nerelerdesin? Çýkýversen ortaya da herkes tanýsa seni, yaþasa seninle doya doya. Ve hiç gitmesen. Terk etmesen býkkýn yürekleri.

Ýstatisklere göre en uzun aþkýn ömrü 3 yýlmýþ! Ýlle biter mi aþklar? Bitmeyeni yok mu acaba? Gerçekten aþký tanýmýyor muyuz acaba?

Duygusal bir milletiz. Evet, duygusalýz ama içimizde yaþamayý seviyoruz duygularýmýzý. Þiirler yazýyoruz da sevdiklerimize, þiirde sözü geçen sensin diyemiyoruz gözlerine bakarken.

Sevdiðimiz kendi anlasýn isteriz sevgimizi bakýþlarýmýzdan. “Sevdiðimi söylemem ama sevdiðim hareketlerimden anlar zaten” anlayýþý hakim çoðumuzda.

Peki aþk bu mudur? Sözcükleri hapsetmek yüreðimize, sonsuza kadar. Öyle bir hapislik ki her iki yüreðe de acý veriyor.

Bir de karþýsýna aþk fýrsatý çýkanlar var. Aþktan keyif almak dururken ondan korkanlar! Gelmiþ iþte aþkýn kapýna, neden tadýný çýkartmak varken acýsýný çekiyorsun? Kendini kasma boþu boþuna. Yaþayacaðýmýz tek hayat, bunu da lüzumsuz endiþelerle doldurmayalým bence. Bulduysak, hele aramadan bulduysak býrakmayalým.

Aþk… Üzerine çok þey yazýlmýþ, söylenmiþ, çizilmiþ, yapýlmýþ. Aþk… Sonsuz aþk… Belki de aþka aþýk olmak. Bilinmez ki…