boþluðu kýskanýr oldum
kapýyý duvarý
þu halýyý avizeyi
daha çok bakar oldun eþyalara

Bir bir yýrtýp attýn
bana baktýðýn zamanlarý
dokunduðun anlarý

Kýzgýn yaðmurlar gibi
boþaldý gözyaþlarýn
dokunsan ellerin
ellerin eritecekti bedenimi
gözyaþlarýna karýþacaktým
akacaktým ikimize doðru
boðulacaktýk

Bir fýrtýnaydý sesiz
gelen ve boðan
ölüm korkusuydu
bizi ayýran
aldýr(a)madýk üzülmüþtük

zaten farkýndaydýk
çoktan ölmüþtük

Akbabalar gibiydik
sen geçmiþimizi yiyordun
bense geleceðimizi
þimdilerde ölüp duruyorduk
ve sonunda
bulduðu en küçük aralýklardan sýyrýlýp
gözyaþlarý kalýyordu geriye

Her gözyaþýnla
boðulduk yeniden
ve ne zaman
dokunduðumuzda birbirimize
eridi sular
buhar oldu duygularýmýz

Gözyaþýn olduk...