Hava bugün biraz daha serin. Mevsim yavaþ yavaþ dönmeye baþladý. Bu kadar üþüyeceðimi tahmin etmemiþtim. Sabah ayazý dedikleri bu olmalý, rüzgarý iliklerime kadar hissediyorum. Tam baþýmýn üzerinde... Az sonra gün doðacak. Sen uyuyorsun. Ben seni izliyorum. Belki de kalkalý beþ on dakika ancak oldu. Elinde bir sigara var. Ateþ bulamadýðýndan yakamamýþ olmalýsýn.Belki de sigarayý býrakmaya karar verdin yeniden... Hareketsiz yatýyorsun, sýrt üstü. Çýkamadýn odadan. Ayakta, aðzýnda yanmamýþ sigaran var hala. Orada öyleye dikilip izledim seni, biraz daha...

Giysilerin yataðýn diðer ucundaki sandalyede yýðýlý duruyor. Cüzdanýn, anahtarýn, telefonun hepsi odada sehpanýn üzerinde olmalý. Sigara paketin, içinden aldýðýn son sigaradan sonra buruþturulmuþ bir þekilde kýrmýzý çöp sepetinin içinde. Yatarken yaktýðýn tütsü külleri kendini etrafa döke saça sönmüþ. (Ateþ onun yanýnda olabilir mi diye baktým; yok.)Bir sürü kartvizit var odadaki minik sehpanýn üzerinde sana ait uzun zamandýr orada olduklarýný bildiðim. Siyah beyaz bana ait o eski fotoðraf ise benim koyduðum yerde.

Giyinmek üzere ayaða kalktýn.Bir iki adýmda sandalyenin üzerinde duran eþyalarýna ulaþtýn. Temiz olanlarýndan bir tiþört seçip kapýya oradan da banyoya doðru yol aldýn. Sen banyoda aynanýn karþýsýnda diþ fýrçasýnýn üzerine biraz diþ macunu sýkarken, ben seninle ayna karþýsýnda ayný anda diþlerimizi fýrçalarken nasýl kahkahalara boðulduðumuzu hatýrladým, aðzýmýzdan beyaz köpükler saçarak birbirimize sarýlýþýmýzý. Sen ise her sabah yaptýðýn gibi sadece diþini fýrçaladýn ve çýktýn.Hýzla pantolonunu giydin. Cüzdanýný anahtarlarýn ve telefonunu sehpanýn üzerinden aldýn. Ayakkabýlarýný giyip çýktýn evden.Çýkarken seni duydum, belki de kapýnýn çarpan sesini açýp “Nereye?” diye sormadým. Kapalý kapýya gülümsedim. Gözümün önünde odadan çýkmadan önceki halin duruyordu.

Hava biraz daha aydýnlanmaya baþladý þimdi. Sen arabayý parkettiðin yeri ararken ben bir an döneceðini sandým. Yürümeye devam ettin. Hava biraz daha aydýnlanmaya baþladý þimdi. Güneþi yavaþ yavaþ tüm bedenimde hissediyorum. Kuþ cývýltýlarý saat ilerledikçe artýyor. Esen rüzgarla topraðýn kokusu yüzüme yüzüme çarpýyor. Topraðýn kokusunu içime çekerken, kokunu ne kadar özlediðimi anýmsadým. “Burnumun direði sýzlýyor” derdik ya, olsa; yani aynen öyle derdim yine...Özellikle de uyumadan önce duyardým kokunu, bana göre insanlar en çok uyumadan önce yakýn olurlardý birbirine, ya da biz yakýn olduðumuzdan ben öyle sanýyordum. Zaman zor geçiyor sen yokken, ama sýkýlmýyorum. “Caný sýkýlan kadýn en tehlikeli kadýndýr” demiþti biri bilmem hatýrlýyor musun? Durup beklemek, seni izlemek kadar olmasa da keyifli, yalnýz burda öylece durup beklerken o kadar çok düþünecek zamaným oluyor ki... Güneþ yavaþ yavaþ bulutlar arasýndan yüzünü göstermeye baþladý. Birazdan okuldan çýkan çocuklar yavaþ yavaþ dönerler evlerine, oradan da bahçeye, çocuklarýn seslerini duymak güzel, o kadar mutlular ki görsen inanamazsýn.

Hava yavaþ yavaþ kararmaya baþladý. Birazdan evde olursun. Geçen akþam gelmedin eve, o kadar özledim ki seni. Yavaþ yavaþ vazgeçemeyi baþlýyorum dileðimden, ikinci bir þans daha verilirmiydi sana dönmem için... Bu akþam erken gel ne olur...
Kapýnýn kilidi ile anahtarýn birlikte çýkardýklarý o sese bayýlýyorum senin geliþini müjdeliyor bana iþte artýk evdesin, çok yakýnýmda...
Her akþam olduðu gibi ilk olarak odana girip üzerindekileri çýkaracaðýný düþünmüþtüm. Yanýldým. Yüzün solgun görünüyor, stresli bir gün geçirmiþ olmalýsýn. Hemen telefona sarýlýyorsun, sanýrým bugün de mesai saati son bulmuþ deðil senin için...
Telefonda kiminle konuþtuðunu duyamýyorum ama söylediklerin beni sarsmaya yetiyor.

- Gün geçtikçe dineceðini düþünmüþtüm acýmýn, ama bugün bir hafta oldu hiç haber yok...En azýndan bir telefon etse sesini duysam...

Sesin titriyor... Aðlamayacaðýný biliyorum. Telefonu kapatýyorsun. Sabah sephanýn üzerine býraktýðýn sigaraný yeniden dudaklarýn arasýna alýyorsun. Lanet olasý çakmaðý aradýðýný ve çakmaða bu þekilde seslendiðini duyuyorum, görüyorum. Mutfaða doðru gidip, önce ocaðý sonra sigaraný yakýyorsun. Sen sigarandan derin bir nefes çekerken, uzun zaman sonra caným sigara çekiyor. Caným seni çekiyor...

Koltuða oturup ayaklarýný uzatýyorsun. Televizyonun kumandasý ile aranda istem dýþý bir iliþki var sanki farkýnda olmadan kanallarý deðiþtiriyorsun. Yorgunluktan yavaþ yavaþ gözlerin kapanýyor. Bir iki gün önce bayaðý neþeli görmüþtüm seni, hani arkadaþlarýnýn sende olduklarý gün, bira içip maç seyrettiðiniz gün... Biraz birþeyler atýþtýrsaydýn keþke yatmadan önce. Odana doðru yürüyorsun. Üzerindekileri çýkarýp yataða giriþini izliyorum. Iþýk hala açýk kitabýnýn sayfalarý arasýndasýn... Rüzgar þiddetini arttýrdý. Pencereyi kapatmak üzere ayaða kalktýðýnda çok daha yakýným sana, temiz havayý içine soluyor ama beni görmeden pencereyi kapatýyorsun, o da yetmezmiþ gibi birde perdeleri...

Ben bir aðacým tam da olmak istediðim gibi. Senin bahçende...Gövdem tam olarak ne zaman bir aðaç gövdesine kollarým ve parmaklarým ne zaman dallara, yapraklara dönüþtü bilemiyorum. Ama bir aðaç olmayý ne kadar çok istediðimi biliyorum. Keþke bir aðaç olsam diye haykýrdýðýmý anýmsýyorum derinlerden... Biri ilk kez sesimi duymuþ olmalý...Tüm kadýn kaprislerinden, kýskançlýklarýndan, sýkýntýlarýndan yoksun, mutlu baþý dimdik yukarýda bir aðaç olmak istedim. Seni uzaktan uzaða sevmek istedim...O gün çok aðlamýþtým... Son zamanlarda sýk yaptýðým birþeydi. Ýçime oturan, yarým kalan ifade edemediðim herþeyi atmak istemiþtim. Aðýrlýktan kurtulmak. Ýçinde kalan kýrýk parçalarý onarmak ve yenilemek kendimi... Ve iþte o sabah kalktýðýmda bahçendeydim... Bahçenin tam ortasýnda, içimden atmak istediðim herþey yapraklara dönüþmüþtü. Baþým dimdik gökyüzüne uzanýyordu hep istediðim gibi. Vücudum bir aðaç gövdesine dönüþürken acý çektim. Caným yandý. Zorlandým. Yalnýz kaldým. Ama sanýrým en iyisi bu. En iyisi bir aðaç olmak. Aðaç olmak ve herþeyi unutmak.Yakýnda kýþ gelecek ve ben tüm yapraklarýmý dökeceðim.




3 Kasým 2004 /Ömür Ýsfendiyaroðlu