Boþluðu tuttum o an. O an anladým; geride kalmak, yoksullaþmak, kaybetmek kavramlarýnýn üzerimde ne kadar iyi durduðunu. O güne kadar içimde taþýdýðým, kalbimden sýrtýma doðru aðrý yapan her molekülünü sana geri veriyorum. Yakýnlarý uzak etmekten geçecek artýk bütün yollarým. Hakkým olmayaný almak istediðimi farkettim, dahil olmadýðým bir yaþamý sahiplenmekti sanýrým yapmaya çalýþtýðým. Seni hakedeni düþündüm. Sana yakýn olaný, elini tutaný, saatlerce ayrý fikirlerde de olsanýz tartýþmalarýnýzý, bir simiti ortadan ikiye böldüðünüz anlarý, ve nefessiz kalýrcasýna öptüðün o dudaðý. Sen benim deðildin sevgili, ki sevgili kelimesi bile içimi ýsýtmaya yeterken, bu cümlede anlamsýz kaldý. Seni bir heykel gibi seyrettiðim dakikalarýmý ne yapacaðým peki. Beynimde senin için açtýðým o yeri kime kiraya vereceðim, bedeli neydi tek baþýma yaþadýklarýmýn. Senin hiçbir suçun yok, dahil olmadýðýn bir sevdaya karþý ne sorumluluðu beklerim senden.

Boþluðu tuttum o an. O an senin ne denli tam, benim ne denli eksik kaldýðýmý farkettim. Hayatým boyunca erkeðin bir adým önde olmadýðýný, kadýnla eþit olduðunu, ve sahiplenmek diye birþeyin varlýðýna gülüp geçerken, bir anda farkettim; senin tarafýndan sahiplenilmeye, benden bir adým önde olmana, herþeyine kayýtsýz þartsýz teslim olmak isteyiþime, ve seni her gördüðümde karnýmda oluþan kelebeklere hayret ettim.

Boþluðu tuttum o an, hayatýndaki her anýn baþka biri tarafýndan doldurulduðunu öðrendiðim an. Baþkasý için yarattýðýn tam'lýk, bendeki eksikliðin yanýnda hiç kalýr!!!!