Platonik bir aþk ve tutku

Günlerden Pazar. Hava sýcak ama sýkkýn deðil, sonbaharýn henüz ilk günleri. Bir grup genç, þehir parkýnýn kenarýndaki duvar üzerine oturmuþlar birbirleriyle þakalaþýp, sohbet ederken, çok gezmenin verdiði yorgunluðu da üzerlerinden atmaya çalýþýyorlardý. Gurup içerisinde laf dönüp, dolandý Fehmi’ye odaklandý.
Ahmet gülerek, ‘’Dün’’ dedi, ‘’Düðünde o kadýn sana nasýl bakýyordu, hani sende çaktýrmadan kadýný iyice kesiyordun.’’
Fehmi, ‘’Yok öyle bir þey’’ diye karþýlýk verdi.
Söze Remzi katýldý, ‘’Hadi hadi, bizi de yeme bal gibi kadýnla kesiþiyordunuz.’’
Fehmi, ‘’Yok diyorum size, beni bilirsiniz, eðer öyle bir þey olsa sizden saklayacak deðilim elbette.’’
Ahmet, güldü, ‘’Bak oðlum’’ dedi, ‘’O kadýn sana resmen asýldý. Sen onunla iþi piþir, biz de yanýndakiyle.’’
Fehmi, kýzar gibi oldu. Ama Remzi daha atik davranýp, lafý aðzýndan aldý, ‘’Gerçekten o ne biçim kýzdý öyle. Bakýþlarý insanýn yüreðini delip geçiyordu. Çok felaket birisiydi. Ona ulaþmak zor.’’
Ahmet, ‘’Tamam iþte oðlum, Fehmi kadýnla iþi piþirir, yanýndakiyle de bizi tanýþtýrýr. Bizde böylece kýzla tanýþmýþ oluruz. Komþu da piþer bize de düþer.’’
Fehmi, birden yerinden fýrladý, yüzünde kýzgýnlýk ifadesi belirdi, ‘’Siz manyak mýsýnýz! Benim o kadýnla bir iliþkim falan yok. Üstelik sözünü ettiðiniz kadýn ve kýz benim akrabam olur. Bilip, bilmeden konuþuyorsunuz. Ayýp bir þey. Benim akrabam olmasa bile birilerinin hakkýnda böyle konuþmanýz terbiyesizlik. Sizin yakýnlarýnýz hakkýnda baþkalarý böyle konuþsa ne yaparsýnýz’’ diyerek çýkýþtý.
Ahmet, ‘’Kimse böyle bir þey yapamaz!’’ dedi, Remzi’ye dönüp, ‘’Yapabilirler mi?’’ diye sordu. Remzi, omuzunu salladý ‘bilmem’ dercesine, o da bozulmuþtu ama Ahmet her zamanki gibi, arsýzlýðýný sürdürüyordu.
Fehmi, arkadaþlarýna döndü, ‘’Ben gidiyorum, siz ne haliniz varsa görün. Bir daha da benim yanýmda bu tip þakalar yapmayýn’’ uyarýsýnda bulundu. Ahmet de ayaða kalkýp, ‘’Kýzma be þurada þaka yapýyoruz, siz de her þeyi ciddiye alýyorsunuz. Nereye gideceksin þu saatte ne güzel sohbet ediyoruz iþte’’ diyerek, Fehmi’ye müdahale etmeye çalýþtý. Fehmi kararýný vermiþti bir kere, ‘’Eve gideceðim, biraz uzanacaðým, akþam çýkarsak görüþürüz’’ diyerek uzaklaþtý.
.....
Aslýnda, düðün töreninde gördükleri kadýn ve kýz Fehmi’nin akrabasý falan deðildi. Fehmi de ilk kez ora da görmüþtü, kýzý ve kadýný. Arkadaþlarýyla birlikte kurduklarý orkestra ile düðünlerde ‘’çalgýcýlýk’’ yapan Fehmi, bateri kullanýyordu. Gittikleri düðün de ev düðünüydü. Kadýnlarýn bulunduðu bölümde balkona kurulan orkestra takýmýnýn elemanlarý da düðüne gelenleri rahatlýkla görebiliyor, davetlilerde orkestra elemanlarýný görüyorlardý.
Bir ara çalmayý býrakýp, mola kullandýlar. Fehmi, orkestra arkadaþlarýndan ayrýlýp, tuvalete doðru yöneldi. Tuvalet evin arka kýsmýnda, bahçenin tam köþesinde kuytu bir yerdeydi. Tam o sýrada, düðünün en alýmlý kadýný ve yanýndaki kýzýyla karþýlaþan Fehmi ne yapacaðýný þaþýrmýþ, ister istemez bir refleks gösterince de kadýn, ‘’Kimse yok, buyurun’’ diyerek durumu kurtarmýþtý.
Diðerine göre daha yaþlý olan kadýn, ‘’Benim ismim Sevda’’ dedi ve Fehmi’nin yanýtýný beklemeden, ‘’Ben sizi bir yerden tanýyorum ama çýkartamadým’’ dedi. Fehmi, ‘’Bilemiyorum’’ diyerek karþýlýk verdi. Selda haným, ýsrarla devam etti,
-Siz hangi okulda okudunuz?
-Erkek lisesinde
-Tamam.. Sizi oradan tanýyorum
-Nasýl yani?
-Bende kýz meslek lisesinde okuyordum
-Peki beni nereden tanýyorsunuz?
-Okulun bahçesinde toplanýrdýk, sizlerde bizim bulunduðumuz yere bakan bahçenin köþesine gelirdiniz. Hep merak ederdik, arkadaþlarýn bizlere laf atýp, tanýþmak isterken, sen hiç oralý bile olmazdýn. Anlayacaðýn bizim okulda çok ünlüydün o zamanlar
-Yok caným
-Gerçekten söylüyorum
Fehmi biran durakladý, kafasýný kaldýrdý, Selda’nýn yanýnda duran genç kýzla göz göze geldi. Bunu fark eden Selda tekrar devreye girdi:
-Tanýþtýrmayý unuttum, görümcem Sevda
Fehmi, kafasýný sallayarak ‘’Memnun oldum’’ diye bildi. Sevda da ona bakarak ‘’Bende’’ diye karþýlýk verirken, elini uzattý. Fehmi, genç kýzýn elinin sýcaklýðýný elinde hissedince kendisinden geçti, yüzü kýzardý. Kýzýn gözlerinde kaybolup giderken, kýz ayný elektriklenmeyi kendisinde hissetti. Her ikisi de ellerini çekmek, gözlerini birbirinden kaçýrmamak istiyorlardý ama bu görüntüye Selda daha fazla dayanamayýp, müdahale etti,
-Fehmi, istersen yine görüþürüz?
-Peki ama nerede nasýl?
-Biz buraya taþýndýk, artýk buradayýz
-Tamam o zaman görüþürüz
Bu arada Fehmi tekrar Sevda’nýn gözlerinin içine bakýp sordu:
-Sizinle de görüþecek miyiz?
Sevda, ‘’Bilemiyorum’’ karþýlýðýný verdi, Selda yine müdahale etti:
-Onlar Ankara’da ikamet ediyorlar
-Olsun, nezaket icabý sormakta yarar var
-Anladým
Selda evinin telefonunu verdi, tokalaþýp, ayrýldýlar.
Fehmi, iki güzel kadýn yanýndan uzaklaþýrken arkalarýndan baka kaldý, bir süre. Sonra tuvalete gidip, çýktý, düðün evine doðru yöneldiði sýrada Sevda ile burun buruna geldi. Fehmi genç kýzla karþýlaþtýðý anda kendinden geçti, ne yapacaðýný þaþýrdý, kýzardý. Ama Selda, durumu kurtardý, ‘’Sizi bekliyordum’’ dedi. Fehmi iyice þoke oldu, Sevda devam etti, ‘’Sorunuza cevap verememiþtim, yengemi atlatýp, eðer sizde iterseniz, görüþmek isterim, iþte telefonum, istediðiniz zaman arayabilirsiniz.’’
Fehmi kaðýdý aldý,
-Çok isterim, gören olmadan ayrýlalým, laf söz olur
-Haklýsýn. Yarýnda buradayým, ertesi gün akþam saatlerinde Ankara’ya döneceðim. Ýstersen yengemgilden de arayabilirsin.
-Yengen çýkarsa?
-Nasýl olsa onu da tanýyorsun, onunla konuþursun
-Bunu yapabilir miyim, bilemiyorum
-Genelde telefon çaldýðý zaman ben bakarým, çünkü Ankara’dan bizimkiler arayabilirler
-Anladým, o zaman ararým eðer yengen çýkarsa yanlýþ deðerlendirme
-Yok caným olur mu öyle þey
Tokalaþýp ayrýldýlar.
.....
Fehmi arkadaþlarýndan ayrýlýp, eve doðru yöneldi. Aklýndan bir türlü Sevda’yý silemiyordu. Kokusu üzerine sinmiþ gibi farklý bir þeyler hissediyor. Baþkalarýnýn da bu kokuyu fark etmesinden de çekiniyordu. Karmaþýk duygu ve düþenceler ile evlerine geldi. Evde kimsenin olmamasýna biraz da sevindi. Hemen telefonun baþýna geçip, numaralarý çevirdi. Hep Sevda’yý hayal edip, karþýsýna çýkacak kiþinin o olacaðýný, sesini duyacaðýný düþünüyordu. Telefon karþý taraftan açýldý. Fehmi söze baþladý:
-Kimsiniz?
-Kimi aramýþtýnýz?
-Selda veya Sevda hanýmý?
-Siz kimsiniz?
-Ben Fehmi
-Bende Selda
-Merhaba, arayým dedim, rahatsýz etmiyorum ya
-Hayýr etmiyorsun, aksine çok sevindim, aramaný da bekliyordum
-Gerçekten mi?
-Evet gerçekten
-Buna sevindim
-Bende sevindim
-Yalnýz mýsýn?
-Evet, ya sen
-Bende evdeyim, bizimkiler yok
-Bu da çok güzel
-Evet, onlarýn yanýndan aramazdým zaten
-Çok mu korkuyorsun ailenden
-Korkudan deðil, þimdi bir sürü soru sorarlar, kendilerince de farklý yorumlar yaparlar, o yüzden
-Neyse boþver, neler yapýyorsun görüþmeyeli?
-Bir þey yaptýðým yok. Hafta sonlarý düðün çalýyorum, arkadaþlarla. Onun dýþýnda iþ buldukça çalýþýyorum. Daha doðrusu yaptýðým iþ baþvurusunun sonucunu bekliyorum.
-Nerede iþe baþlayacaksýn?
-Sanýyorum Ankara’da
-Çok iyi Ýnþallah biran önce sonuçlanýr ve kazanýrsýn
-Ýnþallah. Peki siz neler yaptýnýz?
-Önce þu siz kelimesini ortadan kaldýralým, sen diyebilirsin, daha samimi olur
-Peki, sen neler yaptýn?
-Ben de bir þey yapmadým. Akþam Ankara’dan eþimin ailesi aradý, sabah erken kalktýk eþim Sevda’yý Ankara’ya götürdü
-Öylemi?
-Evet, bende onlar gidince biraz yattým, ev iþi yapmaya çalýþtým, yoruldum, þimdi bir duþ aldým, banyodan çýkýp, üzerimi giyecektim ki telefon çaldý
-Zamansýz aramýþým özür dilerim
-Önemli deðil, aslýnda zamanlaman çok güzel
Fehmi istediðini öðrenmiþti, ama Selda’dan bir türlü kurtulamýyordu. Selda sürekli konuþuyor, Fehmi’yi bir yerlere çekmeye çalýþýyordu. ‘’Biliyor musun?’’ diyerek Selda konuþmasýna devam etti:
-Biliyor musun, banyoya girmeden önce uzanmýþtým, seni rüyamda gördüm
-Öyle mi, inþallah kötü görmemiþindir?
-Yok caným kötü bir þey deðil di, çok güzeldi, yaramazlýk yaptýn biraz
-Anlamadým
-Anlarsýn
-Gerçekten anlamadým
-Rüyamda seninle birlikte oldum, öylesine güzel seviþiyordun ki, anlatamam
-Yapma
-Utandýn mý?
-Biraz, biraz deðil çok utandým, yüzlerim kýzardý, terlemeye baþladým
-Ben utanmýyorum, sen neden utanýyorsun, erkek deðil misin?
-Erkeklikle bir ilgisi yok
-O halde?
-Bilemiyorum
-Bilirsin, ben seni sadece bugün deðil, okul yýllarýmýzdan beri düþünüyorum ve hergün seninle birlikte oluyorum
-Peki o zaman bana neden söylemedin?
-Bilmiyorum söylemedim, eþimle birlikte olduðumuz zaman gözlerimi kapatýp, seni hayal ettim, seninle seviþtim
-Ama þimdi evlisin?
-Ne zararý var?
-Olmaz olur mu?
-Boþver sen benim kimseye zararým yok, eþimi de boynuzlamýyorum
-Ama yaptýðýn çok yanlýþ?
-Ona ben karar veririm. Eðer konuþmak istemiyorsan kapatalým. Ben kendi hayallerimle baþbaþa kalýrým
-Hayýr onu demek istemedim
-O halde konuþuyoruz þurada, bir þey mi yapýyoruz?
-Hayýr yapmýyoruz
-O zaman niye böyle konuþuyorsun, bana katýl, seninle olmak istiyorum
-Telefonda mý?
-Neden olmasýn, bugün telefonla, baþka zaman hoþuma giderse canlýsýný yaparýz
-Nasýl olacak bu?
-Sen karýþma kendini bana býrak
-Peki býraktým
-Þuan üzerimde hiçbir þey yok, söylemiþtim banyodan çýktým, üzerime hiç bir þey almadým
-Biliyorum, anlat
-Telefon elimde, telsiz, seninle konuþurken kanepeye uzandým ve þuan üzerimde seni hissediyorum, bana dokunuyorsun, içeme girmek istiyorsun, acele etmemen için buna izin vermiyorum
Fehmi, telefondan gelen sesle birlikte kendinden geçti. Her þeyi unutmuþ, telefondan gelen ses ve iniltiler, kendinden geçmesine yetmiþti. Selda sürekli neler yaptýðýný en ince ayrýntýsýna kadar anlatýyor, Fehmi sessizce dinliyor, zaman zaman kendisi de bu iniltilere ayak uyduruyordu. Selda, kýsýk bir sesle ‘’Beni parçaladýn, çok yoruldum sevgilim’’ deyip, telefonu kapatmak istediðini söyledi. Fehmi buna uydu, birlikte telefonlarý kapattýlar.
Fehmi’nin kafasý çok karýþmýþtý, ne yaptýðýný, ne yapacaðýný bir türlü bulamýyor, hayýflanýp duruyordu. Bundan kendisi de zevk almýþtý ama o evli bir kadýndý. Bu iliþkinin baþlangýcý kadar, devamý da çok yanlýþtý. ’’Boþver’’ dedi ve kendi kendine konuþmaya devam etti, ‘’Pis pis gezmeyeyim, annemler gelmeden banyo yapayým, kendime gelirim’’ diyerek banyoya yöneldi.
Duþunu alýrken, Selda’nýn anlattýklarýný düþünüyor, Sevda’yý hayal etmeye baþladý. Birden kendisini toparladý, ‘’Ne yapýyorum ben’’ diyerek hayýflandý. Soðuk suyu açtý, buz gibi su vücudundan aþaðýya inerken, iyice rahatladý.
Fehmi banyodan çýktý, oturup, bir sigara yaktý sýrada telefon çaldý. Karþý taraftaki ses yabancý deðildi. Arayan Selda idi. Önce sohbet ettiler, sonra Selda teklifini yaptý:
-Biraz önce eþim aradý, bugün gelemeyecek miþ!
-Ýyi
-Hem de çok iyi
-Neden?
-Çünkü istersen bu gece birlikte olabiliriz, sabaha kadar telefonda konuþtuklarýmýzý gerçekleþtirebiliriz.
-Olmaz?
-Neden olmasýn?
-Nasýl geleyim bir gören olur!
-Olmaz, 3’üncü katta oturuyoruz, üzerinde ismimiz yazýlý. Geç vakitte gelirsen kimse görmez. Görürlerse bile birisini sorar gidersin
-Peki, geleceðim, saat tam 11’de sizdeyim. Peki kocan fikir deðiþtirip gelirse?
-Gelmez
-Ya gelirse
-Gelmez, çünkü gelmeden önce mutlaka telefon eder
-Etmedi geldi?
-Korkma, ben korkmuyorum sen neden korkuyorsun?
-Bilemiyorum
-Bilemeyecek bir þey yok, gelse bile anahtarý yok, zili çalacak. O zamana kadar toparlanýrýz, sen gel gerisini düþünme
-Peki, geleceðim
Fehmi telefonu kapattýktan sonra düþünmeye baþlamýþtý. Aslýnda Selda güzel bir kadýndý. Üstelik kendisinden de hoþlanýyordu. Ama evliydi, sorun da buydu. ‘’Boþver’’ dedi kendi kendisine, ‘’Bir süre idare ederiz, sonra birbirimizden býkar ayrýlýrýz’’ diye düþündü, ‘’Ya ayrýlmazsa, yakalanýrsak?’’ diyerek kendisini sorgulamaya baþladý. Bu sýrada aklýna tekrar Sevda düþtü. ‘’Bununla birlikte olursam, Sevda ile nasýl görüþeceðim’’ diye hayýflandý. Sonra oturduðu yerde uyuya kaldý.
Bir süre sonra annesigil eve gelmiþler, Fehmi’yi uyurken görünce uyandýrdýlar. Fehmi kalktý yerinden, ‘’uyumuþum’’ dedi, saatine baktý, sonra ‘’Geç kalmýþým, saat 10 olmuþ’’ deyip, annesinden izin alýp, kendisini sokaða fýrlattý. Selda’nýn evinin bulunduðu semte doðru yöneldi. Evin önüne geldi, girip-girmemekte biran tereddüt etti, sonra apartmanýn kapýsýndan içeri girip, bir çýrpýda üçüncü kata çýktý. Tam zile basacaktý ki, birden aklýna Sevda düþtü. ‘’Yapamam’’ dedi kendi kendisine, ‘’Sevda ile henüz yeni tanýþtým, çok güzel, hanýmefendi bir insan. Ona bunu yapamam, ihanet edemem’’ diye düþündü. Kollarý birden yanlara doðru cansýz bir þekilde düþtü, bir çýrpýda çýktýðý merdivenlerden aðýr aðýr inip, karanlýkta kayboldu.

31 Kasým 04 – yozgat