Pencerelerden bakanlar var.

Eski yapý; loþ ve serin evlerin pencerlerinden bakanlar var. Alt katta bir dükkan. Dükkanýn sahibi usta, evin de babasý. Ustanýn çýraðý yeni; çelimsiz, kirli, ama 16 yaþýnda. Ustanýn kýzý utangaç; kýsa, ela gözlü ama kestane renginde saçlarý.

Her nefes alýp vermesinde camý buz rengine boyar kýz. Aþaðýya inmez hiç, inemez. Arkadaþý gelir bazen, dantel örerler. Arkadaþý her hafta yeni bir aþkýný anlatýr. Ela gözlü kiz bilemez bunlarý; gerçek midir, hayal mi?

Pencerelerden bakanlar var. Baba malzeme almak için sanayiye gitmiþ. Çýrak kapýda, elleri siyah ve yaralý. Ela gözlü kýz ürkek uzatýyor baþýný pencereden. Kestane renginde bir rüzgar sarýyor artýk oðlanýn yüzünü her gece rüyalarýnda.

Birgün kýzýn arkadaþý geliyor yine beraber dantel örmek için. Merdivenleri týknefes çýkýyor. Birden bire ne bu þimdi? Ela gözlü kýzýn uyuþuyor ayaklarý. Arkadaþýnýn yeni aþkýnýn ilk iki cümlesini dinliyor. Sonrasý sadece bir uðultu. Baþý dönüyor.

Pencerelerden bakanlar var. Aþaðýyý seyrediyor arkadaþýna dantel örmeye gelen aþýk kýz. Fýsýltýyla herþeyi anlatýyor ela gözlü dostuna. "Çok güzel oðlan, bana baktý ben zile basarken!" diyor.

Pencerelerden bakanlar var. Çýrak oðlan da anlýyor bunu. Ustasýnýn evine hergün gelen o kýzý sevmiyor. O geldikçe dükkanýn karanlýðýna çekiliyor. Kestane renkli rüzgarý düsünüyor.

Pencerelerden bakanlar var. Dükkanýn önü. Dükkanýn içinde bekleyen çýrak oðlan. Arkadaþýna dantel örmeye gelen komþu kýzý. Komþu kýzýn oðlaný görmeye dükkana giriþi. Ustanýn yolun baþýndan geliþi.

Pencerelerden bakanlar var. Bir kýz; ela gözlu, kýsa boylu, kestane renginde saçlarý. Babasýnýn sesini dinlemede pencerenin yanýnda. Baðýr çaðýr, bir sinirli baba. Bir çelimsiz oðlan, çýrak ne de olsa. Arkasýna bakmadan çekip giden bir oðlan. 16 yaþýnda. Siyah ve yaralý elleri.

Pencerelerden bakanlar var. Kestane renginde bir kýrýk rüzgar.