Adamýn biri bir gün, adamýn biri bir gül bulmuþ,sokaðýn birinde.Açmammýþ bir gonca.Önce bakývermiþ saða sola,kimse yokmuþ.Alývermiþ, sonrada bir düþünce alývermiþ adamý…Bir gül ne iþe yarar ki demiþ.Karýma versem? Karým yok ki.Sevgilime versem? Sevgilimde yok. Ya bir erkek arkadaþýma versem o da olmaz.Bir gül ne iþe yararki? Hem sonra,sýradan bir ot parçasý, insanlar þu þeye neden bu kadar önem verir ki sanki demiþ kendi kendine.Yani þu romantik aþk müzikleri onlar zýrýltýdan baþka nedir ki. ‘‘Otuz yaþýndayým,bir evim,bir iþim var borçlarý yeni kapadým,tamam iþte;baþka þeye ne hacet’’ Yani þimdi bir kadýna yýldýzlarýn ne kadar güzel olduðunu anlatsam,güzel kokan çeklerden bahis etsem, ne kazandýrýr ki bana,demiþ kendi kendine.
Adamýn biri,bir gülmüþ,gülü yere atmýþ,yürümüþ.