Elindeki býçak nasýl da keskindi. Oysa herþey bu sabaha kadar çok güzeldi. Keþke sevgilisi kendisine biraz daha deðer vermiþ olsaydý. Aylarca yalan dünyasýnda yaþayýp aldatýldýðýný bu biçimde öðrenmesi gerekmiyordu. Bu bir hediyeydi aslýnda. Gerçeði biliyordu çünkü. Sevdiðini ama sevilmediðini. Onu bir baþka kýzla yere paralel yakaladýðýnda hissettiðini hissetti birden. Göðsü yandý, kalbi içini beyne kustu ve elindeki býçaðý daha sýký tuttu.

Ýntihara meyilli annesi amacýna ulaþalý epey olmuþtu. Annesini nasýl da özlemiþti. Onun intiharýný hemen kabullenmiþti. Babasýnýn yaptýklarýndan sonra annesinin yaþadýklarýna daha fazla katlanmasý anlamsýzdý. Zaman durmalýydý, durdu.

Yaðmur þiddetlendi, býçakla yolculuk etmenin iyi fikir olup olmadýðýný sorguladý. Fazla zamaný kalmadýðýný biliyordu, babasý her an gelebilir ve onu kendisiyle yaþamaya bir kez daha mecbur edebilirdi. O da annesi gibi yapýp atlayarak intihar ederse, belki de yapacaðý bu iðrenç eylem bir parça anlam kazanabilirdi. Kendisini bu noktaya getiren þokun farkýnda olmadan, kendisini bu noktaya getiren olayý hatýrladý yine. Hatýrladý? Unutalý sadece bir kaç saniye olmuþtu. Sevdiði erkeði o kýzla yakaladýðýndan beri yaðmur hiç durmamýþtý. Bir onlara bir de kendine bakmýþtý. Kendini, sarý yaðmurluðunun içinde yavaþ yavaþ yok olurken görmüþtü. Bir tek onu kendi gibi gördü. Yeniden bilincin en yüksek düzeyine çýktý, elindeki býçaðý fýrlatýp attý. Hýzlý adýmlarla, pencereye doðru gitti. Rüzgarýn savurup durduðu perde, arkasýndaki yolu artýk gizlemekte zorlanýyordu. Koltuðu merdiven yapýp pervaza çýktý. Yeterince yüksek olup olmadýðýný düþündü. Doðru biçimde atlarsa, bu yükseklik de iþ görürdü. Son yolcuðuna hazýrlanan idam mahkumlarýna sorulduðu gibi, kendisine sordu: Son düþüncem ne olmalý? Annesiydi elbette. Anne gibi sevgili olmaz ki. Onun yanýna gidiyorum þimdi, dedi. Yüzünü yukarýya doðru tutup düþüncelerini serinletti. Bu sýrada korkunç bir þiddetle babasý baðýrdý: Kestik!

Babasýnýn odaya aniden girmesinin þokuyla kendisini bir anda düþerken buluverdi. O sýrada bir þeyler düþündü ama ne düþündüðünü hiç hatýrlayamadý. Kýzýn bedeninden dökülen, asfaltta düþüncelerini serinletenle buluþtuðunda, yönetmen hala durumun farkýnda deðildi. Kýzýn, pencerede fazla durmasý ya da beden dilinden hoþlanmamýþ olabilirdi. Ama þaþýrmýþ çekim ekibinin ortak fikri, bu kadar tekrarla bu filmin bitmeyeceðiydi. Kurguda ani kesmeleri sevdiði için mi acaba sahneleri böyle aniden kesiveriyordu. Çekim ekibi, sahneyi baþtan almaya hazýrlanýrken ýþýkçý baðýrdý: Düþtü!

Pencerelere sýðýþan kafalar, asfaltta yatan oyuncuya bakýyordu þimdi. Kýzýn yüzünü tam göremiyorlardý ama ýþýkçý, gülümsediðine yemin edebilirdi. Yönetmen, polislerin birazdan zor kullanarak bozacaðý pozisyonunda donakaldý. Aniden baðýrarak sete dalmasý kýzý bu denli korkutmuþ muydu yani? Kýzýn, rolünü oynarkenki iç sesini senaryodan defalarca okuyacaktý sonra. Her þey yolunda görünüyordu, sevgilisi tarafýndan aldatýldýðý için kýz bunalýma girer ve intihar eder.. Lanet olasý sadece atlarmýþ gibi yapacaktý, dedi ve bu rolde, annesinin hamileliðinde kullandýðý ilaçlar yüzünden kör doðan kýzýný oynattýðý için kendine kýzdý.