Aslýnda o da bir çocuktu..
Amansýz haykýrýþlarla doluydu bedeni
Çocukluðuna yakýþmayacak kadar titrekti elleri
Kirliydi ve daðýnýktý saçlarý...

Yalnýzlýðýndan kaçýp saklandýðý tek yerdi belki sur dipleri
Kimsenin bilmediði terk ediliþi yaþadý her seferinde
Hiç tatmadýðý ana sýcaklýðýný aradý vitra tenekesinde..
Yaþýtlarý uyuyamazken o korkmadý bütün gece caddelerde...

Merakýmdan dayanamadým sordum;
En çok hangi oyuncaðý istersin?...
Gülümsedi, ben o yaþý geçeli çok oldu be abi...
Þaþýrdým acaba oyuncak yaþý altýmýydý yoksa yedi mi?

Ýstanbul'un tozunu toplar gibiydi ayaklarý
Hissetmiyordu artýk batan dikenleri,taþlarý...
Bazen okul önlerinde bazen oyun parklarýnda..
Kendisi için bakmýyordu, olursa bir gün çocuðuna seçiyordu..

Her gün güneþle birlikte doðardý...
Sabahlarý Beyoðlu'na simitçi Hayri babaya.
Öðlen vakti Ortaköy'lü fukara lokantasý Kadir ustaya.
En son ki gece güneþle beraber batmýþtý Sarayburnu'na...