~ALÝ KAPTAN~

     Yýlarýn eskitemediði bir motor Ali Kaptan’ýn motoru. Yeri geldiðinde bütün okyanusun efendisi, yeri geldiðindeyse nazlý mý nazlýdýr Ali Kaptan’ýn motoru.Sabah ezanýyla karsýyla vedalaþýp gelmiþti limana. Besmelesiz baþlarsa iþine, þansýnýn hep ters gideceðini düþündüðü için, asla ihmal etmezdi besmelesini. Týpký elindeki tespih’i gibi. Oysa hayatýnda bir kere olsun namaza gitmiþliði yoktu.
     
Adalar iskelesine demirlemiþ seyrediyordu telaþlý kalabalýðý. Sabahýn bu saatlerinde herkez çok hýzlý davranýrdý iskele civarýnda. Vapura yetiþmeye çalýþanlar, vapurdan inip iþine yetiþmeye çalýþanlar, okullarýna giden öðrenciler, Heybeli’den gelen fiyakalý bahriyeliler, kýyýda sýcak simitlerini satmaya çalýþan Hüseyin… Bir dolu insan anlayacaðýn… Hersabah ayný vapurda gidip gelselerde, bir kere olsun konuþmuþluklarý yoktu.

“Bizim zamanýmýzda böylemiydi, vapurda birbirine poðaça ikram edilirdi, þimdi nerdeeee!” diye düþündü Ali Kaptan ve sýcak çayýndan küçük bir yudum aldý. Motoru yavaþ yavaþ dalgalarla sallanmaya baþlamýþtý. “7,15 vapuru kalkýyor anlaþýlan..” diye düþündü ve çayýn altýný kapatarak beklemeye koyuldu. “Kimbilir, belki bana ihtiyacý olan biri olur ?” diye düþündü. Oysa yýllardýr denize açýlmýþlýðý yoktu.
Sabahýn bu erken saatinde kalkarak berbere giden bu gencin adý Erman’dý, saçlarý geriye doðru taralý, buram buram kolonya kokan ve elinde bir demet papatyayla koþan bu gencin.”Kahrolasý berber, bir saate bitiremedi þu sakal traþýný, allah saklasada þu vapuru kaçýrmasam!” diye düþünüyordu vebir yandanda da ölesiye koþuyordu Erman. Sevgilisyle buluþabilmek için okulu bile kýrmýþtý o gün. Fakat onun bu çabalarýndan bihaberdi 7,15 vapuru ve düdüðümü uzun uzun 3kere öttürerek limandan ayrýldý. Þansýna lanet okuyan Erman, taralý saçlarý ve papatyasýyla yalnýz baþýnaydý iskelede. ”Bu saate motorda yoktur ki! Ama yinede bi þansýmý deneyeyim” diyerek iskeleden çýktý ve motorcularýn tarafýna yürümeye baþladý. Tahmin ettiði gibi daha hiç bir güvertede kaptan gözükmüyordu. Tam arkasýný dönüp gidecekken, “Ne o genç, vapuru mu kaçýrdýn?” diye bir ses duydu. Ýþte o anda þanslý gününde olduðunu anladý ve motora atladý. “Amca öteki yolcularýnda parasýný ben verecem yeterki sen þu anda kalk ve beni Büyükada’ya götür!” dedi Erman, yalvarýrcasýna. “Dur oðul ne bu telaþýn? Hele bi soluklan bir çaresine bakarýz, iþin önemli besbelli.” dedi ve gülümsedi. Halatý zorluklada olsa çözdü ve “Hadi nazlý kýzým beni utandýrma” diyerek motora asýldý. Ali Kaptan’ýn nazlý kýzý bugun pek uysaldý, kaptanýný sözünü ikiletmeden çalýþtý ve usul usul limandan çýkarak Büyükada’ya yöneldi. Oysa yýllardýr mazot aldýðý yoktu.

“Eee oðul, anlat bakalým! Nedir seni sabahýn bu kör saatinde buraya getiren? Pek de büyük deðilmiþin sen, okulu mu kýrdýn yoksam? Ha?” diye sordu Ali Kaptan ardýndan da bir kahkaha patlattý. Onun bu babacan tavýrlarý çok hoþuna gitmiþti Erman’ýn. Ona bakýnca içini bir huzur kaplýyordu. “Valla onu bunu býrakta kaptan, beni sabah sabah tek baþýma adaya götürüyosun ya sen çok mübarek bi adamsýn!” dedi Erman. “Mübarek adam ha?” dedi Ali Kaptan ve o gevrek kahkahlarýndan birini daha patlattý. “Kim mübarek, kim deðil onu yalnýz Allah bilir, senin kaderinde yazýyomuþ benimle karþýlaþmak, bana deðil kaderine þükret.” Dedi Ali Kaptan gülümseyerek. “Yapma kaptan, insan kendi kaderini kendi yaratýr, ben iskeleden çýkýp motorlara gelmeseydim hiç karþýlaþmayacaktýk seninle” diye cevapladý Erman. “Daha çok toysun oðlum, hayatta öðreneceðin çok þey var, bir yere kadar hayat, insanýn kendi çabalarýndan oluþur, fakat bi yerden sonrasý Allah’a kalmýþtýr, o kaderimizi nasýl yazmýþsa öyle olur!” dedi sertçe Ali Kaptan, daha deminki babacanlýðýndan eser yoktu. “Belkide sen haklýsýn be amca!” dedi Erman ve ekledi, “Sahi senin ismin ne?”. Çoucuðun böyle uysal bir cevap vermesi Ali Kaptan’ý sakinleþtirmeye yetmiþti. “Bana bu denizlerde Ali Kaptan derler, ya senin ismin ne oðul?” diye sordu. “Erman!” diye cevap verdi usulca ve gözünü motorun yanýnda parçalanan dalgalara çevirdi. “Ailen var mý kaptan?” diye sordu. Cevap olarak derin bir iç çekiþ aldý, ardýndan ekledi Ali Kaptan, “Var evlat, bir karým var birde oðlum”. “Allah baðýþlasýn” dedi Erman ve ardýndan, “Benim ailem hiç bir zaman tam anlamýyla bir aile olamadýlar kaptan, ya kavga ederler ya babam annemi döver, ya annem beni döver, asla bir aile nedir bilemedim. Peki bu þimdi ailemin kendi yarattýklarý bir hayat mý, yoksa bu sadece benim kaderim mi, asla bilemedim kaptan, sen ne dersin?” diye sordu. Daha önce bu olaylarý arkadaþlarýna bile anlatmazken bu yabancýya böyle kolay açýldýðýna kendi bile þaþýrmýþtý. “Aile dediðin nedir ki?” diye sordu Ali Kaptan ve ekledi, “Kaðýt üzerinde ayný soyismi paylaþan insanlar mý? Yoksa küçücük bir odadan oluþan bir evde ayný yüreði paylaþan insanlarmýdýr?” dedi Ali Kaptan gözünü ufuktan almayarak.”Annen ve Baban seni sevmeseydi sen bu dünyada olamazdýn veya üzerindeki kýyafetleri alamazdýn, bazý kötü olaylarý düzeltmekse sizlerin elinde, gerisi kadere kalmýþtýr evlat, bir demet kýr çiçeði çok þeyi deðiþtirir.” dedi Ali Kaptan ve sonra yolun sonuna kadar konuþmadýlar. Motorun üstünde martýlar uçuþuyordu. Bu denizlerde gezen bütün motorlarý tanýrlardý. Oysa Ali Kaptan’ýn motorunu görmeyeli yýllar oluyordu.

Ali Kaptan, nazikçe yanaþtýrdý nazlý kýzýný kýyýya. Erman bir rüyadan uyanmýþcasýna panikledi once, sonra kendine geldi ve cebinden çýkardýðý beþ milyonu Ali Kaptan’a uzatarak “Yolculuk buraya kadarmýþ kaptan, bana ne kadar yardýmcý olduðunu tahmin bile edemezsin” dedi. “Koy onu cebine, bu seferlik benden olsun!” dedi ve sýcacýk gülümsemesiyle Erman’ýn elini sýktý. Geri dönüp halatý çözerken Erman merakla sordu, “Kaptan bir daha görüþecekmiyiz, hep buralardamýsýndýr?”, “Kaderimizde yazýlýysa görüþürüz Erman, hoþçakal” dedi ve ekledi “Ailen senin kýymetini biliyor, merak etme çok yakýnda herþey daha iyi olacak” dedi ve motorun burnunu Bostancýya çevirerek usulca yol almaya baþladý. Erman þaþkýnlýðý üzerinden attýktan sonra motorun arkasýndan geminin adýný okudu ve Ali Kaptan’a baðýrdý, “Bostancýda “Nazlý” motorunu arýyacam Ali Kaptan!Teþekkür ederim!”. Ali Kaptan cevap vermek yerine sadece döndü ve el sallamakla yetindi. “Ne kadar ilginç bir adamdý, ama onda bir gariplik, bir sýcaklýk vardý” diye düþünerek sevgilisiyle buluþmaya gitti.Yýllardýr bir insandan böyle etkilenmiþliði yoktu oysa.

Sevgilisiyle bir saatmiþ gibi geçen günün ardýndan iskelede uzun ve aþk dolu bir öpüþmeyle ayrýldý Erman, sabahýn köründen beri uðraþtýðý bütün olaylara deymiþti bu öpücük. Þehir hatlarý vapuruna bindi ve Bostancýya varana kadar denizi seyrederek yaþadýðý günü düþündü. Sabahýn köründe gittiði berberi, Vapura yetiþmek için nasýl koþtuðunu, sonra, Nazlý’yý ve Ali Kaptan’ý. Ali Kaptan’ý tekrar görmek, onunla sohbet etmek düþüncesi heyecanlandýrmýþtý Erman’ý. Karaya adýmý atar atmaz motorlarýn olduðu bölüme yöneldi. Bir köþede oturmuþ çay içen motorcularýn yanýna gitti. “Selamýn aleyküm aðalar, Nazlý motorunun kaptaný Ali Kaptan buralarda mý acaba ?” diye sordu. Motorcular belli belirsiz mýrýldandýktan sonra “ Valla aramýzda tek bir Ali var yalnýz onunda motorunun adý Albatros. Siz kimi aramýþtýnýz beyim?” diye sordular. “Ya nasý bilmezsiniz? Beyaz pos býyýklý bir adamdý, motoru kýrmýzýydý adýda Nazlýydý ya !” dedi Erman. Sinirlerine hakim olamamýþ biraz baðýrmýþtý sanýrým. Aralarýnda en yaþlý olan motorcu, “Benim tanýdýðým bir Ali Kaptan var senin tarifine uyan beyim, fakat nasýl söylesem bilemiyorum ki..” dedi kýsýk bir sesle. “Söylesene be adam !” diye çýkýþtý Erman. “Beyim Ali Kaptan ailesi ve Nazlý motoruyla 1970’teki talihsiz kazada sulara gömüldü. O zamandan beri Ali kaptaný gören yoktu!”

                Mert Þenyuva