-Uzaklarda söylenen bir cümle var
Karmaþýk, duyulmaz, bilinmez
Suskunun ardýna saklanmýþ
Bakýþlardan taþýp ellere düþmüþ
Kutsandým bir öpüþünle
Ellerine tutsak düþtüm-

Kaderini çaðýr yanýna, dinlemeliyiz onu. Söyleyecekleri var sanki. Benden ötede oturduðun yerinden kalk, çýkar insan kimliðini ve çýrýlçýplak ruhunla otur karþýma. Uzaklarda söylenen o karmaþýk cümleleri dinlemeliyiz. Fýsýltýlar, bilinmezlikler olmamalý. Karþýma oturduðunda seni baþtan baþa süzmeliyim. Alkýþlamalýyým çýplaklýðýný, kutsanmalýyým...
Dudaklarýndan dökülenin farkýnda mýsýn? Neler söylüyor o ten? Çarpmamak için bakýþlarýna kaçýyorken, yakalanýp kalýyorum tuzaklarýna. Bir kahve fincanýna yüklüyoruz tüm görevi. Kaderin oynama zamaný þimdi. Kaderin aramýzda. Ýþte, o fincanýn içinde. Ýkimizle de oynamak için bekliyor. Dudaklarýmdan dökülenler, o kahve birikintilerinin eseri. Ben deðilim bunlarý söyleyen, o alný öpülen kýz ben deðilim. Ellerim terliyor birden. Karþýmda sen, ellerim avuçlarýnda, ve dudaklarýnda alným. Öpüþlerinle kutsanmalýyým.
Bir adam var orada, karþýsýnda duran kýza bakarken gökyüzünden düþen bir kalem görüyor; eski zamanlardan bugüne gelen tüyden bir kalem... Þiir yazmak için bir umut düþüyor gözlerine; yasemin kokulu þiirin için bir kalem ve karþýnda duran bir kýz hemen...
Ben söylemiyorum bunlarý, kahvendeki telveler böyle, ne yapabilirim. Elinle bastýrýp fincana dokunduðunda ortaya çýkanlar yine o telvenin eseri. Ben yapmadým o yürekleri. Üç harfi çýkýyor, bir de bembeyaz yürek. Ve iþte biri daha. Beyaz yürekler doluþuyor fincanýna. Bunu söyleyen ben deðilim. Bunu söyleten yalancý kader.
Kaçýrmalýyýz kaderi yanýmýzdan. Bize söyleyeceði yalanlar var. Sandalyeden kalk, býrak benim kahvemi. Söylenmemesi gereken yasaklar var. Yoksa yalanlar mý, ikimizin de duymak istediði.
Vakit doluyor. Kahrediyorsun bakamadýðýn falým için. Çarçabuk eline alýp Ýþte, benimkinin aynýsý, diyorsun. Gülümsüyorum. Gitme vakti, diyorum. Elimde çantam, arabamýn anahtarlarý. Kapýya doðru yöneliyorum. Eskiden kalma bir sözüm vardý, sana sarýlmaya dair. O sözümü yerine getirmek için, ya da sana sarýlmak istediðim için; sana sýmsýký sarýlýyorum. Öyle sýcak, öyle içten, öyle özlem dolu... Seni býrakýrken aniden kendine doðru çekip boynumu öpüyorsun. -Öpüþlerinle kutsa beni!- Ve býrakýyorsun kendi bilinmezime. Kapýyý çekip gidiyorum hiçbir þey olmamýþ gibi. Kendine iyi bak, diyorsun. Siz de, diyorum.
Dudaklarýmýzdan dökülenin farkýnda mýsýn? Bu tenler neyi arzuluyor? Çarpmamak için bakýþlarýna kaçýyorken, ellerine yakalanýyorum. Tek bir öpüþün ardýndan öpüþlerinle kutsanmak istiyorum. Kalkýp kendi falýmdan kaçýyorum...