Soylu Lordum'a Mektup

Seval Deniz Karahaliloðlu

Sevgili Lord'um,
Dizeleriniz bir býçak yarasý,
Sözcüklerse, birer silaha dönüþüyor baldan tatlý dudaklarýnýzda.
Onulmaz yaralar açýyor yüreðimizde,
Ýlacý sadece sizde bulunan.

Sevgili Lord'umuz, hem kutsal azizler kadar bonkör,
Hem de bir aslanýn pençesi kadar acýmasýz.
Küpid'in oku bile bu kadar hassas ve derinden vurabilir mi hedefini?
Ve bu kadar maharetle kavrayabilir mi yüreðimizi bir inci avcýsýnýn becerisiyle,
Ayný hýzda, korkusuzca dalabilir mi okyanusun derinliklerine uzanýr gibi yüreðimizin karanlýk dehlizlerine…

Ve ancak, 'Baðdat Hýrsýzý'ný kýskandýrýr böyle bir beceri,
En derinde olaný su yüzüne çýkartýp,
Sonra da bir serçeyi tutarmýþ gibi yüreðimizi tutmak avuçlarýnda,
Biraz sonra, bir kuzguna yem olmanýn çýrpýntýsýyla titrerken serçe.
Dudaklarýnýn kenarýna iliþmiþ bir gülüþün pýrýltýsý yansýrken güneþin ýþýklarýnda.

Böylesine acýmasýz olabilir mi Tanrý Apollon bakýþlý,
Ve yüreði Tanrýça Athena'nýn kýlýcýnda bilenen soylu Lordum.
Sözleriniz, baldan tatlý bir aðuyu yudumlamak gibi,
Karþý konulmaz çekiciliðiyle boðazýmýzdan yuvarlanýrken aðu,
Tadýný duyumsarken bütün benliðimizle,
Ýlk öce dimaðýmýz durur,
Sonra kýskançlýk, tutku, acý ve þüphe
Derken aðu ulaþýnca kalbe,
Artýk yapýlabilecek hiç bir þey kalmamýþtýr geriye...