Öyle özlüyorum ki seni... Sen de böyle özlüyorsan diye üzülüyorum bazen, bilirim acýný hiç dillendirmezsin sen, sadece çevirip gözlerini gökyüzüne yutkunursun... Genzin yanmasýn, boðazýn acýmasýn istiyorum... Biliyorsun ben aðlamadan duramam, senin gözlerinde donan yaþlarýn, o ýþýk damlatan bakýþlarýný acýtmasýn istiyorum...
Neden bu ayrýlýk sende kalýyor diye sormuþtun, cevabým yirmisekiz mevsim gecikti, özür diliyorum:
Çünkü sensiz hiç bir sevabýmý senli günahlarým kadar sevmedim...
Söyle bana, senden gelen ayrýlýðý mý sevmeyecektim?

Güneþe oturmaya gidecektik,
Halden anlamayan bir yaðmur
Sildi aþktan bizim hikayemizi
Þimdi, sen de görüyorsun deðil mi?

Giyip de eylül sarýsý elbiselerini
Çýkageldi hüzün,
Çok da yakýþmýþtý hani...
Ne deseydik be yar?

Özlemin salladýðý yüreklerimizden
Gözlerimize savrulunca hatýralar
-Deðiþmeden kalan bir þeyler olmalý
Diyedir belki, bilmelisin
O þarkýdaki kemanýn sesi
Hala kavuruyor içimi...

Üzülmeyelim biz
Aþktýr hayatýn esasý
Gerisi hayal
Bir adým varlýk
Ýki adým yokluk arasý...

Esra Güzelipek

Sevdiðim Ekim ve onda gelen Aþk;
Geldiðiniz ve beni acýta acýta çoðalttýðýnýz için teþekkür ederim...