Her þey hep hayalini kurduðum o þehirde, herkesin ýþýklarýna hayran olduðu o koca þehirde baþladý.. bir okuldu buraya gelmemin sebebi,yani emeðimin karþýlýðýydý;geldim ödülüme.. kapýsýný açtým ilk sýnýfýmýn ve içeriye girdim, önce biraz þaþýrmýþtým, sonra arkalardan bi yere kuruldum, en arkada biri vardý.. yavaþ yavaþ tanýmaya baþlamýþtýk birbirimizi, adý YUNUS tu, YUNUS emre.. öðretmenlerimizden biri ismini taþýdýðýn adamýn hikayesini biliyo musun diye sorduðunda o evet demiþti, bu belki de ilk belli ediþiydi kendisini..zaman akýp geçtikçe birazcýk daha yakýnlaþtýk, ikimizin de bazý denemeleri vardý. Ben her yazdýðým þeyi ona hemen okuturdum, oysa tam bi muammaydý, yazdýðý þeyleri sýr gibi saklardý, okutmazdý bana...Ben ona aþklarýmý anlatýrdým o yine susardý, sadece tavsiyeler verirdi,kendisi yine hiç biþey anlatmazdý, baþkalarýyla paylaþýrdý bilirdim çünkü bana o baþkalarýný sorardý hep ve niye sorduðunu da söylerdi..
Sonra bi akþam dýþarý çýkmýþtýk, Taksim'e 4 arkadaþ birlikte..Sinemadan sonra bir tur atmak istemiþtik Ýstiklal'de.. Biraz yürüdükten sonra bi sokak çocuðu gözümüze takýlmýþtý; hava soðuktu ve onun her halinden çok üþüdüðü belliydi..Hepimizin, herkeste olduðu gibi, yüreði sýzladý bi anlýk sonra geçti.. Ama Yunus biraz sonra yere çömeldi ve baþýný tuttu, o çocuðu düþündüðünü söyledi,orda o çocuk öylece..Sonra ben bu üzülmelerin o çocuðu ýsýtmayacaðýný eðer gerçekten istiyorsak biþeyler yapmamýz gerektiðini söyledim. Sonra karar verdik; madem üþüyordu çocuk o zaman bi mont almalýydýk ona. Herkes elini cebine attý, 1 er milyondan 4 milyona bir mont aldýk ve çocuða giydirdik, ve kalan yerden sokaðý arþýnlamaya devam ettik..
Zaman geçiyordu, aylar teker teker bitiyordu. O aylarýn her haftaiçi gününde neredeyse her dersimiz ‘and the last one’ diyen Yunus'un doldurduðu son ingilizce boþluðuyla biterdi..
1.sýnýftaydýk artýk, davutpaþa'da.. Herkes birbirini daha az görüyordu.. O zamanlar bir sevdasý vardý Yunus'un, *. Bi gün, bi öðle yemeðinde, davutpaþanýn yemekhanesinde ( genelde pazartesileri birlikte yemek yerdik, çünkü sadece o gün zamanlarýmýz uyuyordu) oturdu karþýma gözlükleriyle ve * a son verdiðini anlattý, yaptýklarýný anlattý.. Üzülmemiþ gibiydi ama kim nerden bilebilirdi ki içindeki fýrtýnalarý?
O zamanlar öyle arada bir bikaç arkadaþla daha birlikte dýþarda buluþuyorduk..
Ve 2. sýnýftayýz nihayet.. Hayatýmýn en kötü yýlýydý, düþmanýma bile istemeyeceðim kadar kötü zamanlardý.. Sonra bi gün Yunus'u bi markette gördüm, dalgýndý,üzgün olduðu belliydi.. 'Neyin var?' diye sordum ama söylemedi, ýsrarla biþeyi olmadýðýný, iyi olduðunu söylüyordu ben de üzerine daha fazla gitmedim ve ayrýldýk biraz sonra.. Sonra ben sanýrým 1 gün sonra , akþam ona nasýl olduðunu soran bi mesaj attým. O da aradý, buluþmak istedi, tamam dedim.. Bir kafeye gittik, ceviz kafeydi sanýrým.. Orda ilk olarak þunlarý söyledi: ‘sana bunlarý anlatýcam çünkü sen bana hem yakýnsýn hem de uzak, ben bunu diðer arkadaþlarýma anlatýrsam beni madara ederler.’ Aslýnda bu sözler bizim yakýnlýðýmýzýn ilk sözleriydi, elbette o gün ikimizin de birbirimizin gün gelip çok yakýn arkadaþlarý olacaðýmýz aklýmýza gelmezdi..Yani aslýnda Zeynep'ti bizi yakýnlaþtýran belki de bu arkadaþlýðý ona borçluyum.
Yunus o gün anlattýkça ve ben konuþtukça, sonraki buluþmalarýmýzda da, birbirimize nekadar benzediðimizi anladýk ve bu arkadaþlýk akýþýnda devam etti uzun bi süre..
3. sýnýf... Hayatýmda geçirdiðim en güzel yýllardan biri.. o yýl yunusla olan arkadaþlýðýmýz iyice kuvvetlendi, daha sýk görüþmeye baþladýk.. aslýnda 3. sýnýfý atlamalýyým çünkü bu senede daha çok ben ve duygularým var.
Ve þimdi, 4. sýnýfta onu yavaþ yavaþ kaybetmeye baþlýyorum..en yakýnlarýmdan biri yok oluyor gözümün önünde, baþka birine dönüþüyor, diðerlerine benzemeye baþlýyor. Sokakta gördüðüm ve onlarda olan salakça onlarca özelliðin yunus ta olmamasýyla övündüðüm o adam, yunus yavaþ yavaþ yok olmaya baþlýyor..karþýma geçmiþ bana emre diye birinden bahsediyor, ben öyle birini tanýmýyorum, bana kendini yunus olarak tanýtmýþtý.. seneler önce bi gün ona, hazýrlýkta, sana yunus mu diyim emre mi diye sorduðunda bana yunus de demiþti. O gün seçimini yapmýþtý, yunustu ve öyle kalacaktý.. sonradan davetsiz bi misafir gibi gelen emre yi istemiyorum ben, eminim o da istemiyordur.. ama þimdi soru iþaretlerinin içinde kývranýyor, bundan zevk aldýðýný söylüyor ama biliyorum aslýnda kendini kandýrýyor.. bu zevk veremez insana, ben yunusu geri istiyorum, karakteri geri istiyorum, onunla yaptýðýmýz bütün ciddi ve salakça konuþmalarý geri istiyorum, zeynep in baþka bir adamla olan sýradýþý iliþkisinde müzikler ve bir kutu bira eþliðinde dakikalarca gözyaþlarýný tutamayan duygulu yunusu geri istiyorum, herþeye gülüþtüðümüz yunusu, gecelerde ona eskiden olduðu gibi mesajlar atabileceðim yunusu, bana biri abandýðýnda ilk olarak aklýma gelen ve ona koþtuðum yunusu, eline geçirdiði her kitabýmýn içerisine duyguya yazdýðý þiirleri dolduran yunusu, küfretmeyen yunusu, onunla birlikte türkiye ye ilk oscar ý getirdiðimiz hayallerini kurduðumuz yunusu, ona bu filmin konusuz film olabileceðini söylediðimde hiç biþey anlamadan yüzüme saf saf bakan yunusu, yani aslýnda ben herþeyiyle palyaçomu geri istiyorum.. onu benden ve tanýdýðý hiç kimseden saklamaya hakký yok....
Ýçindeki yunusu geri çýkar lütfen, söz hakkýný ona ver yine, onun soluk almasýna izin ver yoksa sen her nekadar onunla baðýmý asla koparmam desen de o emreyle arkadaþlýk yapmak istemeyebilir ve çekip gidebilir, bu riski göze alma...
En kýsa zamanda görüþelim mutlaka,kendine iyi bak YUNUS.....