ay ýþýðý kur yapar
denizin ýþýltýlý dalgalarýna
oysa deniz geceyle seviþir
boyun eðmez çalýntý yaþamlara
kimliksiz bedenlere bölünür
uzanýp sarkar geceye doðru
öylesine gizler ki karanlýðýný gece
garip bir renkle gülümser
yaman bir çeliþki yansýr yüzüne
iç içeyken deniz geceyle
kýzl bir aleve dönüþür
iliklerine kadar yaþar dehþeti

artýk yorulmuþtur ay ýþýðý/ kur yapmaktan
kim kimi kandýrýyor belli deðil
su denize ulaþtýðý için piþman
rüzgar daðlara dokunduðu için
yine eylül yaklaþýyor
yirmi ebeþinde bir delikanlý aðlýyor
göz yaþlarý yüreðinde
yüreði ellerinde sýmsýký
baba/ dur diyor/
önce ben aðlayacaðým

Güler ÇETÝN