HERKESÝ SEVEBÝLÝRÝM…
     AMA HÝÇKÝMSEYE AÞIK OLAMAM….
     AÞKI BEN SANA TUTSAK ETTÝM….
     AÞK…..SENSÝN SEVDÝÐÝM…..!!!!!!!
     Yaðmur yaðýyor …delice…ve öylesine hýrçýn…
     Bir Eylül Ayý..
     Eylül, sonbaharýn ilk göz aðrýsý ve günlerden Perþembe…
     Bir Eylül ayýnda, sonbaharda, Eylülün Perþembe gününde pencereden dýþarý baþýmý uzatmýþ ve bir yaðmur damlasý hýzla düþüp saçlarýmý ardýndakiler ile birlikte ýslatmýþken fark ettim yaþamýmdaki eksiði, olmayaný…
     Ne olacaðýný, ýslaklýðýný hiç hesaba katmadan bir kaldýrým taþý üzerine oturup seni beklemenin özlemini duydum yüreðimde….Varsýn bütün damlalar sýrýlsýklam etsin bedenimi, herkes her bir yana kaçýþýrken, herkes bir dam, bir çatý altýna sýðýnýrken, o herkese inat bir kaldýrým taþý üzerinde, yaðan yaðmura inat, benim neden orada olduðumu bilmeyip “deli mi bu?” diyenlere inat seni beklemenin özlemi, seni bu denli sevebilmenin özlemi…..
     Oysaki sen öyle uzaksýn ki yüreðime, öyle uzak bakýyorsun ki yüreðimin gözlerine ve öyle uzak tutuyorsun ki sýcaklýðýndan yüreðimi…..
     Yaðmur yaðýyor delice..ve öylesine hýrçýn…
     Bir Eylül ayýnda bense istediklerimden, düþlediklerimden ve senden böylesine uzak, bana ait olmayan bir odanýn, bana ait olmayan camýndan yaðmuru izliyorum. O herkes gibi sýðýndýðým bir odada, aþkýna, bekleyiþine ait yaðmurdan korunarak seni seyrediyorum…
     Sevda insanýn yüreðini ölesiye yakarken, bu yürekteki kurumuþluðun tarifini sen bilemezsin sevgili…çünkü sen ne aþka nede sevgiye hiç inanmadýn! Sen böylesine yaðmurlu bir günde seni bekleyen birinin olabileceði ihtimalini düþünerek, elini pencerenin perdesine hiç atmadýn sevgili…Sen ne yaðmuru, ne yaðmurun altýnda buz gibi kaldýrým taþlarý üzerinde yüreði sýrýlsýklam ýslanarak bekleyen beni, ne yaðmurun ardýndan Rabbin(cc) belki de kula acýyarak gönderdiði güneþi ve ardýndan çýkan gökkuþaðýný görünce dinen yaðmura inat yaðan göz yaþlarýmý ve olmayýþýna dair omuzlarý düþük giden beni görmedin sevgili..Sen bir ihtimal bile olsa içine o umut çiçeðini ekmedin ve elini o perdeye hiç atmadýn…Sen gelmeyeceðini, olmayacaðýný bile bile sabahlara, beklediðin pencere önünde gözlerine kýzýllýk çökerken günaydýn demedin….
     Deli gibi yaðmur yaðýyor….bense…benimse umurumda deðil…nasýl, niçin, neden ve nasýl burada olduðum…bense..içimdeki sýzan o küçücük sýzýyý dinliyorum…Orada…oralarda bir yerlerde…bekliyor…istiyor…istediðinin ne olduðunu bildiðimi biliyor…bense…yüreðimse gözlerini sýmsýký kapadý bu gün…kulaklarýný týkadý tüm seslere sanki…hiçbir ses susturamaz bu gün deli gibi yaðan yaðmurun sesini…her damla þurama..sol yanýma, yüreðimin tam üzerine düþüyor delice…sesi yakýyor, her damla tüm gücü ile düþüyor yüreðimin üzerine, caným yanýyor, aslýnda canýmý yakan yaðmur deðil bu gün, yaðmur ardýndan gelen soðuk deðil, ses deðil canýmý yakan ve yaðmur damlalarýnýn yüreðimin üzerindeki vurgusu deðil…bu sessizlik, sesi, yaðmurun sesine terk eden..sessizlik..SESSÝZLÝÐÝN….!!!!!
     NE KADAR KAÇABÝLÝRÝM GERÇEKTEN..NE KADAR KAÇABÝLÝR BANA ASÝ YÜREÐÝMDEN düþüncelerim…ne kadar zincirlere vurabilir, vuslata salabilir kendini…çok zor…gün geçtikçe daha da zor olacak…oluyor.. Aþk…Ýnanmadýðýn..Ýnanmamýþlýðýna yüreðimi inandýramadýðýn AÞK bu olsa gerek…Eðer buysa senin inanmadýðýn Aþk..evet..gel yalan diyelim aþka..yalan olsun..var olmasýn…ama öyle inandýrmalýyým ki kalbimi…çaresiz kalbimi buna içinde ki acý son bulsun…Ama o biliyor artýk…AÞK VAR SEVDÝÐÝM…AÞK ÞURAMDA…TAM SOL YANIMDA HER GÜN SOLUK ALIP VERÝYOR…HER GÜN BEN NEREDE ÝSEM YANIMDA….VE SENÝNLE YAÞIYOR….Sen varsýn….Sen varsan aþkta var bebeðim…ve aþk her gün varlýðýný, olmuþluðunu var olacaðýný büyüyerek anlatýyor…Sesinle uslanýp, sessizliðinle acýtýyor.
     Bak AÞK…Hava nasýl ýþýdý…Biraz önce yaðan karanlýk, puslu hava içinde ki yaðmur deðildi sanki…bak…artýk sende ýþý yüreðimin, puslu, karanlýk yüreðimin içinde…Her karanlýk aydýnlýða ulaþmýyor mu? Her yaðmur kendisini güneþe býrakmýyor mu? Bak AÞK…Bak ve gör çaresizliðimi..bak ve gör sol yanýmda ki sýzýyý…Kim dindirecek þimdi aðrýmý? Kim saracak soluma yerleþen yaramý? bak..ve..ya KAL..ya da GÝT…yada Öyle benden gayrý, öyle benden umarsýz, benden hür ve benden özgür yaþa ki..kendinle..kendince…
     Çare…Çare nerede ve nasýl biliyorum…
     Ama aþk öyle esir ediyor ki bedenimi ruhumla birlikte çaresizliðe…Yapamýyorum…
     Ben düþünmeden, habersiz, bilmeden býrakmýþtým kendimi….
     Þimdi kurtaramýyorum yüreðimi………