Gençlerden mi bahsetmeli, yoksa hayatlarýnýn üzerindeki sorunlarýn baþlýðýný 'gençlik' koyan sorumlu büyüklerden mi? Ortada, toplum olarak binlerce parçalarýn bütünü olan bir problem var. Bunu yaþayan gençler olduðu için, problemin adý da gençlik olarak seslendiriliyor. Merak ediyorum. Ya onlara bunu hazýrlayan büyükler, nasýl oluyor da konunun içinden sýyrýlýp, kendilerini baþ koltuða oturtarak tepeden bakabiliyorlar? Belki de olayýn farklý detaylarýnda gezinerek, çoðunlukla yaþayanlarý ele aldýklarý içindir bu soruyu yöneltmem.

Þu iki senaryoya göz atalým.
Birincisi; Biran olsun, eðitim ve davranýþ olarak bir genci etkileyen insanlar, anne baba arkadaþ ve sairi, diyelim ki çok mükemmeller. Genci tamamlayabilecek seviyedeler hepsi. Fakat genç tüm bunlara raðmen sizce aykýrý biri olup çýkamaz mý? Evetse, asýl nokta gençtir. O almak istemedikten sonra, ona verilenler hedefine isabet etmez.

Ýkincisi; Genç kendi içinde kendini oluþturur ve tamamlar. Yakýnlarý ise onu yalnýz býrakýp desteklemediðinde, deðerlerinden zamanla ödün vermeye baþlamaz mý? Evetse, asýl noktayý ortam oluþturmaz ama çok çok büyük bir kýsmýný paylaþýr. Motivasyon eksikliðini hissettirerek gerekliliðini vurguluyor burada. Sahi, çaðrý filmini izledikten sonra yüreði kabarýp o samimiyete, o coþku seline katýlmayanýmýz var mýdýr?

Konunun merkezindeki ilgili, yalnýzca bu olumsuz senaryolarla belli olmakla kalmaz. Olumlu yönlerde de belli olur. Bilgide etrafý yoksun ve yetersiz genç, kendini yetiþtirip göstererek de ilgili konumunu belirtir. Doðru çizgide yer alan çevre, kiþiliði zayýf bir genci etkileyerek de ilgili konumunu belirtir.

Þimdi, gençleri mi yargýlamak gerek, yoksa büyükleri mi suçlamak gerek? Bilmem. Bildiðim, bu tür sorularda seçeneklerden birini yanýt kabuletmenin hata olduðudur.

Gençliðe giden yol çocukluktan geçtiði için çocukluða eðilelim biraz. Çevremdeki ebeveynlerin okula giden çocuklarý hakkýnda konuþuyoruz da, ilkokula giden, ve hatta abartmýyorum anaokuluna giden çocuklarýn durumu þaþýrtýcý. Bir o kadarda ürkütücü. Ýlkokula giden birinin okul hayatýný duyduðumda, "bizim zamanýmýzda böyle þeyler olmazdý" diyorum. Bana bakan gözler yaþlý biri gibi konuþtuðumu hissettiriyor. Acaba, garip garip bakýlacak kiþi ben miyim? Aman Allah'ým, gençlik fýrtýnasý zamandan hýzlý iþliyor olmalý.

Toplumumuzu zaman içerisinde kýsaca gözlemlediðimde, iki kuþak öncemiz, yani elli yýl öncesinin gençliði cahil ama temiz bir gençlik. Þu anki gençlik kuþaðýmýz ise geliþen dünyada çöküþünü yaþamakta.

Burada zamanlarýn gençliði derken, ne tarihin ekonomisinden, nede teknolojisinden söz ediyoruz. Sadece, gençlik ahlakýndaki yaralanmalarýn yaygýnlaþarak hayatýmýza bulaþmasýndan söz ediyoruz. Yarým asýr önceki gençlik saðlam. Ama bu saðlamlýk bilgiden deðil, bilgisizlikten. O zamanlar kimin kötülüklerden, kötü alýþkanlýklardan ve cinsellikten þimdiki olduðu kadar haberi vardý? Yaþadýðýmýz cýlýz gençlik mi? Ýþte buda, o zamanlarýn genci þimdikilerin anne babasý olan insanlarýn, saydýðýmýz çirkinlikleri bilmeyiþinden. Komik mi, bence hayýr. Doktorlarýn karþýlaþmadýklarý hastalýklarýn tedavisini bulamadýklarý, bu yüzden de tedbirini bilemedikleri gibi, geçmiþten geleceðin gençlerine yatýrým yapýlamadý.

Uyuþturucu kullanan biriyle sohbette bulundum. Ve bir tesbit edindim bu sayede. Tesbit þu; Niçin uyuþturucu kullanýlýr sorusunun cevabý, niçin uyuþmak istemelerinin nedenlerini söylediklerinde anlaþýlýyor. Sorunlar yada arkadaþlar. Normal bir kitap yerine o paraya hapýný alabiliyorlar. Kitap ve uyuþturucu hapýný karþýlaþtýrýnca, aklýmýza yetiþemeyeceðimiz sorular zinciri yýðýlýyor malesef.

Bu konuda bakýþ açýlarýndan biri, "aman kötü huyumu var bizden uzak olsun" diyerek bu tip gençleri dýþlýyorlar. Peki ama, bilgili insanlar uzaklaþýrsa onlardan, kim yardým edecek onlara? Yollarýndan çekilerek kötülüðe yer ikram etmemeli. Mutlaka her þeyin ölçüsü olduðu gibi, bu tarz yaþantýsý olanlara karþýda, hem onlar hem kendimiz açýsýndan ölçü vardýr. Ama bu onlara arka dönmek demek deðildir.

Doðru, o gençlerinde akýllarý var niye kullanmýyorlar? Tamam anlýyorumda, bizde bizdeki, onlarda eksik kendimizde artý olarak gördüðümüz aklý, böyle iþin içinden kaçarak mý kullanacaðýz?

Bir benzetmeyle düþünelim... Geçmiþteki kirlenmemiþ o gençlik yaþayýþlarýný, dönem bakýmýndan 'yaz' mevsimi olarak nitelendirelim. Þimdiki zedelenen gençlik yaþayýþlarýný da 'kýþ' mevsimi olarak nitelendirelim. Þartlarý kolay yaz mevsimi ve þartlarý zor kýþ mevsimi. Atalarýmýz kýþý bilmediðinden, nasýl önlem alýnmasý gerektiðini, çaba ve uðraþlarýný bilmiyorlardý. Biz gençliðin sýkýntýlarýyla boðuþuyoruz. Gençliðin kýþýndayýz. Büyüklerimiz bize bilmediklerini öðretemezlerdi. Fakat biz yaþayarak, görerek, gençlik kavgasýnýn savunmasýný ve korunmasýný öðrenebiliriz. Böylece kendi kuþaðýmýza ve bizden sonraki nesillere kalkan olabilecek, ayrýca mücadele edebilecek bilgileri aktararak ulaþtýrabiliriz.

Ýçimizdeki dualarý emelleri umutlarý kýrdýðýmýzda, heyecan ve baþarý direncimizde yenik düþer. Güzel bir toplumu ümit edelim. Temkinli, tedbirli, tedarikli olalým. Ýlla da isteyerek ümit edelim. Ümidimiz için umudum var. Hem de bir sürü.