Hatýrladýðým tek þey; yýllarca, çölün ortasýndaki barakamýn, deniz gören küçük penceresinden dýþarýyý seyrederken, zihnimde beliren bir yavru kaplumbaðanýn denize ulaþma çabasý. Ve heykel sessizliðiyle seyretmem, kaplumbaðanýn kumda can veriþini. Hatýrladýðým baþka þeylerde var elbette ama; bilmem bahsetmek doðru olur mu? Ölmek üzere olan bir ihtiyarýn nefesiyle açan kötülük çiçeklerini koklamak isterseniz eðer, devam edebilirim. Hayatýmý karabasandan farksýz kýlan lanetin bulaþýcýlýðýndan çekinmeyip, ölüm döþeðimin etrafýný dolduranlarýnýz olacaktýr þüphesiz. Bu aç ve sabýrsýz gözler, kelimelerimi bir mirasý paylaþýr gibi sahiplenecekler.
Hayatýmýn deðiþtiði gün, beþ veya altý yaþýma denk gelir. Ben ve en yakýn arkadaþým Himes, diðer çocuklarla beraber parkta oynuyorduk. Biz ikimiz diðerlerinin oynadýðý bir çok oyunu saçma bulur, kendi kafamýzdan bulduðumuz oyunlarý oynamayý tercih ederdik. Zamanýn parçalayan darbelerini hissetmeyen, bilinç yoksunu çocuk zihnimizle oyuna dalmýþtýk. Bankta oturmuþ bize bakan ihtiyar adamý fark edene kadar oyunumuz oldukça keyifliydi. Siyah takým giymiþ, temiz görünümlü bir ihtiyardý. Açýk mavi gözleri, seyrekleþmiþ kýr saçlarýyla uyum içindeydi. Bedene kumaþ biçen terzi gözleriyle bize bakýyordu. Ona o an, kanýmýn ýsýnmasýnýn sebebini çok sonra anladým. Olgunluk çaðýmýn kemikleþmiþ bilinci, zaman kulesinden bir taþ býrakýp, çocukluk bilincimi yaralamýþtý. O an düþündüðüm; ihtiyarýn, evreni benim için sil baþtan kurguladýðý fikri idi.
Beni yanýna çaðýrdý. Koþarak gittim. Ellerimi tutunca, celladýn gözyaþlarýnýn, boynuna damlamasýyla ürperen gözü baðlý idamlýk gibi ürperdim. Gözlerine daha dikkatli baktýðýmda, dönüþü olmayan bir yola girdiðimi anlamýþtým. Beni omuzlarýmdan tutup karþýsýna dikti. Ýki elini iki cebine soktu. Ellerini çýkarttýðýnda; sað elinde yaklaþýk yarým metre uzunluðunda, som altýndan bir kýlýç, sol elinde ise, oldukça kalýn, siyah kapaklý, üstünde hiçbir yazý veya þekil olmayan bir kitap vardý. “Seçimini yap” dedi, “ama yapacaðýn seçimin sonuçlarýna katlanmayý göze alarak.” Kitap, okuma-yazma bilmeyen biri için bile oldukça çekiciydi. Ama ya kýlýç? Bilinçaltýnýn derinliklerinde yatan þiddet dürtüsünü ayaða dikip, en az üç beþ kelle aldýracak kadar büyüleyici bir güzellik.
Tabi ki kýlýcý seçtim. Aranýzda çok çabuk karar verdiðimi, yanlýþ seçim yaptýðýmý düþünenler olacaktýr. çalýþmamýþtýk hiç. Bilinç yoksunu kafalarýmýzýn, yapacaðý tercihi bilememesi, bizi bir hiç olduðumuz gerçeðine götürdü. Ölümün ne Sözlerimi tamamlayýnca, bana hak vereceðinizi ümit ediyorum. Ýlk cümlelerim anahtardýr. Ama doðru kapýnýn anahtarýmýdýr? Benim de sizin gibi, doðruluðundan emin olmadýðým bir cevabým var. Az sonra öleceðim. Belki cansýz bedenime bakarak doðru cevabý bulabilirsiniz.
Kýlýcý elime alýp havaya kaldýrdýðýmda, ihtiyar yýlan týslamasýný andýran ses tonuyla konuþmaya baþladý; “Evren kusursuzdu. Hep ayný yaþtaydýk. Göremedikleriniz gözümüzün önündeydi. Sizden daha kusursuz görünmemize raðmen, bizde eksik olan bir þeyler vardý. Kusursuzluk en büyük kusur olmuþtu. Derken bu kýlýç ve bu kitap önümüze kondu. Seçim yapmamýz istendi. Ýlk defa bir belirsizlikle karþý karþýyaydýk.
Görmenin kolaycýlýðýyla oyalanýp, kavramaya olduðunu bilmiyorduk ama bu bizim yok olma isteðiyle yanýp tutuþmamýza engel deðildi. Hangisi ile yokluða ulaþabilirdik? Kýlýcý seçmemizin tamamen rastlantýsal olduðunu söylemek doðru olmaz. Hepimiz kýlýcýn çekiciliðine kapýlmýþtýk. Tercih yapýlmýþtý. Görünmez bir el, kýlýcý kaldýrýp boþluða savurdu. Boþluk doluymuþçasýna gerildi. Kýlýç evreni yaraladý. Evrenin akan kaný oldu zaman.
Bazýlarýmýz yere düþüp, çürümeye baþlayýnca ölüm ile tanýþmýþ olduk. Kitabý seçseydik ne olurdu, bilmiyorum. Ben onlarýn sonuncusuyum. Sende kýlýcý seçtin. Kitabý seçseydin, beni kývrandýran bu sorunun cevabýný bulup, huzur içinde ölecektim. Kim bilir, belki ölümden sonra cevabý bulabilirim.”
Kýlýcý havaya kaldýrdým, dünyaya doðru yarým daire çizen kýlýcý, yere, cansýz yatan ihtiyarýn göðsünün üstüne býraktým.
“Kitabý seçseydim, ne olurdu?” düþüncesi bir lanet gibi ömrümü kemirdi durdu. Kim olduðum, daha sonra baþýma neler geldiðinin hiç önemi yok. Þu anda aklýnýza gelen sorularýn yüzlercesiyle boðuþtum. Kan ter içinde kalýp, ölüme çok yaklaþtýðým zamanlar oldu. Kimdi, gerçek miydi, beni bu lanete yada erdeme ortak etme kudretini nereden bulmuþtu, ah ya kitabý seçseydim. Daha çok soru sorma yarýþýnda sizden önde olduðumu söyleyebilirim. Ama cevaplara gelince bir adým önde olduðum bile þüpheli.
Umarým yapacaðýnýz tercih, ölmek üzere olan bu ihtiyarýn huzura kavuþmasýný engellemez.