Aþk bir öðretmen, bense öðrencisi oldum yaþadýðým yýllar boyunca. Gün oldu katýla katýla gülmeyi, gün oldu ölüm tadýnda aðlamayý öðretti...Boþ, beyaz bir sayfaydým aþktan önce...Evet temiz ama boþ! Ýlk karalamalar, yaþandýðý an yaþanabileceðini sandýðým en büyük harflerdi gözümde.Zaten yaþadýklarým gösterdi ki, insan yaþadýðý her aþký en büyük aþký zannediyor.'Daha fazlasý olamaz' diyorsun, 'Bu hepsinden baþka' diyorsun.Sonra bir bakýyorsun ki aslýnda her aþk seni bir sonrakine hazýrlýyor...Ve en büyük aþk, hep en sonuncusu oluyor.

Ben kendimi korumayý hiç beceremedim aþkta...Döktüm saçtým tüm hislerimi ortaya. Birþeyleri gizlemeyi, sýr perdeleri býrakmayý baþaramadým...Yüreðimdeki herþey dilimdeydi... Nazlanmalar bana göre deðildi.Beceremezdim zaten, gözlerim beni ele verirdi...Baldamlalarý damlardý aþkla beraber gözümden. Öfkeliysem, ateþ oluverirdi aðzýmdan çýkan kelimeler tutuþuveren...Yüreðimi yüreðine katmýþ adam çaðýrýrken, ayaklarým yürümez koþardý...Savunmasýz, sakýnmasýz, sýnýrsýz yaþadým...

Ben en çok geceleri paylaþtým aþklarýmla...Aþýðýmdan çok aþkýmla...Bazen aþký yalnýz kendimle, geceyle, bir kadeh þarap eþliðinde, þiir dizelerinde yaþamak, sevgiliye yaslanmaktan daha yakýcý gelir bana. Yaktýðým mumun alevinde kendi kendime erimek...Oynaþan ýþýklar...Onlar bana aþký ve oyunlarýný anlatýrlar...

Melankonin tadý öylesi lezzetlidir ki aþkta...Bahar gelmiþ, kuþlar cývýl cývýl, insanlar kýpýr kýpýr...Bir tek sensindir baharda kýþýn dondurucu soðuðunda takýlýp kalan, rengarenk çiçeklere inat. Çünkü sevgili kayýptýr. Kendi içinde, kendi fýrtýnalarýnýn, tipilerinin içinde yokolur gidersin...Güzeldir melankoli, aþk uðruna yaþanýyorsa...

Aþk törpülemeyi öðretti kendimi bana...Sivri uçlu, bazen beni bazen baþkalarýný acýtan yanlarýmý törpüledim. Kendimi kanata kanata.Aþk adýna...Baþka bir þey baþarabilir miydi bilmiyorum...Sonsuz özgüvenimin bazen bir yerlerden çatlayabileceðini gösterdi...Her aþk, her aþýk bir deðildi...Her biri ayrý bir ders verdi.

Aþk her günün bir gecesi, her gecenin bir sabahý olduðunu öðretti. Sonsuzluk bize ait deðildi. Acýdan öleceðimi zannettiðim gecelerin sabahý oldu. Hem de hepsinin...Sabaha varmayan hiçbir gecem olmadý. Yüreðim 'Bu sefer dayanmaz' dediðim her geceye, bana inat, benden habersiz sabahlara inanarak dayandý...

Bu gün inanýyorum ki 'BENÝ AÞK YARATTI' Beni de diðer bütün canlýlar gibi evrene 'AÞK ' kattý, týpký sizi kattýðý gibi...Bizler hepimiz aþkýn çocuðuyuz. Ve aþklar doðuracaðýz birbirinden güzel...

Ýster kanatsýn, ister kanatlandýrsýn; yeter ki AÞK olsun, AÞK OLSUN HAYATIMDA...NÝCE AÞKLARA...TÜM AÞIKLARA...