sana bu mektubu cok uzaklardan yazýyorum sana ne kadar uzak oldugumu bile ,bile ve okumayacagýný duymayacagýný
bile bile yazýyorum.ne kadar isterdim her satýrý sana bire bir okumayý.gözlerine bakýp hic konuþmadan
sessizce dalýp gitmek isterdim.bu mektubu yüregime defalarca yazmýþ ,defalarcada silip atmýþdým.
sense adresimi cokdan unutdun ,belki benide unutdun ne acý degilmi,oysa yeminler üzerine kurulmuþdu
bizim zor acý sevdamýz.
her baþlangýcýmýz inadýna derken sen beni benden terk etdigini sanýrken ben kalemimle sana defalarca mektuplar yazýp
sonrada onlarý birer birer yýrtýp atdým.kendimle her yüzleþdigimde seninle karþýlaþmam niye maziye her
daldýgýmda kaybolmak niye seninle.hüzünlerimi ardýndan gömdüm birerbirer.
sesinin verdigi huzuru aradým her baþka sesde neden bulamadým? ýsrarla yok olmak niye icimden hergecengün
bana dahada uzaksýn.seni kaybetmenin verdigi acýyý atlatamadan hayalini kaybetmemek icin anýlarýma nasýl sarýldýgýmý
bilseydin.hatýrlarmýsýn seninle ne cok tartýþýrdýk ,mecnunun leylasý ,keremin aslýsý olmamak icin
bilirdim o sevdalarýn sonunu.sende bilirmiþsin ki sonumuzu sevdamýzý benzetirdin onlar tarihler boyu
aþklarýyla yaþamaya devam ederken bizden geriye ne kaldý .
yalancý sözlerle etrafýma seni unutdugumu umursamaz kelimelerle savursamda kolay degildi yalancý sözleri
kendime söylemek.benden neler aldýgýný birbilseydin.cok uzaklarda olman, baþka sevdalara yelken acman
düþünmeden savurup gitdigin benden neler aldýgýný birbilseydin.
senden ayrý yaþamak hatda nefes almak ölümderdim.bak ellerim hala kalem tutuyor ölmedim bedenim býrakdýgýn
gibi yaþadýgýmý kanýtlasada ben aslýnda ölmekdende beterim.
ayrýlýþlarýmýz ne kadar zor olurdu her adýmýn dan sonra geriye bir adýmdaha atardýn bense senin yanýmdan
ayrýlmaman ugruna manasýz kaprisler yapardým þimdi düþünüyorumda manasýz oldugunu sandýgým kaprislerimin
ne kadar anlam taþýdýgýný. bizim mevsimlerimiz sonbaharý taþýrdý mutlulugumuzla hüznü bir arada yaþýrdýk
ne kadarda agýr gelirdi ama bir sevda taþýrdýk ki yüreklerimizde sonbaharýn buruk hüznünü unuturduk
inadýna.
yüzümde görmek istemedigin yaþlar varya ,senden sonrada olmadý.akmadý uzaklara dalan gözlerimden
biliyordum artýk dönüþün yokdu. batan güneþin, kaybolan ayýn, kayýp giden yýldýzlarýn,uzaklara salalanan
mendillerin,karý eriyen yüksek daglarýn geriye dönüþleri olurduda bir senin olmazdý bunu ne kadar iyi
biliyordum.icimde ufak bir umut býrakmadan gitdin sen benden ,
sensizligi ne cokda sindirmiþdin icime. korkularýmda sarýldýgým tek nefesken. artýk gökgürültüsünden
korkmuyorum bu cesaretlendigimden degil,artýk sarýlacagým sen olmadýgýndan.
icimdeki fýrtýnalara alýþmýþken bende býrakdýgýn bir senle avunurum ,sonra ortalýgý karanlýk kaplar
kalbim sýkýþýr, nefes alamam her an ölüme yaklaþdýgýmý sanýrken,derin bir nefes alýr yavaþca neden olmadýgýný
anýmsamaya baþlarým.
inadýna dedim ya an an gelir iþde böyle oldugum zamanlar seni paylaþdýgým bir kalemim birde sen giderken
yýkýlan gönlüm olur.ondan kalanlarý yazarým sana. birde kalemime dökülmeyenler.
anlamýný yitirdiginde yaþamak hafif bir gülümseme alýr yüzümde þimdiki gibi
ben kaybetdigim , yitirdigim ve geri dönüþü olmadýgýný bildigim sevdamý bende yaþatýrken yalan olduguna
inandýgým bu dünyada bir sevdama inanmýþken,unutdugun adresden sana bir mektup yazýlmýþken
bilirimki aslýnda sende unutdugunu sandigim adresdesin.