sevgilisini seviyor musunuz?

böyle bir soruya açýklýk getirecek bir yazýyý yazmak için insanýn, deli olmasý gerekir; bunu bilmez deðilim!..yani ben deliliði bile bile yapan, akýllýnýn tekiyim...”sevgilisini seviyor musunuz” sorusu aslýnda havada kalan,temelsiz,yarým yamalak,tümcesi eksik bir yöneltmedir...öznesi yok yani..”kim, kimin, kimi” gibi irdeleyici sorularýn bulduðu yanýtlarla tamamlanacak bir tümce iþte...uzuvlarý noksan...isterseniz biraz açalým bu kavramý:

“kim” sorusunun karþýlýðý “ben” olacaktýr her zaman...deðiþmez bir kuraldýr “ben” ile iþ yapma!..eylemleri yüklenmek ve taþýmak “ben”in görevidir...ben severim,ben yaþarým,ben gezerim,ben üzülürüm,ben yerim içerim...ben,ben,ben..vs...iþin garibi,kendimizi ilgilendiren, çýkarýmýza hizmet eden her konuda “ben” demeyi severiz...ya tersi olursa bir de,görün bakalým nasýl kopacaktýr kýyamet!..”küfür” denen sözcüklerin anasý gibidir çýkarsýzlýklarýmýz...yoksa,kim kime durup dururken küfreder allahaþkýna!..”dokun yýlana,týslasýn” misali!..

iþte böyle bir merakla “kimin” sorusunu yöneltiriz kendimize. o, bu, þu, onlar, bunlar, þunlar, ötekiler vs...saysam sayamam yanýtlarýný...bizi ilgilendiren tek yanýt bu kiþinin “eþimiz” olduðudur.ister ihanet,ister beðenilmeme duygusu alt etsin bizi; en büyük merakýmýzdýr eþimizin bir sevgilisi olup olmadýðýný öðrenmek!..önüne geçilmez sonsuz bir istek duyarýz, uykularýmýzdan oluruz, hayatý zehir ederiz kendimize...sanki öðrendiðimizde rahatlayacaðýz!..hayýr caným, rahatlamak ne kelime!.. göbek atacaðýz sanki meydan meydan...

çoðu eþ,eþinin bir sevgilisi olduðunu öðrendiði zaman sýzlanmaya baþlar...eþine olan tavrýný deðiþtirir. öyle ki, hangi taþý kaldýrsa eþi çýkar altýndan!..artýk eþi gözünde insan olmaktan çýkýp baþka canlýlara dönüþür. o artýk gözünde kertenkele, yýlan, çýyan, sümüklü böcek, kýrkayak, yengeç, akreptir...karþýsýnda susuz dereden su getiren saka bile olsa eþi, önemi yoktur artýk...tek önemi ve anlamý olan þey kendi hissettikleridir. ihanete uðramýþ eþ olarak haklýdýr da!..hele bu kiþi kadýnsa!..evet ama haklý gibi görünse de haksýzdýr bence. çünkü erkek, eþinde bulamadýklarýný bulabilmek için bir baþka kadýna yönelmiþtir!bu yöneliþte söz konusu olan þey,sadece eþinde bulamadýklarýnýn bahanesi dahilinde “aþk kaçaðý sokaðý” nda baþýboþ yürümektir.elinden tuttuðu biri varsa bile erkeðin; aklý bir þeyler arayýp bulamadýðý eþinde,evinde,çocuklarýndadýr gene de...kadýncaðýz bunu hiç anlamaz, anlamak istemez çünkü!..peki anlasa ne olacak, eþinin ihaneti karþýsýnda sessiz mi kalacak? tabii ki hayýr!..

kadýnýn yapacaðý iki þey var bence: biri boþanacak ya da eþini terk ederek ayrý bir hayat sürecek!..bu yol pek geçerli deðil ülkemizde. Törelere aykýrý,baba evine dönemezsin, duvaðýnla girdiðin evden kefeninle çýkacaksýn...toplumun kadýna yüklediði bindirmeler var,aþamazsýn...adýn kötüye çýkar!..ekonomik yaptýrýmdan yoksunsan bir de, aç susuz korumasýz kalýrsýn!..devlet dersen uyuyor, haberi yok bu toplumsal yaradan!..dövülen dövülene,öldürülen öldürülene, ýrzýna geçilen geçilene!..kadýn ortada kalan mal!..herkes sahip çýkabilir, herkes istediði þekilde kullanabilir!gazetelerde okuyup,TV kanallarýnda izlemiyor muyuz kadýnlarýmýzýn maruz kaldýðý çað dýþý davranýþlara...doðal olarak korkuyor kadýnlarýmýz...diðer tarafta hayat var: güzel, kutsal, dokunulmaz saydýðý...özlem içinde ama özleminden uzak!..erkek eksenli bir toplumun çarkýnda un ufak oluyor kadýnlar!..bunca baþkaldýrýlarýma, bunca isyanlarýma raðmen ben bile kurtaramýyorum kendimi bu çarkýn kanatlarýndan...en çok insan yaným zarar görüyor: sevgisiz kalýyorum!..

ikinci yol ise, hayatý hafife alýp, dalga geçmek onunla!kendini hayatýn ortasýnda görebilmek, aklýný kullanabilmek bir bakýma. madem sende bulamadýklarýný bulduðu kiþiyle seni aldatýp, ”yasak aþk sokaðý”na düþtü eþin, býrak rahat yürüsün o sokakta...görsün bakalým ne varmýþ yol boylarýnda, parklarda, bahçelerde, duvar diplerinde, aðaçlar altýnda, kapalý giþe oynayan sinemalarda...duvarlara asýlan afiþler neyin reklamýymýþ, okusun!..sen sessiz kal ve kendini düþün!..yararlan bu durumdan ve yaþamana bak!..hatta doldur boþalan makaralarý...

“sevgilini gördün mü, konuþtun mu bugün kocacýðým” de!..”onunla mutlu olduðunu görüp, seviniyorum”de!”ne yaparsan yap ben seni terk etmem “de!”sen her þeye raðmen çocuklarýmýn babasý, bu evin direðisin” de!” istersen bir deðil,bin sevgilin olsun ben gene seni severim” de! “yaptýðýn þey hiç ayýp günah deðil, aksine elinin kýnasý, yiðitliðin niþaný” de! De..de..de.!..

gör bak, nasýl dolacak o zaman makaralarýn! deðerin artacak unutma! lakin sana tavsiyem bir makarayý boþ býrak! onu kendin için sakla! farzet eþin geri geldi, boþ mu dursun yani! nasýlsa senden özür mözür dilemeyecek...hiç deðilse onun da saracak bir makarasý olsun deðil mi?