Bir defa daha kanýtlandý, gördün mü?
Gündüzün bir vakti, Haziran sýcaðý.
Kara kýþýn ardýndan gelmek bilmeyen,
Haziran'da can çekiþen kýþ,
gelmeye niyetsiz bir yaz.
Sensiz ilk öðleden sonram,
Sensiz ilk Haziran'ým.
Yaðdý, güneþe inat.
Gözlerim sakladý, yaðmur yine aðladý:
yerime ...
Beni yine yaðmur anladý.
O bildi çaresizliðimi,
O deðdi içimdeki yaraya.
Nasýl kanýyor, kanayacak daha.
Hiç böyle çabuk,
Hiç böyle yüreksiz olmadý ki aþk.
Hiç böyle biçare olmadý kimliðim, dün.
Sensiz: ilk dün'üm,
sensiz: bütün yarýnlarým þimdi.
Ve susamayacak,
kendi kendime dindiremeyecek kadar,
bitkinim.
Öyle ki: ilk telaffuzumdu.
Hiç bir cümlede geçmeyecek artýk o kelime.
Kalan bir kibrit kutusu var þimdi,
Senden, sana ait, dokunabildiðim tek þey.
Ýçinde üç kibrit:
Ýlkiyle ilk sensiz akþamüstümde sigaramý yaktým.
Bir kibrit kutusunda kokunu aradým.
Kalan ikisiyle kalbimi yakmak geçiyor içimden,
bir de üzerimdeki þehri,
yok yok birini saklamalýyým.
Geri gelecek bir kýþ gecesinde,
Seni anarken, yine aðlarken,
bir mum yakmalýyým.
Kutuya her dokunduðumda içim acýyacak,
Düþün ki sadece bu: bana býraktýðýn.
Gidecektin, iyi ki þimdi gittin.
Ýyi ki kýþ can çekiþmekte,
Haziran'ýn bir öðleni yaðdýysa yaðmur,
Ben bir hiç deðilim.
Yaðmur þahidim.

Kýþ bile geri gelecek
ya sen? ...