Eski þiirlerimizde kuþluk vakti vardý
Horozlar öterdi vakitli vakitsiz
Sabah ezanýyla baþlardý günler
Gusul abdesti buzlu suyla bile alýnýrdý
Kargalar öterdi durmadan tepemizde
Kýz arkadaþýmýz olmazdý
Kýz peþine giderdik...

Ýlk çýplak kadýný
Kleapotra filminde gördüm
Liz Taylor ile nedense yýllar sonra tanýþabildik...
Ýsmet Ýnönü’nün elini öptüm
Turgut Özal ile sohbetim oldu
Amerika baþkanlarýyla þakalaþtým
Aþýk Veysel bize saz çaldý
Nene Hatun’u evinde ziyaret ettik
Ruhi Su ile birlikte sahne aldýk
Kuzgun Acar ile daðlarý dolaþtýk
Ergin Kolbek akademi çatýsýndan atmazdý kendisini
Ýstanbul’da olsaydýk

Ýlk Kanlý Pazarýn canlý tanýðý oldum
Polis býçaðý sokarken bir gencin karnýna
Çektiðimiz filmin karesine takýldý
Sonra Demirel filmi yasakladý...
Dündar Kýlýç ile oturduk
Marlo kemal ile bitirimler dünyasýný konuþtuk
Fazýl Hüsnü Daðlarca dað gibiyken
Nihat, Ataol, Edip Cansever ve ben
Bulgar votkasý içip edebiyat konuþtuk
Stud Terkel ile tanýþtýrdýðýmda arkadaþlarýmý
‘biz bu yazarý üniversitede okuduk’dediler
Tennesse Williams’ýn yeðeni ile arkadaþ oldum
Arnold Schwartzenegger sordu Türkiye’yi anlattým
Brooke Shields ile bir gecede sarhoþ olduk
Sophia Loren bana zeki Müren’i sordu
Sonra Roger Moore ile karþýlaþtým
James Bond imajým silindi

Muhammed Ali’nin evinde yemek yedim
Türkiye’deki otel projesini konuþtuk
Kararlýydý ancak parkinson gelmeseydi
Ve bir gün Kadýköy’de, sular idaresinin orada
Bilmem hangi marka arabanýn içinden bir genç
Kafasýný uzatarak baðýrdý;
‘Dayý bu yol yayalar için deðil’
Ýyi ama kaldýrým diye bir þey yoktu ki...

Þimdilerde her þey bir çýlgýn
Nerede 68 kuþaðý nerede yýl 2000
Nerede yaþadýklarýmýz, nerede býraktýklarýmýz...
Bakýyorum da, artýk o sýcak balýkçý lokantalarý yok
Köprü altýnda balýk ekmek bile kalmamýþ
Ýnsanlar artýk aceleci
Beyazýt’ta oturup çay içmek bile aný olmuþ
Görürsek birbirimizi eski arkadaþlar ile
Yine konuþuyor, yine çocuklaþýyoruz
Dönülmüyor ki gidene...
Ulaþýlmýyor ki yitirilenlere...
Bir bakýyorsun akþam olmuþ
Bir bakýyorsun 5 yýl birden geçmiþ
Oturup düþünüyorsun
Ne garip dünya
Ýnsanlar yaþlanýyor
Günler yine cývýl cývýl
Birileri beklemelerde takýlýrken
Birileri hiç ölmeyecekmiþ gibi
Oysa çocuklar aç olmamalý
Çocuklar hep gülmeli
Verecen olmalýyýz, sevecen

Neyse ki, 25 yýl daha yaþamayý planlýyorum
On beþ yýl sonra bu þiiri yenilemeyi
20 yýl sonra kalýrsa, bir kahvede tavla oynamayý
Yaþayan arkadaþlarýmýn listesini tutmayý
Ýþte ne bileyim planlýyorum...