Vazgeçtim yaþamaktan
Yaþamak buysa.
Titrek ýþýklarýnda hüznün
Umudumu yitirdim .
Vazgeçtim insan olmaktan
Ýnsanlýk buysa.
Kelimelerin ardýndadýr söylemim
Anlayana yüreðimce.
Dedim ya vazgeçtim.
Her ne demiþsem
Ve her neyi savunmuþsam
Unut gitsin,deðmem ben.

Bir kalp nelere dayanýrsa
O kadar dayandým da vazgeçtim.
Hayata ve insana dair ne diyorsam
Kanma bana, yalandýr.
Bir demliðin buðusunda býraktým ben sevdayý,
Bir çocuðun uçurtmasýyla gitti
Gün be gün beslediðim hayallerim.
Tükendim, bittim, darmadaðýným.
Yaþamak türküsü bitti,
Sazýmýn telleri kýrýldý.
Vazgeçtim dedim de
Ýçimde bir çocuk aðladý.

Yemyeþil bir bahçe düþledim,
Nergisler vardý bahçesinde,
Bir kamelyada çay demliyordum sana.
Birden gök gürledi,
Çakan þimþek miydi bilemedim.
Yanýmdaydýn az önce yok oldun.

Ta uzaklarda bir dað var,
Vazgeçtim o daðý görmekten.
Çok yakýmýmda bir kuyu var,
Baþýnda bekliyorum
Bir yudum su yok...
Kuruyan kuyunun baþýnda ,
Elimde çýkrýk beklemekteyim...
Vazgeçtim sudan,
Vazgeçtim güneþten, aydan.
Herþeyden vazgeçtim de
Senden vazgeçemedim.