HADÝ ÝTÝRAF EDÝN...
Eli kalem tutan bizden biraz daha eskiler kalemi- kaðýdý çoktan unuttuklarýndan sarýlacaklar pc’lerine, lap top’larýna baþlayacaklar eskiden yaþadýklarý yýlbaþlarýný yazmaya... Deðiþmeyen özlemlerini, en güzel örneklerle süsleyecek, hatýralarýný ballandýra ballandýra yazacaklar...
Örneðin; transitörlü radyolarda dinlenen yýlbaþý proðramlarý, eþ-dost arasýnda oynanan tombala oyunu, sobalar üstünde piþirilen kestaneler, patlatýlan mýsýrlar, yýlbaþý olduðu için gelenek haline gelen ama kesinlikle “bir çýkarsa- ya çýkarsa!” beklentisi olmadan alýnan milli piyango biletlerinin heyecaný vs.vs.
Ben eski yýlbaþlarýný hiç özlemiyorum. Nesrin Topkapý iki göbek atacak diye gözlerimizin faltaþý gibi siyah-beyaz televizyonun camýna yapýþtýðý günleri mi? ( Mezdeke Gurubu’nun büyük emekleri ile bu gün 75 milyonun kabul ettiði göbek sanatýmýz (?), o zamanlar estetik olarak görülmez; göbek attý, kývýrdý, salladý, çalkaladý türünden sözlerle hafife alýnýrdý.) Dahasý var, gecenin bilmem kaçýnda Zeki Müren Konserini beklediðim yýlbaþlarýný mý özleyecek miþim?
Þimdi her gece konser, her gece dansöz,!! Havai fiþek duruken mýsýr patlatmak da ne demek? Patlamýþý var zaten al al ye...Birinci Çinko 5, ikincisi 7.5, tombala 10 TL olduðu tombalayý mý özleyeceðim? Ne kazanýp zengin olaný görürdük, ne malýný mülkünü kaybedip intihar edeni...
Yeterki siz paradan haber verin, iki adým ötemiz Yavrumuz Vatanýmýz Kýbrýsýmýz. Gider þansýmýzý dener geliriz. Yavru Vatan küçük geldi, kesmedi mi; Avrupa þuracýkta...
Saðlýk, baþarý, mutluluk, huzur, barýþ gibi kelimeleri cilalayýp cilalayýp dostlarýmýza, sevdiklerimize özenle seçtiðimiz kartlara yazýp gönderme iþini, okumayý yazmayý öðrendikten sonra tam 35 yýl boyunca yaptým. Hiç unutmam yalanan pullardan dolayý vücutlarýmýz tatlý türünden yiyeceklere ihtiyaç hissetmez, aralýk ayýnýn ikinci yarýsýndan itibaren kahvaltý sofralarýnda reçelin yüzüne kimse bakmazdý. Fakat reçel satýþlarýnýn düþmesi asla ekonomimize durgunluk olarak yaþatmazdý. Çünkü pul ve yeni yýl kartlarýndaki satýþ, bu açýðý kapattýðý gibi IMF’den gelecek para kadar olmasa da borsamýzýn kýpýrdamasýna, döviz fiyatlarýnýn sabit kalmasýna yetiyordu...
O zamanlar, internet diye bir þey de yoktu. Bu icat sayesinde Amerika’dan Japonya’ya kadar onlarca ülkeden binlerce insan tanýmýyor muyuz? Oysa eskiden hep ayný suratlarý görmekten gýna gelirdi insana, kaybetme korkusuyla sesimiz bile çýkaramazdýk. Þimdi birini kaybetsek bile bin’ini bulmak sorun mu yani? Neymiþ efendim “ Elimi sallasam ellisi” Devir sürat devri, iletiþim devri el sallayacak kadar zahmet etmeye gerek olmadýðý gibi zamanýmýz da yok üstelik, var mý? PC mi açsam ellibin’i, yüzbin’i!.. Ay’a gitmek için geç kalmýþ olabiliriz ama sürat çaðýndan iletiþim çaðýndan kimse bizi geri býrakamaz, denese de gücü yetmez zaten...
Yýllardýr beklediðimiz, hayal ettiðimiz turizmimize inat her gün elektronik dost patlamasýný inkar etmek mümkün mü? Paramýza eklenen sýfýrlar gibi her yýl, her ay, her hafta, her gün bir sýfýr eklenmiyor mu dostlarýmýzýn arkasýna... Ýstianaslar kaideyi bozmaz ama birçoðu yeni hayatimiza giren 20 milyonluklar kadar deðerli dostlar.... Pul yalamaktan dilimiz tahriþ olmuyor, yüzlerce kart alýp yollamaktan bütçemiz sarsýlmýyor son bir kaç yýldýr.
Eletronik dostlarýn bir iyi tarafý da hepsine birden, hepsi kadar gerçek ve kalýcý binlerce kart içinden seç bir tane “týkla” tamam... Komik, düþündürcü, ciddi, müzikli, hareketli seç- beðen- yolla...
Bu yüzden 35 yýllýk alýþkanlýðýmdan vaz geçiyorum. Ben de internet denen icadýn nimetlerinden faydalanacaðým, hem de sonuna kadar. Hiç kimseye yeni yýl için dilekde de bulunmayacaðým.
Saðlýk diledikçe saðlýksýz, huzur diledikçe huzursuz, baþarý diledikçe baþarýsýz, barýþ diledikçe savaþlarýn ardý arkasý kesilmiyorsa sanal ortamdan beþ dakika uzaklaþýp baþýmýzý ellerimizn arasýna alýp düþünmek zorundayýz dostlar(?) Demek ki yazýlan, söylenen o süslü sözlerde ya kimse samimi deðil ya da can-ý gönülden dilek dilenmemiþ bugüne kadar diye düþünüyorum..     
Milyonlarca, milyarlarca dileðin her yýl tersinin gerçekleþmesini baþka türlü izah edemiyorum, bilen varsa söylesin lütfen, öðrenmek istiyorum...
Ben, 1 Ocak 2002 den itibaren her zaman olduðu yine, devamla, inatla, býkmadan, usanmadan, yýlmadan, korkmadan, SÖZÜMÜ DUDAKTAN, GÖZÜMÜ BUDAKTAN ESÝRGEMEDEN;* “balýklara suyu anlatmaktansa, ormandakilere denizi anlatmak için ormanlarda dolaþýp þiirler yazacaðým.. Kim beðenir, kim beðenmez düþünmeden! ikinci olarak da elektonik dostlarýn gerçeklerini, sahtelerinden ayýrmaya çalýþacaðým. Ve kendimi artýk “bir þey” sanacaðým. "Kendini ne zannediyorsun?" diye soran Elektronik dostlarýma vercek cevabým olur en azýndan..
Kimbilir belki de 25 yýl sonraki yýlbaþýnda bu günleri bile aratan yazýlar yazacaðým kimbilir...
En iyisi yazýyý bitirip internetde sörf yapmak....
BÝRÞEY ÝTÝRAF EDEYÝM MÝ DOSTLAR? Ne sörfü ben bu yýlbaþýnda 35 yýl öncesine doðru yola çýkacaðým. Yeni Yýla mutlaka birþeyle baþlamak istiyenler, birþey itiraf ederek baþlasýn derim. Belki de her yýl ayný sözleri tekrarlamaktan çok daha yaralý olur, ne dersiniz?...
* Bu söz, beþ yýl boyunca yazdýðým Ekin Dergisin’de sayfamýn baþýnda yer almýþtýr. ( vecizemi desem daha çarpýcý mý olurdu acaba? Neyse...))))) Bir siyasi partinin il baþkaný bu sözümü kendi sözüymüþ gibi kullandýðý gelen bilgiler arasýnda...Kendisine yeni yýl hediyemdir. Yoksa gaflarý ile ünlü parti baþkanlarýna mý hediye etseydim?

Yavuz Nufel
25 ARALIK 2001
ROTTERDAM-HOLLANDA