Sevgili Mektup Arkadaþým,
Öncelikle sana merhaba demek istiyorum. Bu, sana yazdýðým ilk mektup, senin kim olduðun hakkýnda hiçbir fikrim yok ancak yine de þansýmý denemek istedim; kim bilir belki de bu mektup bana iyi bir arkadaþ kazandýrýr.
Ben Ece, on yedi yaþýndayým, Ýstanbul’da, Ataköy’de yaþýyorum. Çocukluðumu anne-babamýn görevi nedeniyle Anadolu’nun çeþitli yerlerinde geçirdim ama Ýstanbul’dan büyük ihtimalle tayin olmayacaðýz.
Sabahlarý altýda kalkýyorum ve Þirinevler- Taksim dolmuþuyla okula gidiyorum. Aslýnda bu dolmuþlar trafik polislerinden izin almadan çalýþtýklarý için yediden sonra dolmuþ bulunmuyor. Hoþ bir durum deðil ama okula o kadar çabuk gidiyorum ki vazgeçemiyorum. Gerçi ilk bindiðimde (Bir de öne, þoförün yanýna oturmuþum.) adam o kadar hýzlý sürmüþtü ki nerdeyse “Dur, ben incem” diyecektim. Allah’tan zamanla alýþtým.
Kolaylýkla anlayabileceðin gibi gevezeyimdir. Hele çenem bir tuttu mu dünya gelse susturamaz. Bir de çabuk kýzarým, ama sinirim saman alevi gibidir, hemen söner.
Ýyi huylarým da vardýr. Mahallenin kedilerine yemek veririm mesela. Sonra, morali bozuk arkadaþlarýma düzelsinler diye þebeklikler yaparým.
Bir tane erkek kardeþim var. Adý Alper, benden iki yaþ küçük. Ama görsen kardeþ olduðumuzu tahmin edemezsin. O, sarýþýn, ince vücutlu; bense kumral ve tombul yanaklýyým. Ýtiraf etmek gerekirse benden daha düzenlidir ve daha doðru kararlar verir çoðu zaman. Kedi-köpek gibiyizdir ama, bir derdimiz olduðu zaman da bizden yakýn iki kardeþ bulamazsýn.
(Bu arada “sen” diye hitap etmemde bir sakýnca yok deðil mi?)
Yeni arkadaþlar edinmeyi severim. Ama herkesle de kolayca anlaþabilecek biri deðilim., yani iki günde samimi olmam herkesle. Sence bu kötü bir huy mu?
Boþ zamanlarýmda keman çalýyorum ve hikayeler yazýyorum. Þimdi beni çok eski moda bulacaksýn ama kitap da okuyorum.
Sevgili Mektup Arkadaþým;
Sana kendimi olduðum gibi anlattým. Eðer beni kendine yakýn gördüysen ve benimle mektuplaþmak, hayatýný, sevinçlerini, dertlerini paylaþmak istersen, lütfen bana mektup yaz.
En kýsa sürede görüþmek ümidiyle...


Elsen Ece