Yalnýzým uçurumun eþiðinde
Düþüyorum, tutmuyor beni kimse
Dünya! Seni sanýrdým tozpembe
Yalanla doluymuþsun meðerse

Hayat rezil, insanlar anlayýþsýz
Sanma ki yeminler yalansýz
Sonun vermiþ olduðu korkuyla
Bir hayat yaþýyorlar ki anlamsýz

Adým baþý bir düzenbaz
Düþünürler ki bu dünya durmaz
Ecel korkusu hiç mi yaramaz?
Aðýr gelir kalbime, bu düzeni kaldýramaz

Suçluyum,mutsuzum,uykusuzum
Vicdaným buruk, kalbim periþan
Al kalbine beni sana geliyorum
Harap olmuþ kalbim sanki viran

Tam yolunda derken her þey tersine döndü     
Gözyaþlarým aktý, kalbim kýrýldý
Bütün hayallerim suya düþtü,
Her umudum birer birer yýkýldý

Kara kýþlar yaþýyorum hayatýmýn baharýnda
Piþman geçmiþim var ardýmda
Aðlamaktan gözyaþý kalmadý göz pýnarýmda
Ne zor rolüm varmýþ bu hayat oyununda...

Yalnýzým sürüden ayrýlmýþ bir kuþ misali
Bana dost olanlar bir tek dertlerim
Ýnsanlar yalancý, dünya yabancý sanki
Yoruldu benliðim, bitsin artýk kederlerim

Her yüzde seni arýyorum
Ama sen deðiller, yanýlýyorum
Yalnýzlýðýmla baþ baþa yokluðuna aðlýyorum
Bu sensizlik sona ersin diye bekliyorum

Sabretsem de kavuþmaya ömür yeter mi?
Bilmem ki bu kadar sabra deðer mi?
Zaman denen nehir akýp gidiyor
Yýllar geçse de bu hasretlik biter mi?

Anladým ki dünyada herkes tek baþýna
Sahnede bir tek sen varsýn, yalnýzsýn
Senin elinde her þeyin sonunda
Ya yuhalanýr ya da alkýþlanýrsýn....