Geçen yýl yine bu zamanlarda yaþanan tatsýz forum tartýþmalarý yüzünden bu forum köþesini okuma konusunda (býrakýn katýlýmý) tövbeliydim. Lakin hem okur hem de dost çevremden gelen “oku!” baskýlarýna bigane kalamadým.
Bir de gördüm ki; masaya yatýrýlýp operasyon baþlamýþ bile… Listede ilk yirmi arasýnda yazýlarý (eser demek ne haddime!) dost ve okur yorumlarý bulunan bir gariban (yazar deðil, hatta yazan dahi deðil) olarak cevap hakkýmý kullanmak istedim.(Haddimi aþtým bilmez miyim? Özür dilerim, tartýþma platformunda bana nasýl da günümü göstermiþtir geçen yýl. Unutur muyum!!)
Ýroni bir tarafa; nedir bu yahu?
Oysa, listede bir buçuk yýldýr ilk yirmide duran bir yazýmý artýk silmek istediðimi, Kamuran Abla’ya aylar önce söylemiþtim. Biliyordum bunun bir gün tartýþýlacaðýný. Üzüldüm, forum köþesinde eserlerini çok beðendiðim, hiç tanýmasam da sevdiðim bir yazarýn beni böylesi yerden yere vurduðunu görünce… Diðerlerinin edebiyat abideliðini hiç sorgulamadým, güldüm geçtim hatta…
Ayrýca her yazdýðým yeni yazý için eþi-dostu arayýp “Okuyun, olumlu eleþtirin. Egolarýmý rehabilite edin lütfen” diyecek kadar boþ vakte sahip biri deðilim yazýk ki! (Yoksa yapmaz mýyým?)
Bu nasýl bir kýsýr döngüdür ki her yýl ayný nefreti kusan, nedense yazý yazmak yerine sadece forumda fikir yürüten, edebiyat çerçevesinde olaðanüstü diri anlatýma sahip, göz, ruh ve yürek kamaþtýrýcý eserlerin yaratýcýsý, eserlerini okudukça “ kalemi býrakmak lazým böylesi yazabilen varken…” dedirten, büyük insanlar benim gibi edebiyat anlamýnda felaket, yalnýzca aþk-meþk yazýlarý yazan, yazdýklarýný dostlarýna yorumlatýp karþýlýklý iletileþen, okumaktan yazmaktan hatta konuþmaktan bi haber bir cühelanýn, karalamalarýný böylesi ciddiye alýrlar ve yine salt dostlarý tarafýndan okunarak liste baþý olmasýndan yara alýrlar!(?) Bu pýhtýlaþmanýn nedenlerini sorgulamaktan ziyade, tüm bakýþlarýn çapraz ateþinde kalmaktýr sýkýntým. Olayý bir olimpiyat oyununun girdabýna çekip, furtum hortumuna çevirmenin ne alemi var.
Perspektif yoksunluðunda boðulmamak adýna ilginç kulaç atýþ þekilleri… Tercih edilen bir gerçeði didikleme yarýþý… Bir daktilo þaryosunda parmak dansý, bir dýþavurum (dýþa tepme deðil) bir paylaþým, bir duygu aktarýmý neden bu kadar konuþulur? Ateþle arýtma yerine, soðukla arýnmayý tercih etmek niye? Sarkýt olabilme telaþý buzun saydamlýðýna olan tutkudan mý geliyor acaba?
Payeleri reddetmenin hiçbir anlamý yok. Yazýnsal, kim ne derse desin, içinden geleni içinden geldiði gibi yazmaktýr. Yazýmýn taþeronu olmak deðildir. Dilediðim gibi yazmaya devam edeceðim. Bazýlarý ne kadar rahatsýz olsalar da!!
Okur yorumlarýný bir süreliðine kaldýrdým. Ruhsal ve bedensel saðlýðým, söylenceleri kaldýracak durumda deðil. Tüm güzel yorumlarý yazan DOST’ larýmdan özür dilerim.


Saygýlarýmla
Binnur EDÝSAN