Gönderilmemiþ mektuplar

SEVGÝLÝ,

Çok uzun zaman sonra bir mektup yazýyorum. Bu mektubu sana yazmýþ olmak da ne kadar keyifli.

Sana mesaj yazdýktan ve geceyi yaþamaya devam ettikten sonra – ki hala yaþýyorum- gözüm sehpanýn üzerinde duran kaðýtlara ve kaleme takýlýyor. Kýzýmýn yaptýðý resimleri inceledikten sonra içimden sana yazmak geliyor satýrlarda seninle buluþuyorum.


Evin içini mumlar aydýnlatýyor. Pembe kadehte kan kýrmýzýsý þarap. Dýþarýdan sesler geliyor. Bazen kahkahalar bazen bozuk fren sesi. Ýçeride Nostalgie De France albümü yankýlanýyor. “ Oh Lady Mary” diyor Alexandre Winter . Sana yazarken bazen titrek bir ýþýk süzülüyor satýrlara. Kalemin gölgesi kaðýtta daha da yazma hissi uyandýrýyor. Belki saçmalýyorum damarlarýmda þarap dolaþýrken. Bir yudum sensizlik tadarken bir an hayalini yakalýyorum geçen haftaya ait. Kendimi prenses hissettiðim anlar. Yanýnda öyle mutluyum ki. Yaþadýðým anlarýn ne kadar özel olduðunu biliyorum ben. Sen varken her yer sen, her yer de mutluluk var. Sen yokken de yokluk ile özlemin kesiþmiþ parçalanmýþ duygularý. Keþfediyorum ki sen yaþandýkça artan duygu fýrtýnasýsýn. Yokluðun rüzgarý poyraz, varlýðýn meltem. Yüzümü sana dönmek dokunuþlarýn ile ürpermek senin olmak istiyorum. Çok mu söz söylüyorum ? Kime ne bana ne! Ben hissettiklerimi yazýyorum.

Jean François Michael sever misin bilmem. “Coupable” diyor 2:48 dk sürecek þarkýsýnda. Sana yazarken dünya deðil benim baþým dönüyor.

Saat geçen hafta aradýðýn zamaný gösteriyor. Ýçimden deli gibi aramaný istiyorum. Telefonum gözümün önünde Düþünce ile seni çaðýrmak istiyorum ama olmuyor. Bir ses býrak onu o yanýnda diyor ama nerede! Seslerime bakma sen ben de ne çok konuþan sen var bilsen...

Seni özlüyorum, özlüyorum. Sana göre çocukluk bunlar. Ben bu duygularý yaþamak istiyorum. Sen bana bakma. Ne de olsa ben delinin en delisiyim. Ve senin delin olmak beni daha da delirtiyor.

Hafif bir rüzgar birkaç mumu söndürürken gözlerim, dudaklarým, ellerim ve beynim sen diye sayýklýyor. Ben ne yapýyorum anlamýyorum. Sadece bildiðim kalemin ha bire yazdýðý. Ki o bile benden þanslý. En azýndan kaðýda dokunuyor ortaya satýrlar çýkýyor. Oysa ben sana sarýlmak senin teninde olmak isterken yokluðun verdiði hüznü taþýyorum. Ýtiraf.com gibi mi yazdýklarým ? Belki de hiç ilgini çekmiyor. Ama olsun zaten senin ilgi duyman ya da bana ne yazmýþ demen için yazýlmýyor bu satýrlar. Sadece ve sadece içimden gelenler þu an olduðu gibi bebeðin annesine sarýlýp ilk sütü emmesi gibi. Saf ve sadece benden akan duygular. Bir film sahnesi geliyor aklýma Demi Moore ait Ghost filminden gözleri kapalý dans ediyor sadece olmasýný istediði var olmak istediði anlar. Sonra baþka bir film baþlýyor City of Angel’a ait “ Sevginin sýcaklýðýný hissetmek için tekrar dünyaya gelirim” sözcükleri. Bu gece limit aþýmýndayým sensizliðin verdiði aþým ... Yokluðun rüya yaratýyor. Seni anlýyorum ki ben çok özledim.

Baþrolde sen olan bir geceden kýsa yazýlanlar bunlar. Belki daha da yazýlacak. Þu var ki sabah olduðunda okunurken gecenin hisleri dudaklarýmý ýsýrtacak. Aklýmdan ne geçti biliyor musun? Seni aramak neredeysen sana gelmek bu satýrlarý eline tutuþturmak. Bitmeyecek gibi seni öpmek ve hiç konuþmadan dönmek.


Yazarken tütsü bitiyor, cd deðiþmiþ zaman farklý zamaný yakalýyor. Benim olduðun geceleri yaþamak istiyorum. Çünkü seni seviyorum.

2003/Ýstanbul