Kelebeðin kulaðýna fýsýldadým bitip tükenmeyen hayat þarkýmý...Ben senin kurduðun aþk cümlelerini sevmedim ya !... Sevdiðim sonu gelmeyen hecelerdi.Hani þu aþký anlatan senin Dünyanda.Kalemimin kaðýda fýsýldsdýðý yalanlara ev sahipliði yapýyordu benim yüreðim.Sense hercai kurþunun ardýndan koþup durdun tüm masal boyunca. Benim ümitlerim vardý senin uydurduðun masallarda.Senin yalanlarýn vardý benim kulaðýna fýsýldadýðým hayat þarkýlarýmda...

Geceyi böldüm kör kurþunlarla / puslu gün ýþýðýnýn.Bir mum yaktým karanlýða seni ve yalanlarýný bekledim.Yýldýzlarýn koynunda yürüdüm.Geceme Güneþ gibi doðacaðýn aný bekledim.Ümitlerimin sonuna geldiðimi duydum / patika yolunda bir masal perisinden.

Biliyordun sen , benim hayalimin çýkmayayacaðýný pembe bulutlara . Çünkü senin mor benekli papuçlarýn vardý . Senin yaptýðýn kirletmekti kalbimi þu kirli papuçlarýný giyidiðin yalanlarla...

Seni gömdüm geceye.Sevdamý bir cam þiþeye koyup denizin en kuytu köþesine sakladým.Rüzgarýný sevdim.Seni savuran yalanlarla dolu.Hecelerinde birer þarký uydurdum kendimce.Fýsýldadým o þarkýmý senin kulaðýna . Sen öldün þarkýmýn ardýndan.

Doðru ya ; Bir gün yaþar zaten hercai kelebekler. Sonra ölürler yalanlarýyla birlikte...BEDALÝZAN