Çoktandýr dizilimi yok kelimelerimin
Boþ boþ bakýyorum gözlerine insanlarýn
Yabancý gibiyim herþeye, herkese..

Odam daðýnýk, koltuðum devrilmiþ
Kalem bile masada iðreti duruyor
Gözlerimi dolaþtýrdýðým her yer tozlu
Kitaplýk bile durgun bakýyor..

Seslerini duyamýyorum kuþlarýn sabahlarý
Bahar açmýþ aðaçlar alamýyorum kokularýný
Yaðmur yaðýyor dýþarýda koþturup çýkýyorum
Kapýnýn kilidi bile dönünce heyecanlanýyorum..

Sanki ben burada deðilim
Peþine takýlmýþ zamanýn öylesine gider gibiyim,
Aldýðým nefes hapis ciðerime
Nefesimi geriye vermek istemez gibiyim..

Çanlarý çalýyor yaþamýn
Kavrulmuþ kahvenin kokusu süzülüyor yanaðýma
Sanki ben bunlarý bilmez gibiyim.

Çýnlar bildiðim sözlerim kulaðýmda
Avutmak için elime dondurma tutuþtururcasýna
Ben bilmez miyim zannederler sanki
Yaþamayý öðrenemedim ben sensiz
Öðrenemem de..