KIYAMET MEKTUBU

bir pembe güle

     Gitmiþsin senin için geldiðim bu þehirden kimsenin bilmediði bir yere. Ne bir haberin kalmýþ, ne baþka bir þey suçlu kaçýþýnýn gidiþinde. Nereye gittin ve bir gün dönecek misin bilmiyorum. Oysa ben buraya seni yaþamaya gelmiþtim. Varolduðunu sandýðým umut dolu bekleyiþine son vermek için... Umursamaz gidiþinin boþluðuyla dolu yüreðimi, sensizliðin acýsýyla kývranan þehre verip avutacaðým ve seni yaþayacaðým her þeye raðmen.
     Suçlu kaçýþý dedim ya gidiþine; öyle çabuk, öyle belirsiz ve öyle acemi. Her þeyin burada. Sana ait, seninle ilgili ve sen olan her þey. Bu þehir sensin sanki. Ya da yok oluþunla varolmuþ, sen olmuþ bu þehir.
     Ne çok severdin burayý. Neden gittin, nasýl gittin anlamadým. Umursamaz deðildin. Vefasýz? Hiç deðil. Ama gittin. Aslýnda giderken kendini býrakmýþ gibisin.
     Kokun havaya sinmiþ, her solukta seni çekiyorum ciðerime. Ve içimin her köþesinde seni duyuyorum. Saçlarýn rüzgar olup yüzüme çarpýyor tel tel. Ardýndan en hünerli rakkasenin dansýnda yayýlýyor bütün bedenime. Hüznün bulutlara, göz yaþlarýn yaðmura karýþmýþ, ýslatýyor iliklerime kadar. Ve ben iliklerime kadar yaþýyorum seni.
     Þu koþan çocuðun yüzündeki gülücükte hayallerin var, uçan kuþun kanadýnda umudun.Çatýlmýþ kaþlarda korkularýný, þu bembeyaz yüzde sevgini unutmuþsun giderken.
     Hatýrlar mýsýn? Yýldýzlarý paylaþýrdýk. En parlaðý, en büyüðü ve en güzeli sana düþerdi hep. Taksimatý sen yapardýn, ben kabul ederdim. Paylaþýmýn sonunda yýldýzlardan daha parlak, daha büyük ve daha güzel bir busenin olduðunu bilirdim ama. Yanaðýmý öper, sarýlýrdýn sýkýca. Ve ben bütün yýldýzlarý sana vermeye razý olurdum bir kerecik sarýlman karþýlýðýnda. Bugün ilk defa ben taksim ettim yýldýzlarý. Yine en parlaðý, en büyüðü ve en güzeli senin payýna düþtü. Yanaðýmý karanlýk öptü, gece sarýldý sýkýca...
     Hani yalnýz bir çýnar vardý küçük tepenin baþýnda. Gölgesinde oturur, þiirler okurduk. Bildiðim bütün þiirleri okuttururdun ya hani. Ve okuduðum her þiirde hüzünlenirdin ya. Bugün bildiðim bütün þiirleri çýnar okuttu ve yalnýz gölgesi yaþadý hüznü.
     Çay içtik havuzlu bahçede, ben ve gülüþün. Sohbet ettik, konuþtuk havadan sudan. Ben konuþtum o dinledi, o konuþtu ben dinledim. Durgunlaþtý, kalktý gitti bir ara. Yerine acý dolu tebessüm býraktý sadece.
     Bir çocuðun elini tuttum. Sýktým, okþadým, ellerimle hapsettim. Öptüm, kokladým hatta ýsýrdým. Kýzardý bembeyaz pamuk elleri. Ve ‘’caným acýyor’’ diye sen kýzdýn çocuk aðladý.
     Evinizin önünden geçtim defalarca, yalnýz perdeler baktý pencereden ve sadece kaldýrýmlar gülümsedi. Ürkek, tatlý bir heyecan gelip özlediðini söyledi. Süzülüp giderken baktým ardýndan uzun uzun, doymadým ama yetti.
     Dolunay gecesi sarhoþlarý sirkeden farksýz þaraplarýný yudumladýlar. Ceplerinde kýrýk leblebi, yürekleri hasret ve hüzün dolu... Ve ben senin için geldiðim bu þehirden yazdýðým mektubu dolunay gecelerinde boþalan yeþil þarap þiþesinde bilmediðim o yere gönderiyorum, bir gün sana ulaþacaðýný umarak. Týpký bir gün seni görmeyi umduðum gibi...
     Ben hep yanýmda olmaný isterdim, sen fýrsat buldukça gelirdin. Biliyorum, yaþadýðýn her anda fýrsat arardýn ama yalnýzca gelebildiðin zamanlarda bulurdun. Sen yanýmdayken zamanýn durmasýný dilerdim gitmeyesin diye. Ve ben bir türlü doyamazdým sana. Öylesine isterdim ki vaktin durmasýný... ‘’N’olur hiç geçmese zaman, dolu dolu yaþasam seni kýyamete kadar. Hatta kýyamette olmasa, seni yaþamaya doyum da... Yaþasam yaþayabildiðimce...
     “Bir gün benden býkar mýsýn?” demiþtin, gülmüþtüm. “Senden býkmak mý? Bu mümkün deðil ki” diyememiþtim, ya da gerek duymamýþtým. Sadece gülmüþtüm. Söyleyeyim: “Senden býkmadým hiç. Senden býkmayacaðým hiç. Ve bil ki; býktýðým gündür kýyamet, ya da býktýðýn gündür.”
     Adým adým gezdim þehrin her yanýný. Küçük tepeyi, havuzlu bahçeyi, sizin sokaðý... Her yerde sen varsýn ve hiçbir yerde yoksun. Sokaklar boþ, cansýz ve hareketsiz. Neden her taraf yerle bir? Ýnsanlar nereye gitti? Gözlerim mi görmüyor, yoksa dünya mý karardý? Bu yakýcý soðuk, bu çýldýrtan sessizliðin sebebi ne? Ben seni yaþamaktan býkmadým ... Ya sen?
     Unutma ki býktýðýn gündü kýyamet...


LOKMAN ZOR