Acaba biz birbirimizin kýymetini biliyor muyuz?
Birbirimizin hayatýnda olmasaydýk hayat daha mý iyi olurdu? Uzak diyarlarda, yüreklerimizde ömür boyu yaþar mýydýk, yoksa býrakýr mýydýk o buruk sevgiyi?..
*
Hayat yolunda ilerlerken aðýr aksak, küçücük yaþýmýzda karþýlaþtýk. Yýllar sonra ayný yola baþ koyacaðýmýzý bilmeden bizsizliði seçip yollarýmýzý ayýrdýk. Hep farklý kurlarda yarýþtýk. Ýkimiz de iyi kötü amaçlarýmýza ulaþtýk. Baþarýlarýmýzý duyduk, alkýþladýk. Biz birbirimize uzakken farketmeden hep yakýn kaldýk. Þu hayat yolundan birbirimizi hiç atamadýk, sözde dost kaldýk.
Oysa bahaneydi dostane sözler. Ýkimiz birbirimizi aldatýrken biz kendi kendimizi aldattýk. Bir, iki, üç derken yýllar alýp baþýný gitti, týpký bizim gibi. Peki en son nerede buluþtuk? Dostluk yerini sevgiye ne zaman býraktý? Hiç bilemedik, belki bildik de gururumuza söyletemedik.
Þimdi zýt iki yolu birleþtirmeye çalýþýyor, duygular, kýsýtlamalar, çocukluklarla boðuþuyoruz? Acaba biz birbirimizin kýymetini biliyor muyuz? Sen olgun ben çocuk, ben olgun sen çocuk birbirimizi anlamaya çalýþýyoruz. Dilimiz farklý ama yürekler ayný konuþuyor. Bende duygu sende mantýk karýþtýramadýk gitti. Oysa bir ölçüsü olmalý mantýðýn da duygunun da, deðil mi? Yoksa biz bu tarifi hala daha bulamadýk mý?
Farzedelim bir gün yürürken yerde bulduk bu tarifi, eve gidip yapalým dedik. Birimizin elinde çatal birimizin elinde býçak. Fazlalýklarý attýk, eksikleri koyduk, sana biraz duygu, bana biraz mantýk. Ýþte elimizde bir orta karar sevgi tarifi. Sevgiyi orta karar yaþamaktan ne kadar mutlu olurduk?..
Þimdikinden daha mý huzurlu olurduk? Dertsiz baþýmýz, aþýrý olmayan sevgimiz, aþýrý olmayan mantýðýmýz; biz, biz olur muyduk?
Ben sana bendeki sevginin yoðunluðunu vereyim, sen de bana biraz daha mantýk ver desem, olur mu? Yýllar bu yollarý nasýl birleþtirdiyse, zaman bu yürekleri büyütmeyecek mi? Býrakalým, bendeki sevgi öyle büyük kalsýn, zamanla sana da bulaþtýrayým. Býrakalým, zaman çocukluklarýmý alýp götürürken seni göre göre sana benzeyim.
Olmaz mý? Býrakamaz mýyýz zamana? Yýllar bizi büyütürken, yavaþ yavaþ törpülenerek olgunlaþmamýza izin yok mu? Hemen þimdi mi büyümeliyiz? Hemen þimdi mi mantýklý, olgun, düzenli, büyük insanlar olmalýyýz? Sevgimizi çocukça yaþayamaz mýyýz? Çocukça þeylerden tartýþamaz mýyýz? O kadar mý yorgunsun? Bu kadar kýsa bir sürede, yoruldun mu bu küçük çocuktan? Ne halin varsa gör deyip býrakýyor musun sahiden? Sýrtýný mý dönüyorsun?..
*
Birbirimizin deðerini ne kadar biliyoruz? Birbirimize kýzacak, yorulacak, býkacak kadar mý? Birbirimizin hayatýndan çýksak þimdi, yorgunluklarýmýzdan mý kurtulacaðýz? Hayat daha mý huzurlu olacak? Biz daha mý mutlu olacaðýz?
Ýçimizdeki sevginin ne kadarýný söküp atabiliriz ayrýlýrsak? Sen mantýðýnýn ardýna sakladýðýn seni, ben korkularýmýn ardýna sakladýðým beni karþýmýza çýkarsak neler söyleyecekler bize? Yýlgýnlýklar, asýk suratlar, hoþnutsuzlar mý duyacaðýz, zor elde edilmiþ bir sevginin atýlabileceðini mi? Yoksa içimizdeki derin sevgiyi itiraf mý edeceðiz? Bu itiraftan sonra ellerimizi daha bir sýký, daha bir anlamlý mý tutacaðýz? Sözlere dökülmese de gözlere dökülecek mi bu sevgi? Sözlerle olmasa da sýmsýký bir sarýlýþla itiraf edilecek mi vazgeçilmezliðimiz? Yoksa birbirimize kýrgýn, bu kýsacýk sürede yaþanan küçük ama yorucu gelgitlerden bitkin susup kalacak mýyýz? Sen odanda ben odamda of puflar arasýnda birbirimize kýzýp duracak mýyýz birbirimize özlemimiz diz boyuyken? Birbirimize ihtiyacýmýz varken sýrtýmýzý mý döneceðiz?
*
Birbirimizin kýymetini ne kadar biliyoruz? Bu kadar mý?...