YAVAÞ!
Kazanýlan bir hayattýr yaþamak!
Adým adým kazanmak,
hissederek,
yavaþ yavaþ yaþamak gerekir.

Gökyüzünden topraða düþmekte olan
kar tanesi gibi,
bir saða,
bir sola,
huzur dolu,
tane tane
boþluklarý doldurarak,
kaplamak hayatý...
Her soluðun hakkýný vermek gerekir!

Ne acýlar çekildi
anne karnýndan
gün ýþýðýna kavuþmak uðruna
bir yudum nefes için.
Kazanýlan bir hayattýr yaþamak!
Su kadar berrak,
toprak kadar verimli
adým adým alýþmak...

Ýþte yine bir çýrpýda
kapayýp açtýn gözlerini
bakmadan, görmeden, aldýrmadan.
Kim bilir kaç bedene daha can verildi.
Ve bir nefes daha alýp verdin
sevmeden, kavramadan, bilmeden.
Kim bilir kaç sevda yitirildi.
Peþinden sabýrsýz bir nefes daha iþte!
Kendi varlýðýndan habersiz...

Bu acele niye?

Dökülen nice gözyaþý var uzaklarda
Ve sen dipdiri,
atan bir kalbe sahipsin þu an
hemen þahdamarýnýn altýnda ama
tam da -o an-
kimbilir kaç hayat daha
sevdiðine elveda dedi solgun, ölüm beþiðinde.
Ne acýlar çekildi...
En büyük çabasý,
alamadýðý o -son nefes- olduðu için
Azrailin yanýnda.

Madalyonun iki yüzü gibi
Yitirilen bir hayattýr yaþamak!
Farkýnda olmak gerekir o yüzden
akýp giden saydam zamanýn
an ve an.
Adým adým yaþamak!
Hissedip, tadýna vararak,
yalýnayak dere kenarýnda
kana kana su içer gibi...

Yaþamak,
yitirilen bir hayattýr ölüm yolunda.
Yavaþ yitirmek
ve hakkýyla ölmek gerekir!
Biraz yavaþ...