Sana kaç kere geldim istanbul,
Ýkindi rüzgarlarýnda.
Ya da sabah ayazlarýnda,
Kaç kere soðuðunu içime çektim.
Her damla yaþta,
Biraz senin tozlu yollarýndan,
Biraz benim yaþlanmýþ dudaklarýmdan akýttým denizlere.

Sana kaç kere geldim Ýstanbul,
Kaç kere elini tutabildiðim bir dost gibi,
Omzunda yatabildiðim bir anne gibi,
Kollarýnda uyuduðum bir sevgili gibi,
Arzuladým seni.
Tüketilen her uzun yolda,
Aþýlabilen her problemde,
Karþýmda gördüm seni.
Yaþanmýþ tüm korkulara raðmen
Ýçimde biraz daha büyüdün.
Büyük gürültülerin içinden sýyrýlýp,
Kaç kere içime çektim seni.
Her uzun günde biraz daha özledim
Biraz daha uzaklýðýný hissettim.
Ezberlediðim her tozlu yolunda,
Senin kokunu duydum hep.
Serin bahar sabahlarýnda kollarýmý açýp,
Nefesimin yettiðince soludum seni.

Sana kaç kere geldim Ýstanbul,
Kaç kere aðladým kuytu köþelerinde,
Yitp giden aþklarýmýn arkasýndan
Kaç kere söylemek isteyip de
Söyleyemediðim cümleler dilimn ucunda sýralandý birer birer
Ve kaç kere dökülemeyen yaþlarýmý sildim
Lodos rüzgarlarýnda.

Sana kaç kere gelmek isteyip de gelemedim Ýstanbul
Elerimi uzattýðým her anda
Biraz daha uzaklaþtýn benden.
Tam yakalamak üzereyken kaçýrdým seni
Kirli camlarýn ardýndan seyrettim seni yýllarca.
Yaþlanmýþlýðýma,yaþlanmýþlýðýna aldýrmadan
Sevdim seni.
Ýçimde hep bir ümit,
Gözlerimde her bir damla akýtýlamayan yaþ,
Yarýna ulaþmaya çalýþtým çelimsiz halimle.

Sana kaç kere gelmek isteyip de gelemdim Ýstanbul,
Kaç kere...