Karanlýk bir geceden geriye dönüp baktýðýmda
düþünüyorum da ne kadar çok yitirmiþ ve ne kadar çok
bulmuþum seni... Bir sen özgürlüðü seçmiþsin bir
ben... Bir ben alýþmaktan korkmuþ ve kaçmýþým bir
sen... Hiç sýkýlmadan ne kadar uzun yýllar
oynayabilmiþiz bu oyunu... Mutluluða gösteremediðimiz
tüm sabýrlarýmýzý tüketivermiþiz hüzünlerimiz
uðruna... Birbirimize karþý iþlediðimiz ihanet
suçlarýnýn hiçbirini iþlememiþiz bu oyuna karþý... Hep
yarým kalmýþ ve hep devam etmiþ hikayemiz... Hep devam
etmiþ akrep ve yelkovanýn hikayesi...

     ......

     Bir erkeði anlatýr yelkovan... Hep, bir yerlere veya
bir þeylere geç kalmak üzereymiþ gibi koþuþturan, hep,
günlük bile deðil “saatlik” yaþayan bir erkeði... Gözü
sadece önündeki yaþanmamýþlardadýr, geçmiþte kalanlarý
silip atmaya çalýþýr sadece... O, akrep gibi
deðildir... Akrep, tüm hayatý küçük ve sevimli bir
kaplumbaða gibi yavaþ yavaþ yaþar... Her aný
deðerlidir... O bir nefes aldýðýnda, bir adým
attýðýnda çok insan için bir seviþme baþlayýp bitmiþ
olur belki ama o, her þeye raðmen doðru erkeði
bekleyen bir kadýndýr...

     Her hangi bir saatin içinde kesiþir yollarý... Bir
süre ayný odanýn içinde birbirlerinden habersiz
yaþarlar belki... Ama er ya da geç tanýþma vakti gelir
ve (Havva’nýn Adem’den baþka seçeneði olmadýðýný
anladýðýnda yaptýðý gibi ) aþýk olur akrep, erkeðe...
Yelkovanýn da çok zamanýný almaz (Adem’in yalnýz
kalmamanýn nasýl bir þey olduðunu öðrenebilmek için
Havva’yý istemesi gibi) kadýnýna aþýk olmasý...

     Geçmiþin bugüne býraktýðý en deðiþmez ve en katý
kurallý oyunudur aþk ve oynarlar bu oyunu tüm
alýþýldýk kurallarýyla... Tek vücutlardýr artýk...
“Saat on iki olmuþ”, der insanlardan biri diðerine,
artýk uyku vakti geldi...” ” Anne saat altý buçuk,
pembe dizin baþlamýþ...” Sessiz sedasýz sürer aþklarý,
hayatýn zamana endekslenmiþ tüm sýradanlýklarýna
inat... Sonra her aþkta olduðu gibi onlarýn da
sýradanlaþýr hayatlarý... Heyecanlar yerlerini
alýþmýþlýklara býrakýrlar... Ve aþkýn en acýmasýz
kuralý gösterir kendini saklandýðý yerden... Zaman
eskitir sevgileri...

     Adam, arkasýna bile bakmadan çeker gider ve yalnýz
býrakýr akrebi uçsuz bucaksýz gibi görünen kapkaranlýk
bir gecenin orta yerinde... Kadýn aðlar, mendiller
tükenir... Kadýn aþktan nefret eder, sözler verir
kendi kendine gelecekte yapmayacaklarýna dair,
kapýlarda býrakýlmýþlýðýn verdiði kimsesiz öfkelerini
kusarak... Akrep bir daha kimseye güvenmeyeceðini
söyler defalarca benliðine... Uçlarda yaþamaya
baþlar... Ya aðlar saatlerce ya da gülmeye baþlar
birden olur olmaz her þeye... Ya yemeðe verir kendini,
bir zamanlar yelkovanýna daha akrepsi görünebilmek
için savaþ verdiði tüm rejimlere inat, ya da bir lokma
geçmez, erkeðin giderken býraktýðý sözlerin saplanýp
kaldýðý boðazýndan... Ya insanlardan nefret etmeye
baþlar ya da aþýk olur önüne ilk çýkan yelkovana...

     Kadýnýnýn “ne olur gitme”lerine týkamýþtýr
kulaklarýný yelkovan... Akrebe yapamadýðý açýklamalar
ardý ardýna geçer aklýndan... “Aþk heyecandýr, aþk
dokunmaktýr, hem doktorlar ne diyor en uzun aþk bile
üç yýl sürermiþ...” Daha güçlü görünmek için söylenen
bu zehirli yalanlar, içindeki tüm acýma yetilerini de
alýr erkeðin... Geriye dönüþ yolunu týkamýþtýr çoktan
yeni heyecanlara koþma isteði... Yelkovan için,
kadýnýnýn aksine, tek bir seçenek vardýr... Önüne
çýkan ilk akrebe boyun eðecek, ilk heyecanýn, ilk
duygusuz seviþmenin adýný aþk koyacaktýr...

     Ayný saatin içinde dönüp dolaþan her akrep ve her
yelkovanýn kaderleri, saatlerle ölçülen zamana göre
bir saat, aþka göre ise birkaç yabancý seviþme
sonrasýnda tekrar kesiþir çünkü bazý insanlar sadece
birbirleri için yaratýlmýþtýr... Köþeden dönüverir
birden erkek, göz göze gelirler... O an hiçbir yazarýn
kaleme alamayacaðý kadar çok düþünce, hiçbir kalp
çarpmasýnýn hissedilemeyeceði kadar bir hýzda geçer
gider akýllarýndan... Sonra birden bir “merhaba”
dökülüverir birinin dudaklarýndan... Kimin söylediði
önemli deðildir o an, tek düþündükleri birbirlerine
hala eskisi kadar “tanýdýk” olduklarýdýr... Birden
birleþiverir bedenleri... Meðer ne kadar sýcakmýþ o
hala, ne kadar özlemiþlermiþ meðer birbirlerini...

     Ayný saatin içinde biten her aþk, saatlerle ölçülen
zamana göre bir saat, aþka göre ise birkaç yabancý
seviþme sonrasýnda tekrar baþlar çünkü bazý insanlar
sadece birbirleri için yaratýlmýþtýr... Zaman hiçbir
acýyý unutturamaz belki, ama, o an her þeye raðmen
mutlu olduklarý gerçeðini görebilecekleri kadar
eskitir... Yeniden birlikte olabilmek o kadar güzeldir
ki... O kadar güzeldir ki unutulmaya yüz tutmuþ tüm
sevmeleri yeniden hatýrlamak, yeniden ayný þarkýlarý
beraber dinleyebilmek ve kitaplýklarýnda hala ayný
kitaplarýn olduðunu fark etmek... Mutludurlar... Çünkü
güzel olan hiçbir þeyin deðiþmediðini görmeye
çalýþmak, baþarýsýz olana dek, aþkýn en zevkli ve en
mutlu oyunudur...

     Ama ayný saatin içinde yeniden baþlayan her aþk,
saatlerle ölçülen zamana göre bir dakika, aþka göre
ise birçok duygulu seviþme sonrasýnda tekrar biter
çünkü bazý acýlar sadece, ayný insanlarýn mutlaka
tekrar yaþamalarý için yaratýlmýþtýr... Zaman hiçbir
seviyi unutturamaz belki, ama sadece; eski acýlarýn
ölmediðini, yalnýzca halýnýn altýna aceleyle
atýlýverdiðini ve her an hatýrlanmaya hazýr olduðunu
gördükleri ana kadar güzel kalmasýna izin verir...
Yeniden acýtýlmak o kadar kötüdür ki... O kadar
kötüdür ki unutulmaya yüz tutmuþ tüm kavgalarý yeniden
yapmak, hayatlarýndaki her þeye yeniden alýþmak...
Mutsuzdurlar... Çünkü halýnýn altýna aceleyle atýlan
hiçbir acýnýn yok olmadýðýný görmek ve tüm
alýþmýþlýklara yeniden “merhaba” demek aþkýn en acýtan
oyunudur...

     Her þey sýralý ve kurallý bir döngü içinde devam
eder... Tekrar baþlar aþklar, yeniden biter ama akrep
ve yelkovanýn hikayesi aþka dair bitmeyecek tek
hikayedir; zaman, bir gün saat tam on ikiyi
gösterdiðinde durmadýkça...

     ......

     Karanlýk bir geceden geriye dönüp baktýðýmda
düþünüyorum da ne kadar çok yitirmiþ ve ne kadar çok
bulmuþum seni... Bir sen özgürlüðü seçmiþsin bir
ben... Bir ben alýþmaktan korkmuþ ve kaçmýþým bir
sen... Hiç sýkýlmadan ne kadar uzun yýllar
oynayabilmiþiz bu akrep ve yelkovan oyununu...

     Þimdi sonu gelmeli bu oyunun... Ýkimiz de sýkýlmadýk
mý geçmiþten kalma öykülerimiz yüzünden yarýna
bakamamaktan...

     Þimdi bitirmelisin bu oyunu... Ya bekle zamanýn
duracaðý günü bu sonu gelmeyen ayrýlýk ve
kavuþmalarla, ya da çýkar bu saatin pillerini saat tam
on ikiyi vurduðunda...