KAPI
“uyudu mu?”

“hemen daldý.çok yorulmuþ yolda, belli.”

“yataðýný özlemiþtir belki de.”

“senin yanýndayken beni bile özlemez bu hayýrsýz.”

“öyle deme, annem de burada olsaydý, deyip durdu.”

“dediðine bakma sen, varsa yoksa sen .ben bir kahve yapýp geleyim, sen de uzat ayaklarýný istersen.”

“zahmet etme hiç, hem yolum uzun, yorma kendini.”

“iki dakika sürmez, otur, dikilme öyle jandarma gibi.”

(dinlemiyor beni. mutfak…cezve, kaþýk sesleri.)

“ sade deðil mi? ”

(beni kýzdýrmak mý istiyor; alýþkanlýklarýmýn deðiþip deðiþmediðini mi merak ediyor?)

“evet evet, sade.”

(duvarda yine o resim.ne buluyorsa bu resimde? Selen’in yaptýðý resim. hala görüþüyorlar belki de. geliyorsa eve, “hani benim yaptýðým resim?”diyorsa…)

“sana otur dedik deðil mi? dolaþma öyle hayalet gibi.”

(jandarma… hayalet? gittikçe annesine benziyor bu kadýn.)

“nasýl geçti tatiliniz? üzdü mü seni?”

(beni senden baþka kimse üzemez Neslihan.)

“hayýr hayýr.olur mu öyle þey! çok güzeldi her þey. dinlendim sayesinde.”

“giderken bir bir tembihlediydim, yorma babaný, diye. aferin kýzýma.”

(evet, aferin kýz-ý-n-a…)

“mutfak soðuk biraz, sýcak sudan geçirdim fincanlarý ya yine de…”

“yok Neslihan, güzel olmuþ, eline saðlýk. týpký anneninkiler gibi.”

(önümde duran sehpanýn üzerindeki fincaný ve kül tablasýný kaldýrýyor. yine mutfak…asýl oturmayan o!)

“kar yine baþlamýþ Efkan.”

(perdeyi aralýyorum. lapa lapa. aðýr aðýr düþüyor sokak lambasýnýn ölgün ýþýðýna. saðlam bir dize çýkaracak denli güzel görünüyorlar. gitmeliyim…)

“kal bu gece, gitme! yollar nasýldýr kimbilir? sabah gidersin, erkenden.dedem derdi: gündüzün þerri gecenin hayrýndan iyidir. küçük odayý hazýrlarým hemen. sýcak olur orasý.”

“gitmeliyim. yarýn iþlerim var. hem gece deðil daha.sabaha doðru evde olurum.”

“karnesini gördün mü Nisan’ýn? sana gelirken unutmuþ, telefonda da dediydi ya. odasýndan alýp geleyim. bekle, görmeden gitme.”

(lafý deðiþtiriyor. ne yapmak istiyor bu kadýn? daha bir hafta önce, Nisan’ý almaya geldiðimdeki kadýnla bu kadýn? yine þaþýrtýyorsun beni Neslihan.)

sokaða bakmak için pencereyi açýyorum. tertemiz, aydýnlýk bir gece. az önce yanan sokak lambasý sönmüþ. kar þiddetini biraz artýrmýþ. sokakta kimseler yok. karþýdaki küçük bakkal bile kapatmýþ.

arabadan inince sigara almak için girmiþtim. geniþ cam buðulanmýþtý. içerideki karartýlardan baþka bir þey görünmüyordu. elektrikli ýsýtýcýnýn etrafýna doluþmuþ altý kiþi vardý. üç rezistanslý ýsýtýcýnýn sadece biri açýktý. “merhaba” demiþtim, “aleyküm selam” demiþlerdi. yaþlý olaný ayaða kalkmýþtý. “buyur beyim, birine mi bakmýþtýn?” “sigara alacaktým.” “bunlar var içersen.” adýný sanýný duymadýðým üç çeþit sigara çýkarmýþtý. alýp çýkmýþtým birini. “hoca hanýmýn boþadýðý kocasý mý bu?” duymazlýktan gelmiþtim…

“hepsi pekiyi baksana.”

(kendi karnesiymiþ gibi seviniyor. Nisan Yazýcý. Mustafa Uslu Ýlköðretim Okulu. 4/A. 216. evet hepsi pekiyi. Neslihan hemen imzalamýþ veli bölümünü. büyük bir ciddiyetle, özenle: Neslihan Apaydýn.)

“güzel, çok güzel. ben gideyim artýk. daha da hýzlanmadan kar, daha da geç olmadan. varýnca ararým.”

(vestiyerin önünde Neslihan. paltomu tutuyor. eski günlerdeki gibi.)

“gerek yok, teþekkürler ben giyerim.”

(yüzü daðýlýyor birden. evcilik oyununda mýzýkçýlýk yapan bir çocuðum sanki. gözleri, bakýþlarý bana bunu duyumsatýyor. piþman oluyorum. güçlü durmalýyým karþýsýnda. bu oyunu bitirmeliyim. önünde durduðum kapýnýn dýþýnda hep sürdürdüðüm bu oyunu burada bitirmeliyim. gitmeliyim…)

“Nisan’ý öpmeyecek misin?”

(öpmeyeceðim, lanet olsun Neslihan! seni de öpmeyeceðim! bu eve her geliþimde kanattýðýn yaralarý sarmakla geçiyor ömrüm.bu kapýyý sevmiyorum. bu kapýdan girdiðimde karþýma çýkan dünyayý da sevmiyorum. Selen’in yaptýðý resimden nefret ediyorum. senin rahat kadýný kuþanmandan; benim kýzý için her þeyi yapan vefakar baba diyaloglarýmdan nefret ediyorum. Nisan’ýn karnelerine attýðýn imzandan da nefret ediyorum. kýzýnýn baþucundaki gülen fotoðrafýmdan da nefret ediyorum.)

aslýnda yýllar önce özetlemiþtin her þeyi.Nisan daha bebekken, gülümsemeyi bilmezken. geceydi:

“senden” demiþtin, “mükemmel bir arkadaþ olurmuþ, mükemmel bir dost, sýrdaþ olurmuþ, çok hoþ bir sevgili olurmuþ; ama eþ olmazmýþ.

hiç duraksamadan demiþtin, sesinde kýrýlma olmadan, yutkunmadan, demiþtin.

aslýnda yýllar önce özetlemiþtin her þeyi…

hem de hiç aðlamadan…

“görüþürüz Neslihan, varýnca ararým.”

Veysel KAYGUSUZ