öyle bakma.
armağan edilecek varlık mı kaldı ben de
hasret! neye, kime, nerede?
kof mutluluklar, kof hedefler
gördükçe hüznüm kendini temize çeker
yarı uykulu gecelerde
karamsarlık dadanır düşlerime
bakma öyle
kovamam, ellerimde olduğun sürece.

öyle sanma.
acıları güneşte bırakamam
gün be gün bir telaş akar
binlerce merak dolu bakışlar, kaçamam.
aylak vurur yüzüme akşam üstü serinliği
ellerim ceplerimde
üşüdüğümden değil
avcumda iyimser bir şiir var, çıkaramam.

öyle durma.
durduğun zaman varamıyorum sana
kesişmeli dualarımız
bu oyunun en heyacansız yerinde
işte dediğim anda düşmelisin yollara
mümkün mertebe acılar kuşanarak,
sırtına yalanlar vurmadan.
yola çıkmadıkça ölmek dediğin nedir ki
sevmek dediğin nedir, yüreğime varmadan

öyle gitme.
bıraktığın yerden alamam bu yükü
daha saçların duruyor çocukluğumda
hem, umutları unuttun masada
yol bu, neme lazım belki ağlarsın
istersen paket yapayım ya da burada yaşarsın.