buzlu camlarýn ardýndan bakmaya çalýþtý yaþama;
gördüðü yalnýzca minik kristal taneciklerdi, kokusunu duydu soðuðun, bir kýþ gecesi rüyasýnda yaþanýp bitti herþey, karda duran izleri silindi, beyaz ölüm yaklaþtý ve fýsýldadý kulaðýna; yarýn yeni bir gün yok!

Hiç yaþanmamýþ efsaneler el kitabýndan;
Aþklar da ölümler gibi sonsuz olmalý,

Sudaki berraklýðý görebilme yeteneðimi kaybediyorum. Çer çöpler takýlýyor gözüme. Dokunmak bile istemiyorum, kirlenme korkusuyla. Oysa çoktan kirlenmedim mi? Aðzýmýn içinde çýkan yaralar irinleþiyor. Yok oluyorum varolurken. Katýldým þimdi aranýza. Hayattayým ama ölü. Yitiriyorum tüm gerçekliðimi, belki de bu nedenle sizden biriyim. Soðuk sayfalarý ýsýtamýyor kalemim. Hep k ý þ yazýyor, hep d ü þ kuruyorum. Düþümde kýþ oluyor ve ben karlarýn altýnda eriyorum, ama hala nefesim soðuk. Üzerimdeki örtü beyaza dönüyor; taze, ýssýz. Yine de karlarýn arasýndan kirleri görebiliyorum. Kýþ düþü yazmak istedim. Renk yine kabusa dönüþtü. Köþenize geçin seyredin beni, alýn çayýnýzý, kahvenizi. Tek kiþilik sirk gibiyim; eðlence garantidir.

Öptüðüm, dokunduðum: buzdan heykeller. Tam düþümün ortasýna kim koydu bunlarý? Ben pembelere boyayacakken, kim kazýr altýný da çýkarýr siyahý? Sýnýrdayým, gözlerim karanlýða dönüyor. Zorluyorum seçmek için nesneleri, insanlarý. Gözümün karanlýða alýþmasýný bekliyorum; alýþýyor kýsa sürede. Sesler duyuyorum; haykýran, inleyen, yalnýz insan sesleri, yalnýz insanlarýn seviþmeleri:
“ buzölümkeskindüþsoðukumutsuzluktýnýlarý ”
ezberliyorum, söylüyorum ve deliriyorum.

Hiç yaþanmamýþ efsaneler el kitabýndan;
Seviþmeler de kinler kadar incitmeli,

Pis bir otel odasýnda kendimi verdim sana, henüz gençtim, kan rengini hiç bilmiyordum. Yüzünü gördüm, nefesini kokladým. Kan gölüne dönen çarþafýn arasýndan yaðlý saçlarýna baktým. Anlamadým, aðladým. Yaþlar karýþtý kana, odanýn dýþýna doðru akýp gitti. Dýþarý sýzmasýn diye peþinden koþtun. Namusun pençesine düþen zavallý gölgene bakakaldým. Yýllar sonra, gölgen hala geçmiþin izlerini taþýyordu. Gördüm kan peþinde koþan siluetini. Acýdým, aðladým. Yaþlar karýþtý kana, senle akýp gitti.

Hiç yaþanmamýþ efsaneler el kitabýndan;
Suskunluklar da kayýplar kadar aðlatmalý,

Doludizgin kaçan sözcükleri görüyorum, tümü benden baðýmsýz benden umutsuz birer birer kayboluyorlar, yok oluyorlar. Bata çýka ilerliyorlar su üzerinde. Kiminin yolculuðu bir balýkçý aðýna takýlarak son buluyor. Kimi diplerde yakalýyor huzuru; ya da huzur sandýklarý iðreti yaþamlarý. Mercanlar arasýnda gizleniyorlar.Yaþam saydýklarý çöplükten, yaþadýklarýnýn habercisi baloncuklar fýrlýyor yüzeye; içleri ihanet dolu. Karþý kýyýya ulaþabilenleri çölün dinginliði ve susuzluðu bekliyor. Kuraklýk, sýcaklýk, tek su; tenden akan.

Oysa yalvarmýþlardý bana, bir tutam özgürlük için.