Öteki

Hiçbir koþul, atýlmýþlýðýný-ayrýlmýþlýðýný tüketemez;
O, Öteki’dir!

Nietzsche’nin; yücesine týrmandýðýnda, dýþarýda býraktýðý,
Heidegger’in; Varoluþ’unu eksikli bulduðu, nihai
Otantik oluþunu (özgür oluþunu) ölümüyle bir arada bulabildiði
O, öteki...

Varoluþta ‘Ben’ olmayan, ben’in dýþýnda, ötesinde duruþ-
oluþ O...

O’nun odaðýndan, Yazý bile, yaþanmamýþlýklardan geride kalan tortudur.

Ben’in dolayý-mý O; benin dolayý-mý ve baðl-ýl-aþýðý:
Ben ve Öteki iliþkide (eðer bu, birlikte oluþ-
‘ortak varoluþ’la tamamlanamýyorsa) ‘gerçek özne’ler deðiller,
ancak, ‘dolaylý özne’ler; dolaylý-baðlýlaþýk ve birbirini tamamlayan.
(Özne-Özne varoluþu)

Hala daha bir felsefe terimi olamasa da,
Varoluþçu Felsefe’nin olmazsa olmaz ana kavramlarýndan, Öteki.
Yazý, bir yandan ‘tortu’, ama bir yandan da; ötekinden
(Burada, birincil öteki: ‘Ben’ ve tersi de doðru.)
ötekine giden bir yol arayýþý...

(Biliyordu; bir öteki’nin yerini tutacak baþkaca
bir olanak yoktu varoluþun içinde.
Ýnsan, insanla varolabilirdi ancak, ne ki;
karþýlanmasý en zor gereksenme, ‘özne-özne birlikteliði’nin
kurulabileceði öteki’ni, öteki insaný bulabilmekti...
Sýradan insan ise, ‘varolmaz’, ‘varedilir’di (edilgin varoluþ)
ve ‘varolduðunu bilmez’di.
Uyarmýþtýr Sartre: “Öteki, cehennemdir!”)

Dünyalardan bir Dünya Öteki ve
renkleri görmesi dahi kendincedir onun;
kahverengi-si, varoluþunun tüm renkleriyle renklenmiþ kahverengidir.

Öteki:
En yalýn tanýmýyla; Ben olmayan.
Bir ben olmamýn zorunluluk kýldýðý varlýk-varoluþ kipi Öteki.

Cehennemim!

Anlamsýzlýðýn yarattýðý girdapta birbirini yansýlayarak
çoðalan ve tüm kamusal alaný kaplayan kalabalýklara
karþýn, yalnýzlýðýný kýskançlýkla koruyan.

‘Gemilerin terk ettiði gibi farelerini,’(o.a)
yürüyüp giden kendi yolunda.

Çoðun zaman devasa bir suskunluk...
sözsüz, yazýsýz...
ve çoðun zaman canhýraþ bir çýðlýk!;
tüm felsefe tarihi, tüm roman sanatý kanýttýr buna..

Anadýr...sevgilidir....
okurdur-yazardýr... yine de, ötekilikten kurtuluþ yoktur.

Küflenmiþ tarihe, hiçlik’i içinde taþýyan geleceðe karþýn
ayakta kalabilen kendi’lik.

Merhaba Ötekim...

Nurol Banabak Rize 2001