Kar yaðýyor.. Dýþarýsý oyle soðuk ki.. Çocuk adýmlarýmca evimizden çok uzaktaki fýrýndan aldýðým ekmekler ýsýtmýyor çocuk avuçlarýmý..Üþüyorum..Aðlýyorum donan parmaklarýmýn acýsýndan.. Annem eldivenlerini giy demistim "ulu sözü dinlemeyen uluya kalýr" büyük sözü dinlemedin bu sana ders olsun diye baðýrýyor mutfaktan. Aðlýyorum.. Babam da hiç zamanýnda gelmez ki..Ama benim kadar küçük çocuklar ekmek almaya gitmez ki.. bozuk paralarý tutamadým avuçlarýmda düþtüðünü anlamadým ki avuçlarýmdan.. Kar var anne.. Çok üþüdüm.. Anne parmaklarým.. Anne üþüyorum..
Anne.. Anne.. Anne..
Kar yaðýyor... Dýþarýsý öyle soðuk ki.. En çok da aðaçlara üzülüyorum..Bahar geldi diye uzattýlar narin boyunlarýný güneþe.. Gerinip çatlattýlar tomurcuklarýný.. Bembeyaz çiçeklere büründüler..Þimdi bu kartanelerinin altýnda üþümez mi körpecik çiçekleri? Annem biletini dün almaný söylemiþtim "ulu sözü dinlemeyen uluya kalýr" bir kere de beni dinlemedin kal orda kýþ kýyamette bu sana ders olsun diye baðýrýyor telefondan.. Kýrýlýyorum.. Ama bu sýnavý verdiðimi bilmeden gelemezdim ki.. Gecelerce
uyumadým çok çalýþtým.. Kar yaðýyor aðaçlara çok üzülüyorum anne.. Çok yalnýzým.. Anne kalbim.. Anne üþüyorum..
Anne.. Anne.. Anne..
Kar yaðýyor.. Evim öyle sýcak ki..Böyle hareketsiz uzanýrken yataðýmda kartanelerinin nazlý salýnýþlarýný
seyretmek bu sonsuz beyazlýk içime huzur vermiyor.. Aðaçlarý düþünmüyorum.. Bir milim kýpýrdanmak istemiyorum..
Bebeðim.. Bu kez terketme beni olur mu nazlý çiçeðim.. Umudumsun sen benim..Yýllardýr özleminden içim titredi..
Bu kez benden uzak diyarlarda baþka yataklarda baþka kucaklarda sarmalanýp kýskanc gözcukurlarýmda yangýn olma..
Bedenimde tutkum ol benim.. Özlediðim.. Biriciðim..
Anne de bana... Anne... Anne...