ACIKLI AY

Dýþarýda saatlerdir durmaksýzýn yaðan bir yaðmur var,
Üzerimde bir güzeli hapsedecek bir yürek var,
Vücudumda neden olduðu belirsiz bir ürperti var;
Ama gökte ne bir yýldýz, ne de bir Acýklý Ay var!

Ben tüm aþýk olduðum o güzellere
Hep ay ýþýmasýnda merhaba dedim.
Ve hepsi beni bir gün ýþýðýnda terketti gitti.
Ben sadýk yarim sigaram ve biram ile sahilde,
O eþsiz dostum ay ile dertleþtim, ýþýðýnýn vurduðu dalgalarda.

Hep o körükledi kalb yangýnlarýmý,
O, ýþýðýnda en ufak kývýlcýmý bile gösterir sana, aþkýn olabilir der;
Güneþ, korlarýmý bile kül gibi gösterdi, bakan gözlerime,
Senin ateþin yokki, olamaz bu hayatta, yaþa gitsin dercesine.

Iþýðýnda bir kitap okunmaz, ama o kitaplarda anlatýlanlardan
Çok daha öte duygulara nail olursun dostum,
Grub kuþaðý habercisidir o güzel anlarýn,
Ýþte güneþin sevdiðim ttek iyi yaný,
O gurb anýnda tutarsýn sevdiðinin elinden,
Dostumun nurunda öpersin onu lebinden;
Eðerki, koparsan o güzel insandan istemesende,
O acýklý öykünü paylaþýrsýn konuþmasanda, okur gözlerinde,
Ýþte bu yüzden Acýklý Ay’dýr dostumun adý benim nazarýmda;
Anlasana, üþüyorum tek baþýna!...