Ben uyumadan önce garip bir þekilde hiç olmayacak düþler kurarým. Aslýnda bilirim bu düþlerin gerçekleþmeyeceðini ama yinede o düþü yaþarým bir anlýk olsa bile. Gerçekmiþ gibi ortamý hazýrlarým kafamda, insanlarý canlandýrýrým, hatta geçen konuþmalarý bile. Ama gerçek olan tek þey ise benim bunlarýn bir anda kafadan yaratmamýþ olmam mesela yatmadan önce Rambo filmi izlemiþsem eðer, kesin kendimi rambo yerine koyar ben olsam ne yapardým’ýn üzerine kafadan seneryolar yazarým. Aslýnda bu daha çok tiyatro gibidir. Evet kesinlikle bir tiyatro gibi. Biraz garip geliyor biliyorum, içinizden kesin kafayý sýyýrmýþ diyorsunuzdur, ama napayým bu böyle iþte.

Yine yatmadan önce cd-player kulaðýmda Staind’in albümünü çalmýþtým arkadaþtan onu dinliyordum. Outside þarkýsýnýn melodisi çok hoþtu birkaç defa daha dinleyim dedim, ama bu sefer sözlerini anlamaya çalýþarak. Melodisi gibi sözleri de çok hoþtu. Özetlersek þarkýnýn sözleri insanýn içini görmek ile ilgiliydi. Birkaç defa dinleyip uyuma moduna geçtim. Tabi bu arada fantezi moduna da geçmiþ oluyorum.
Ýlginç gelmiþti insanlarýn içini görebilme gücü. Yani gerçek kiþiliklerini, yalan söyleyip söylemediklerini öðrenmek. Hatta sevgilinizin size ne kadar sadýk olup olmadýðýný ya da size ne kadar dürüst olduðunu öðrenmek. Ýþte bulmuþtum! Fantezi tiyatromun o geceki konusu çýkmýþtý.

Harýl harýl fikir üretmeye baþladým, aslýnda fark ettim de neden gerçek yaþamda ki gibi olmasýndý? Hatta benim yaþamýmda olabilirdi. Evet ortam hazýrdý ama kiþiler. Eee, olay gerçek yaþamda geçiyorsa insanlarda gerçek olmalýydý. Buda bendim, ama benim bir çýktýðým yokki. Aaa, bu durumda senaryoyu biraz deðiþtirmeliydim. Çevremdeki insanlarla iliþkilerimi konu aldým. Artýk her þey hazýrdý ve perde açýldý:
Yine bir okul günüydü, sabahýn köründe doðduðuma piþman bir halde hayatý sorgularken birden hatýrladým ki okul günüydü. Kalkýp yine düzenli bir þekilde 5 dakika acil tuvalet ihtiyacýmý giderdikten sonra 10 dakikalýk süslenme zamaným vardý( niye süsleniyorum onu da anlamýyorum ya eþeðe altýn semer vur yine eþek!) sonra kahvaltý yaparken birden fark ediyorum ki geç kalmýþým. Kendimi pencereden zor atýp servisi yakalýyorum. Servise binip her zamanki selamlamamý yapýyorum. Þoförün yanýna oturuyorum.(bizim serviste þoför koltuðunun yanýnda bir de ilave koltuk var iþte ona oturuyorum.) Þoförle muhhabetim iyidir. Ama saygýlý adamdýr laf etmez kimsenin yüzüne karþý. Kafamý yana çevirdim çantama eðildim. Biri ana avrat küfrediyor. Ühüüü hemde nasýl. Baktým kimsenin aðzý kýpýrdamýyor. Dedim kendi kendime bir yanlýþlýk var diye. (zaten kýpýrdasa senaryo olmaz salak!) Sonra okula gittim. Bizim bir matematik hocamýz vardýr efenim, nasýl diyeyim bilmem tam bir pislik. Yani kurtarma sýnavý yapar kurtarýlacak sýnavdakinden daha zor sorar. Neyse böyle bir adam iþte, ben ona sinir olurum o da bana. Ýlk derste onundu. Girdi içeri, selam verdi, oturdu yerine. Problem hýzlý çözerim ben o kadar aptal olmama raðmen ama hiç saymaz hoca. Yine kalktým tahtaya çözdüm bir problem. Sonra ne oldu hoca arkadan bana bakarken içinden de ne sövüyor bana ühüüüü üh... Ýþte o zaman anladým ki insanlarýn içlerinden ne söylediklerini anlayabildiðimi.(Bu arada ben bu olaylarý yaþarken bir yandan da felsefesini yapýyorum kendimce...) Sonra arkadaþlarýmla birden top oynarken buluyorum kendimi bir pas geliyor bana bir vuruyorum topa aga, kalenin dibinden outa. Birde bir laf kalabalýðý, tek anladýðým þey anamýn adýnýn geçtiði.
(Bide her þey gerçekte bu olaylardan çýkardýðým sonuçlar oluyor.)
Benimde bu olaydan çýkardýðým sonuçlar hiçbir zaman milletin içini eþeleme, çünkü bulacaðýn þey senin bulmak istemeyeceðin bir þeydir. Bu doðru ya da yanlýþ ben bunu size býrakýyorum bide oturup siz düþünün bakalým. Eðer benle paylaþmak isterseniz e maelim: y_cilek@yahoo.com